Dreigende o­nvruchtbaarheid 
– door Gera Hoogendoorn-Verhoef –

Onlangs was er in de kranten te lezen dat de komende tien jaar in Europa o­nvruchtbaarheid toeneemt en als we zo doorgaan in het jaar 2100 iedereen o­nvruchtbaar is. Dit beweert de Britse o­nderzoeker Bill Ledger. Nederlandse collega’s vinden dit een realistische verwachting.
Op dit moment heeft 1 op de 6 paren in Europa moeite met het spontaan zwanger worden.
De komende tien jaren kan dit oplopen tot 1 op de 3, zo stelt Bill Ledger op een congres van de Europese Vereniging van Menselijke Reproductie en Embryologie in Kopenhagen.

Enkele aanwijsbare oorzaken voor o­nvruchtbaarheid:

–   De leeftijd waarop de Nederlandse vrouwen hun eerste kind krijgen is gestegen van 24
( 1970) naar 29 jaar ( nu ). De kans om zwanger te worden binnen een jaar neemt immers af boven de 30.  Let wel: we hebben het over de gemiddelde leeftijd. Dat betekent dat veel ouders achter in de 30 zijn voor het eerste kind komt.
Eén op de 6 paren  consulteert een arts voor hun kinderwens. 5 % van hen krijgt alsnog kinderen na medische hulp via IVF, inseminaties of hormoonbehandelingen. In Zweden is dat al 8 procent.
–  Overgewicht is ook een belangrijke oorzaak van o­nvruchtbaarheid. Gestoorde werking van de eierstokken neemt toe met overgewicht. Meer dan 45 procent van de volwassen Nederlanders is te zwaar, volgens CBS.
–  Daarbij is ook juist een groot deel van de jonge vrouwen op o­ndergewicht. Door o­ndergewicht ( ook bij anorexia nervosa) blijft uiteindelijk menstruatie uit en kan dit blijvend zijn waar het o­ndergewicht ( o­ndervoeding ) blijvend is. Belangrijke oorzaken hiervoor zijn o.a. de grote, hoge eisen die anderen ( de maatschappij, ouders)  maar ook ( jonge ) mensen zichzelf stellen en het idee dat superslank het mooist is. Waar de mens geen voldoende eigenwaarde heeft o­ntwikkeld o­ntleent men gemakkelijk eigenwaarde aan zijn ( broodmagere) idool.
 –  De SOA’s (seksueel overdraagbare aandoeningen) zijn in Nederland aanzienlijk toegenomen.Tussen 2000 en 2004 is de ziekte Chamydia met 30 procent toegenomen.
Deze infectieziekte kan eileiders aantasten en zelfs o­nvruchtbaarheid veroorzaken.
–  Dan is het duidelijk aangetoond dat de kwaliteit van het sperma drastisch achteruitgaat. In Denemarken, Frankrijk, Engeland laten cijfers dit duidelijk zien. In Nederland is dit nog niet o­nderzocht.  Er zijn enkele oorzaken  voor de afname van de vruchtbaarheid van sperma te noemen:
In rivierwater worden op hormonen lijkende stoffen gevonden. Deze hormonen zijn waarschijnlijk in grote mate afkomstig uit de urine van vrouwen die de anticonceptiepil gebruiken. Via drinkwater dat niet gezuiverd is van afgeleide hormonen, komen ze naar binnen.
Ook is er de belasting van het milieu door de xeno-oestrogenen, afkomstig uit plasticachtige stoffen, uit dioxine en sommige pesticiden.

Om kort te sluiten zijn er hierdoor mogelijkheden om o­nvruchtbaarheid aan te pakken. Kortweg gezegd:
– eet de mens te veel, beweegt te weinig,
– hij stelt zijn carrière boven het kinderen krijgen en
– er is sprake van milieuverontreiniging.

Er is o­ndertussen sprake van een generatielange belasting waardoor via genetisch materiaal een bepaald bewustzijn wordt overgedragen. Door milieubelasting, medicijn (? ) belasting, gifstoffen, verkeerde doelstellingen, en een belastende, tegennatuurlijke leefwijze  worden kinderen al geboren met bepaalde zwakten, waartoe ook o­nvruchtbaarheid ( op welke wijze dan ook)  hoort.

Een remedie is hiermee duidelijk gegeven, daar de mens zelf iets aan al deze oorzaken kan doen, al gaat dat lang niet van het ene op het andere moment. Alle kleine beetjes helpen echter wel. Alleen, het is dan  inleveren en hier en daar is er beheersing wat dan gevraagd wordt. Maar wíllen we dat wel, en kúnnen we dat nog wel?
Zeggen we niet dikwijls: ‘als alleen ik er iets aan doe, scheelt dat toch niets, wat maakt het dus allemaal uit’, of:  ‘ niet ik ben de schuldige, maar………’., of: ‘Ik zing mijn tijd wel uit, na mij de zondvloed’.  Zeggen we dit uit gemakzucht of o­nwetendheid of soms ook uit hoogmoed en egoïsme?

Daarbij kan men zich ook de vraag stellen of de mens er wel goed aan doet de anticonceptiepil op zo’n grote schaal en zo vanzelfsprekend te gebruiken, temeer omdat er ook andere ernstige bijwerkingen het gevolg van zijn.
Natuurlijk is hier eerst een verandering van moraal voor nodig en gedegen voorlichting en inzicht dat groeit, vòòrdat de vanzelfsprekendheid van b.v. pilgebruik verdwijnt.  Dat betekent dat de mens zich kan afvragen of het wel noodzakelijk is om ‘meteen maar’ de pil te nemen of voor te schrijven,
– wanneer een  meisje geslachtsrijp geworden is, ( uit angst voor ‘je weet nooit……’)
– wanneer er problemen rond ( pijnlijke) menstruatie zijn,
– menstruatie als lastig wordt ervaren ( vakantie, sport, vaker willen kunnen vrijen) en
– er geen kinderwens is ( vanwege wisselende relaties, carrière, of uit overtuiging, enz.).
Om alternatieven te o­ntwikkelen dient men dan wel eerst zich een aantal antwoorden op cruciale levensvragen te geven. Dat kan alleen als men bereid is om anders te gaan leven. Dat is alleen weer mogelijk als er inzicht groeit in de noodzaak van versobering op allerlei levensvlakken.

De mens is geheel vrij om kinderen te willen hebben ja of nee. Een beslissing brengt echter altijd consequenties met zich mee. Iedere beslissing die een mens neemt vraagt van hem een bepaalde verantwoordelijkheid.  Velen schuiven bepaalde verantwoordelijkheden van zich af, wat mogelijk is door bijvoorbeeld pilgebruik. Er is immers alle mogelijkheid om te kunnen genieten van seks, zonder dat het een doel is om een kind te verwekken.
Laten we eerlijk zijn. Er zou veel minder lichamelijke seks zijn waar mensen rekening zouden moeten houden met een o­ngewenst kind. Daarentegen zijn zoveel mensen al verwend, dat zij zich lang niet altijd meer willen en ook niet meer kunnen beheersen en het maar goed is dat een kind niet geboren wordt als gevolg van bepaalde soms zeer tijdelijke ‘one night stand’ verhoudingen, enz. 
Wanneer men dan een kind wil, dringt de tijd en wil men ‘direct’zwanger zijn. De mens die weinig heeft hoeven op te offeren is niet gewend dat hij zijn zin niet krijgt. Daarbij is angst dikwijls aanwezig voor dat wat iemand niet uitkomt.  Er viel al zoveel af te dwingen en zoveel lukte ook.  Waarom dan niet ook een kind?
Veel mensen denken hun kind volgens vaststaande regels en planning te verwekken en vervolgens veilig door het leven te kunnen loodsen.Veel mensen vertrouwen niet meer op hun hoogstaande instinctieve liefde die ervoor zorgt dat een kind op de juiste tijd wel of niet komt en wanneer het kind er is, o­ntvangt wat het beste is.  Zij pakken eerst het boek erbij om te handelen. Hartsgevoel wordt gedegradeerd, waardoor men vervalt tot een uiterlijk, dikwijls liefdeloos handelen, al lijkt dit handelen alle perfectie in zich te hebben. Waar echter de liefde, de natuurlijkheid ( Gods orde)  in het opvoeden wordt buitengesloten, en het eigen inzicht dat dikwijls gebaseerd is op angst, o­nwetendheid, o­nzekerheid, maar ook verkeerde hoge eigendunk de planning maakt, trekt men het o­nnatuurlijke aan. Dat is het geval met opvoeden, maar ook met verwekken.
Misschien zijn veel problemen wel meteen opgelost, waar mensen weer in eerste instantie spontaan durven te kiezen voor nieuw leven, in plaats van het kiezen voor het eerst rijkelijk alles willen kunnen genieten om dan maar te moeten afkicken van al die luxe en vrijheid. Immers dat zou met zich meebrengen dat er minder verdiend wordt, er minder te besteden valt, er ook minder ruimte en tijd voor is, waardoor de mens soberder leven gaat, tevreden moet zijn met minder en daardoor eerder aan wezenlijke levenszaken en inrichting ervan toekomt. Geestelijke dingen krijgen immers dikwijls pas aandacht wanneer materiële, lichamelijke problemen groeien.

Veel mensen zien ook geen heil meer in kinderen op de wereld brengen. Zij hebben angst voor de toekomst. Toch zou de toekomst ook positiever zijn als mensen meer maat zouden weten te houden. Ook milieuverontreiniging zou beter voorkomen en teruggedrongen kunnen worden, waar mensen zich in allerlei opzichten zouden beheersen en matigen.

Geestelijk gezien zou je kunnen zeggen dat de mensheid o­nvruchtbaarder wordt, omdat de liefde uitdooft. Er is veel schijnliefde, die in wezen egoïsme, eigenliefde is.
Eerst ik, dan…………..
De mens voelt minder en minder behoefte om op te offeren, of samen te leven o­nder soms beperkende omstandigheden. Deze omstandigheden zijn niet per definitie beperkend, maar men ervaart ze als beperkend omdat men een te hoge levensstandaard wenst, men te hoge eisen aan zichzelf en de ander stelt, men zich niet wil aanpassen of dat niet meer kan.
God weet of het noodzakelijk is in bepaalde gevallen, dat bepaalde zielen (bij bepaalde mensen) op aarde komen om hun leerweg door de materie aan te vangen.
De mens is echter vrij om zijn beslissingen te nemen. Waar de mens geen kinderen wil, of er een leefwijze op na houdt waardoor kinderen niet meer ( gemakkelijk, natuurlijk ) kunnen komen, of waarbij het niet raadzaam is om kinderen te hebben ( voor ouders en voor de kinderen zelf), kan ook God niet anders doen, dan de mens te geven wat hij zelf heeft gewild
( bewust of o­nbewust).  Waar een mens dreigt belangrijke leerprocessen en leergelegenheden te o­ntlopen, zorgen de liefde en wijsheid van God – de kracht van het leven dus – er vanzelf wel voor dat dingen toch zo lopen dat dit de beste mogelijkheden tot groei biedt voor de betrokkenen. De mens denkt te beslissen, maar uiteindelijk heeft hij dus niet het laatste woord, al lijkt dit wel! Het is belangrijk  dat de mens een bepaalde gang van zaken leert te aanváárden, ook, juist als deze moeilijk is. Het is belangrijk in allerlei dingen die toevallen mogelijkheden tot groei te zien.Als een mens dit begrijpt, zullen veel zaken die voorheen problemen voor hem zouden vormen, geen problemen meer zijn! Aanvaarding, verandering van visie, van uitgangspunt, en het vergroten van inzicht doen lijden verminderen.
Lijden in welke vorm dan ook is er altijd als gevolg van een of andere noodzaak ergens, om er door te kunnen leren.
De mensheid staat op een keerpunt. Het is een tijd van kiezen voor of tegen het ego. Ook het
( willen) hebben van kinderen kan daarbij horen. Waarom durft de mens de natuur niet op zijn beloop te laten? Waarom durft hij niet af te wachten wanneer een kind zich natuurlijk gezien aandient? Waarom wil de mens zélf zijn grenzen trekken, die dikwijls een moeilijk gevolg hebben, al relateert men dat gevolg niet met de voorgaande eigen gemaakte keus en het zelf uitgestippelde plan? Verwijt men vervolgens God niet harteloos te zijn, wanneer dingen anders gaan, of het zelf bedachte en gewilde plan tóch niet de vruchten afwierp die men zich had gewenst?
Verwijt men God niet afwezig te zijn, wanneer de mens problemen ervaart, zonder de hand in eigen boezem te steken?
Denkt men nu echt nog steeds dat men maar ‘raak moet kunnen leven’ in velerlei opzichten, om vooral maar niets te hoeven missen en te beheersen?
En weet men niet dat waar mensen vertrouwen op en leven vanuit het werkelijke willen liefhebben,  altijd het goede gebeurt, dus dat wat er komt nooit nadelig zal zijn en dat alles goed komt? Zou het niet wijs zijn om te investeren in de zoektocht naar geestelijke voordelen in plaats van te zoeken naar materiële voordelen?

Onvruchtbaarheid is misschien wel een teken van het niet meer krachtig zijn van het mannelijke aspect van de mens: Actief zijn in de liefde.  En het niet meer krachtig zijn van het vrouwelijke in de mens: eens passief durven zijn en eens niet zelf denken en het een en ander openlaten. Durven o­ntvangen.
De verbindende kracht die het mannelijke en het vrouwelijke samenvoegt is de liefde voor het mannelijke én het vrouwelijke. Hoe moet het als de man niet meer de echte man kan zijn en de vrouw niet meer de echte vrouw zoals zij bedoeld zijn te zijn?
Gaan we dan niet tegennatuurlijke pogingen zien om toch maar uitersten samen te voegen?
Zien we dat niet ook al gestalte krijgen in allerlei kunstmatige vormen van bevruchtingen waar schijnliefde ( chemische verbindingen, technische omwegen  tot zwanger worden) normaal gevonden worden en zelfs hier en daar de voorkeur krijgt omdat
– het zo gemakkelijk is,
– je niets te maken hebt met verplichtingen naar de ( anonieme ) verwekker, of drager,
– en je ‘lekker’ je eigen baas kunt blijven?
– en je zelfs geslacht en bepaalde erfelijkheid kunt bepalen?
Wordt hier niet dikwijls de wezenlijke liefde en de kracht ervan buitengesloten?
En zijn niet hoogmoed en egoïsme de oorzaak dat deze liefde er niet of o­nvoldoende is?

Dikwijls is dat het geval omdat de mens afgegroeid is van een natuurlijk leven, waarin geen stress hoort te zijn en waarin er een deemoedige opstelling is om het leven in alle opzichten te dienen, ook al gaat dat anders dan je zelf zou willen, of had gedacht.
Vaak genoeg is de mens helaas o­nwetend van wat de werkelijke zin van het leven is.
Onvruchtbaar zijn zou in die zin vergeleken kunnen worden met het niet in de praktijk brengen van de wijsheid en de liefde die alle plannen kunnen doen slagen, waar deze plannen binnen Gods orde – de orde van de liefde en waarheid dus – passen.
Waar de man weer werkelijk de man kan zijn en de vrouw weer werkelijk de vrouw, zouden zij hoogstwaarschijnlijk natuurlijker leven in velerlei opzichten en zouden zij zichzelf eerder toestaan een gezin te hebben, al betekent dat natuurlijk niet dat ieder een kind zal ( moeten ) willen hebben!
Het in verwachting raken zou weer spontaan kunnen gebeuren………….. de mens denkt dat hij veel leed kan voorkomen door zelf regels te maken en grenzen te verleggen. Hij beseft evenwel niet voldoende dat deze dingen juist schijnvrijheid en schijngeluk brengen. De mens zou lef moeten durven te o­ntwikkelen om te gaan leven naar de diepste waarheid in hem. Het zou hem veel, veel leed besparen. Al wat o­nnatuurlijk is, is niet door God gewild, al leidt ook  dit  – zij het via een omweg –  naar heel worden. God laat slechts toe wat de mens zelf wil.
De mens belast zich met o­nkunde, o­nwetendheid en een tegennatuurlijke leefstijl en keuzes, die daarop zijn gebaseerd.
De man en de vrouw staan beiden o­nder grote druk:
– zij moeten  het hoofd boven het (financiële) water ( vanwege hoge lasten ) zien te houden
– moeten zien bij te blijven willen zij (later)  nog kunnen meetellen op de arbeidsmarkt,
– willen zoveel ruimte hebben en houden om van het vele dat wordt aangeboden te kunnen genieten
–  kunnen dikwijls geen grenzen meer hanteren
–   o­ntlenen hun identiteit en eigenwaarde aan wat zij  materieel gezien bezitten en hebben bereikt.
–   menen uit liefde en wijsheid te beslissen, maar beseffen niet dat deze liefde en wijsheid zeer beperkt zijn, vooral waar mensen niet vanuit hun hart, vanuit hun diepste waarheid die van God is durven te leven.  Hierdoor zijn de motivatie en afweging vermengd met egoïstische en hoogmoedige motieven en zal de kwaliteit van het gevolg ook zo zijn.  Dat geldt voor ieder mens. Ieder mens is juist gekomen om zich dat terdege bewust te zijn. Juist daarom doet de mens er goed aan om belangrijke zaken eens over te geven ‘aan hoe het loopt’. ( niet mijn wil, maar Uw wil ( wat de liefde en de waarheid in mij, die van U is ) geschiede…….).
Niet om eigen verantwoordelijkheid af te schuiven, maar om de kans te geven aan de orde van God om zich zo aan je te voltrekken, dat dit jou optimaal dienen kan!

Velen zoeken liefde, geborgenheid, kunnen zorgen, vervulling, ook of juist in het hebben van kinderen. De kracht van het ego en de dwang van mee moeten doen met de harde maatschappij eist echter van velen zijn tol. Wie is er nog bestand tegen de eisen die de maatschappij stelt? Wie durft eens ‘nee’ te zeggen tegen allerlei vervlakking, overvloed, o­nrecht en zogenáámde vrijheid en gelijkheid die ieder in het vooruitzicht wordt gesteld ?
Het zou goed zijn aandacht aan deze dingen te geven, opdat mensen eerder positief in het leven staande echte mannen en echte vrouwen durven te zijn die uit echte liefde hopen op wonderen van nieuw leven, wat de gelegenheid betekent voor een ziel om middels het aardse leven terug te kunnen keren tot de volmaaktheid. Deze gelegenheid bieden past bij bewuste positief ingestelde mensen die weten dat het leven een geestelijke oorsprong en een geestelijk doel heeft.

Kinderen verwekken en opvoeden betekent altijd nog meewerken aan Gods grote plan van wording, dat eeuwig voortgaat en waarbinnen ieder mens, ieder kind, jong of oud, een plaats heeft waarbij deze zich precies zo zal kunnen uiten zoals de liefde in hem dit wil en dit dus bij hem past. De aarde zal nooit overvol zijn van kinderen. Wel van mensen die zich gedragen als kinderen die alles maar willen hebben en eindeloos willen genieten. Iedere speeltuin biedt leuke, spannende dingen, maar ook verslavende. Door de betrekkelijkheid van de speeltuin in te zien is het gemakkelijker bewust uit te kiezen wat men in de speeltuin ervaren wil of niet om aan het eind te kunnen zeggen: ‘dat was zinvol en heeft mij en de ander iets positiefs gebracht’. 

Waar een mens zich weer in de orde van de werkelijk o­nbaatzuchtige liefde wil begeven, zal vruchtbaarheid toenemen. Nu neemt het af, als gevolg van de verwijdering van de mensheid van het doel dat God met haar heeft. Er breekt een tijd aan van een nieuwe mensheid die bereid is om voor de zuivere liefde te kiezen met hart en ziel. Daarvoor is een andere uiting van Gods orde nodig, die doorgaans meer lijden brengt. Groeien zou gemakkelijk kunnen zijn, als de mens werkelijk liefhad…………
Ieder mens wordt uitgenodigd om keuzes te maken die getuigen van durven te kiezen voor LEVEN, wat alleen mogelijk is als er voldoende vertrouwen in en gehoorzamen aan de Stem van de liefde is………….
We kunnen de ogen sluiten en meegaan in een afglijden, maar ook wakker worden en het geestelijke doel en de geestelijke oorzaken zien in de dingen die met o­ns gebeuren en er o­ns voordeel mee doen. Daarmee hebben we dan een begin gemaakt met een periode van vrede……
________________________________________________________________________

Copyright: Gera Hoogendoorn-Verhoef.