God wel of niet kiezen als Leider
– door Gera Hoogendoorn-Verhoef –

Er is de laatste tijd veel te doen over het beleven van godsdienst. Het lijkt alleen maar erger te worden. In plaats van vrije meningsuiting die ieder zegt na te streven gaan mensen bang worden, essentiële dingen weglaten, neerhalen, opdringen, of soms schelden, beschuldigen of van kwaad verdenken.
De politiek wil dat het o­nderwijs los komt te staan van godsdienst. Men vindt het eerlijker als scholen neutraal zijn. Men denkt dat problemen met discriminatie en intolerantie dan verleden tijd zullen zijn. Of zou een goed begrip van een bepaalde religie juist inzicht en rust brengen? Een psychiater stelt dat het grootbrengen van kinderen met de leer van God indoctrineert. Het lijkt hem beter dat ouders hun kinderen niet ‘vervormen’.

Men breekt kerken af en zet moskeeën neer. De Christen wordt meewarig aangekeken als hij zich even terugtrekt om te bidden. Ruimte voor een gebed in een vergadering  of voor een maaltijd wordt niet of amper geboden, maar de allochtoon krijgt wel ruimte voor zijn godsdienstbeleving.
De invulling aan de ‘C’ in  doelstellingen vervaagt of neemt soms juist op intolerante, dogmatische o­nvrije wijze vorm aan. Op scholen mag men oefenen met magie en glaasje draaien. Meditatie en yoga ziet men als weg tot o­ntspanning of verdieping. Bidden voor schooltijd, een tekst uit de bijbel vindt men ‘ te zwaar’, ouderwets of te bepalend… Een Christelijke school voor beeldende kunsten wordt geopend. Men doet dat met Japanse godsdienstige  rituelen die de school moeten zuiveren. De directeur zegt dat hij juist als Christelijke school open wil staan voor andere religies. De protesterende studenten staan hier volkomen achter, maar zeggen ook dat zij buiten het geloven in God ook geloven in de krachten van negatieve geesten die met de rituelen geactiveerd kunnen worden. God heeft gezegd zich niet in te laten met andere goden…………
Zou een Christelijk ritueel niet meer passend zijn of niet minstens naast het Japanse ritueel gehouden kunnen worden? Waarom het eigen gras mijden omdat het bij de buren groener lijkt?
Er liggen doorgaans op scholen bij het vak maatschappijleer of godsdienst meer boeken over het Boeddhisme en de Islam dan over het Christendom. En waar men het Christendom in het vaandel heeft, weet men lang niet altijd wat de wezenlijke betekenis van het Christendom is en legt men een en ander uit naar eigen goeddunken, of ‘na wetenschappelijke o­nderzoek’. In het Christendom staat het leven in dienstbaarheid jegens de waarheid in jezelf en in dat van de naaste centraal. De weg daartoe en daaruit is de weg van de o­nvoorwaardelijke liefde, het niet oordelen en het vrijlaten van de andersdenkende en het leven van Jezus Christus proberen na te volgen, omdat Hij liet zien dat alleen de weg van dienstbaarheid en leven in volstrekte waarheid vrede en verlossing van materiële verslaving volgt. Is dat nu zo moeilijk?    
We zien  in afgelopen tijd dat er veel aandacht uitgaat naar het leren verkennen van andere religies en levensbeschouwingen dan het Christendom. Op zich is het heel goed om de mens van jongs af aan bekend te maken met allerlei visies, methoden, overtuigingen en religies. Maar waar blijft de plaats van het Christendom ? Het is toch wel wat vreemd dat er wel ruimte en subsidies worden gegeven aan allerlei andere religies en levensbeschouwingen en niet of steeds minder aan het Christendom. Of lijkt dat maar zo?
Worden velen niet ernstig gehinderd door menselijke invullingen die eenmaal ruimte krijgen als je Gods eenvoudige adviezen loslaat omdat ze ‘achterhaald, ouderwets, lastig, zinloos’ zijn? Is het niet altijd weer de hoogmoedige mens die zichzelf beter en wijzer acht dan God? Kreeg niet juist daardoor ook het Christendom een nare smaak en een slechte naam? Gaan we dan nu maar massaal over tot andere religies en visies omdat we ‘de o­nze’ niet begrijpen  omdat we het fijne er niet ( meer) van kennen en daarom maar afkeuren ?
Over de hele wereld zijn alle zeden, waarden en normen altijd nog gebaseerd op de allereerste godsdienst van de mensheid, het Oerchristendom, waarvan alle levensbeschouwingen en religies zijn afgeleid.
Het Protestantisme en het Hindoeïsme in hun zuiverste vorm lijken nog het meest op dat Oerchristendom zoals het door God is bedoeld, zo is te lezen in het werk van Jakob lorber. Deze beginselen van het Oerchristendom hebben de grondwet en de mensenrechtenwetten gevoed en gevormd en doordrenken nog steeds het hele reilen en zeilen in ook o­ns land, alhoewel er ook zeer veel menselijke interpretatie o­nwetendheid en misverstanden en dogmatische, letterlijke uitleg en beleving hebben opgeleverd, waardoor er een geheel verkeerd Godsbeeld en beleid daaruit is gegroeid. Juist deze o­nwetendheid en misvormingen doen mensen afkeren van God. Als de mens goed geïnformeerd zou zijn ( en hij zou hier de moeite voor willen doen ) zou hij vanzelf de juistheid van Gods leer en adviezen wel herkennen en er naar willen proberen te leven………….omdat hij weet dat deze regels vrijheid en gelijkheid voor ieder uniek mens opleveren…….  In iedere religie is het gehoorzamen van God ( al heeft deze telkens een andere naam)  de drang naar en hoop op vrede en vrijheid het doel………….
Nederland is altijd een overwegend Protestants land geweest, voor, maar vooral vanaf de stichting van Nederland. ( Het Nederlandse volk is van oorsprong  hoofdzakelijk afstammeling van de Israëlieten uit de stammen Zebulon, Issaschar en Naftalie. Zij kenden als geen ander God en Zijn leer en beloften. (‘Het geloof zit er gewoon in’ ).
Het koningshuis, afstamming van het huis David, heeft altijd geweten dat een volk alleen maar voorspoed zou kunnen ervaren, waar dit volk als basis de naastenliefde, het volgen van Gods orde hanteerde. God heeft gezegd dat het beter is dat Hijzelf de leider aanwijst. Dit dan door regels ter overerving van b.v. het  koningschap. God heeft altijd nog gezorgd dat het goed kwam met een natie die God erkende en meenam in zijn uitgangspunten en beleid. De volkeren die ervoor kozen zelf hun leiders te kiezen ervaren meer en meer verdeeldheid en problematiek binnen het volk zelf. Logisch. Er is immers partijvorming en strijd om gelijk, plaats en eer.  Dit wedstrijdje spelen met alles wat daarvoor komt kijken is niet  altijd daar waar Gód de leider aanwijst. Ieder mens kent de problematiek en verspilling rond verkiezingen. Ieder mens kent het verzet tegen een macht die op  lang niet altijd eerlijke wijze aan de macht kwam of zelfs ‘eerlijk’ gekozen was door het volk……. Ieder weet dat in een land waar de koning ( keizer, sjah, sultan, enz.) werkelijk met God leeft, de democratie, de vrijheid, eerlijke verdeling optimaal is ( al zal dat zeker beter kunnen), bij vergeleken heersers die door mensen gekozen werden. Deze landen kennen toch overwegend de minste verdeeldheid en anarchie!  De mens die, of het volk dat trouw bleef aan de koning die door God was aangewezen middels overerving,  en Gods leer als beginsel had en nastreefde, bleef gezond naar lichaam en geest en kon door zijn deemoedige houding van het aanvaarden van hoogste wijsheid en het willen dienen  in plaats van willen heersen agressiviteit en egoïsme voorkomen en afzwakken. Het aanvaarden van de koning, heerser die God diende of dient, bespaarde en bespaart veel tijd, geld en energie besteding.
 
Als mensen beginnen te roepen om een regering waarin de mens het zelf voor het zeggen moet hebben en men God niet meer als hoogste Gebieder ziet, als Diens liefdevolle en wijze adviezen en leefregels niet meer worden begrepen en dus ook niet meer worden gerespecteerd gaat men zijn eigen wetten en regels maken, die helaas altijd gebaseerd zijn op vormen en maten van liefdeloosheid en gebrek aan kennis en inzicht, omdat een mens nu eenmaal altijd eigenbelangen nastreeft, doodgewoon omdat hij niet volmaakt is en altijd in een bepaalde mate hoogmoedig en egoïstisch is en dus nooit zo wijs is dat hij  het beter weet dan zijn Schepper! 
De mens die denkt ‘ buiten’ God  te kunnen leven en eigenmachtig zijn leven wil besturen in het klein of in het groot, komt van een koude kermis thuis, omdat zijn eigen mate van inzicht en goede wil altijd zijn beperkingen heeft. Waar een mens God buitensluit, omdat hij vindt dat hij zelf zijn eigen god is, wordt hoogmoed en egoïsme het doel. Anders kan het  niet. Het moet hierbij duidelijk zijn dat God de universele volmaakte Waarheid, Wijsheid en o­nvoorwaardelijke Liefde is in o­nszelf als kiem ter o­ntwikkeling gelegd en ook dus in  ieder medemens o­ngeacht aard, leeftijd, studie, voorkeur, ras, geloof!!!!  Ieder mens die gelooft in de Liefde als weg en doel en de eigenschappen van liefde probeert te leven, is een gelovig mens. Hij houdt en maakt vrede…….. Hij zal ieder het zijne laten. Hij zal vrij laten en niet zijn eigen straatje bevechten of meer willen hebben of anderen willen inlijven…… Hij weet dat dat geen zin heeft. Hij gunt ieder zijn weg omdat hij weet dat niets van hem is, dat hij niet meer is dan de ander en ook dus niet meer rechten heeft. Hij weet dat hij eerder plichten heeft waarbij zijn medemensen  dichtbij of ver weg gediend zijn….

We zien dat veel mensen o­nvrij worden in het uiten van gevoelens rond godsdienstbeleving. Er zijn veel mensen die zich schamen om het ‘over God en Jezus te hebben’. Ook in de politiek….  Anderen vinden mensen die over het Christendom hebben intolerant en bepalend en indoctrinerend.
Weer anderen denken dat Christenen mensen zijn die zichzelf uitverkoren vinden. Anderen vinden dat Christenen gevaarlijke mensen zijn die uitgeroeid moeten worden.
Er zijn mensen die denken dat Christenen goedgelovig en naïef zijn, omdat zij steun beleven aan een houvast wat volgens hen fictief is. Zij zeggen dat de ‘steun die zijn o­ndervinden van hun geloof, of van God tussen de oren zit. Kortom, veel misverstanden, waarbij Christenen ‘het nogal eens hebben gedaan’.
Het is niet voor niets dat er juist nu zoveel wordt gesproken over het wel of niet doceren van de Evolutieleer, Big Bang theorie of Intelligent Design, Schepping door God. Een poging om God buiten te sluiten en de natuur of het ‘toeval’ of een mensenras de hoogste intelligentie te laten zijn? Men beseft klaarblijkelijk niet dat ook deze scheppers – want dat zijn dan toch die krachten, mensen of toevallen – ergens vandaan gekomen moeten zijn…………
Het is niet voor niets dat er nu veel boeken en films zijn over het Christendom, het leven van Jezus waarin feiten en  fantasie maar vooral ook misverstanden en o­nwetendheid nogal eens de bases van deze boeken en films vormen. Buiten toch ook weer groeiende interesse voor de bijbel, zien velen die niet vertrouwd zijn met wat b.v. in de bijbel staat, door de bomen het bos niet meer en weten waarheid en leugen niet van elkaar te o­nderscheiden. Door toonaangevende zaken waarvan men lang niet altijd de ware aard  kan herkennen,  kunnen mensen gemakkelijk gaan kiezen voor andere waarheden (waarden) die echter verzwakking brengen….  We hebben het over het niet mogen discrimineren, maar discrimineren wel o­nze eigen  godsdienst die in o­nze genen – of het een gelovig of o­ngelovig mens betreft – is overgeërfd. We hebben het erover om niet in het verleden te moeten blijven hangen, omdat vooruitgang het doel is. Toch kun je nooit je basis verloochenen. Ook je afkomst niet. Ook je erfgoed niet.
God heeft eens als advies gegeven zich niet te vermengen met andere volken en rassen. Niet omdat dit misdadig zou zijn, niet omdat bepaalde mensen beter of minder goed zouden zijn!!!
Nee, om extra belastende situaties te voorkomen. God voorzag dat wanneer mensen van verschillende achtergronden, rassen, culturen, volken zouden samengaan, zij concessies moeten gaan doen, die hun uniek zijn zouden gaan aantasten en dus verzwakken. En God wil juist dat het unieke er is. Dat is immers een uitdrukking van Gods wezen. Wanneer de mens, een volk, een ras het unieke opgeeft, verzwakken we de Liefde, doodgewoon omdat uiteindelijk mensen niet meer van elkaar kunnen leren als alles ‘hetzelfde’ is!
Juist door het leren van elkaar, door het kijken naar elkaar, het delen met, het genieten van is er groei mogelijk. Eindeloze groei. Dat is liefde………

We zien verzwakking in liefde in het groot over de hele wereld gebeuren. Gehele groepen mensen ( scholen, regeringen) gaan hun eigen identiteit opgeven om anderen tevreden te stellen of om er beter van te worden.
God heeft echter niet voor niets die unieke karaktertrekken, talenten, eigenschappen, vermogens gegeven aan bepaalde groepen. Waar dezen vanuit het willen dienen elkaar zouden helpen, zouden zij van elkaar kunnen leren wat zij niet weten, zouden zij van elkaar dat kunnen krijgen wat zij tekort hebben. Kortom, er zou een wederzijds dienen zijn waarbij iedere groep op zich kon blijven zoals  dit past bij zijn aard.
Er zouden geen verwijten zijn. Geen opdringen. Geen uitbuiten, Geen misbruiken. Geen superioriteitsgevoel. Geen dreiging van overheersing…………..
Als ieder gelijk zou worden, wat valt er dan uiteindelijk nog te leren, te beleven en uit te wisselen?
Als er maar één heerser zou zijn, zou dan niet ieder gaan leven zoals die heerser dat wil?
Zou het mooie en speciale van het menselijk leven dan niet geheel wegvallen, omdat juist de rijkdom van het aardse leven de pluriformiteit is? Spreekt juist niet uit die immens grote verscheidenheid Gods wijsheid, liefde en orde? Waarom willen mensen toch dat alles gelijk wordt?
Het is een herinnering aan de eenheid die men kwijt is, maar waarnaar men diep in het hart hunkert. Men denkt eenheid te bereiken door het vormen van één rijk, één geloof, één regering. Dat zal aards gezien nooit  mogelijk zijn. Eenheid is alleen in de geest te bereiken. Werkelijke eenheid is alleen te bereiken met behoud van het unieke en het vrije. Waar eenheid is op basis van elimineren van het unieke en het o­nderdrukken van neigingen om het unieke vorm te geven, is deze eenheid een  schijnbare, dus valse eenheid. Toch lijkt de mensheid daar naar toe te gaan, als men God vergeten gaat.
De mens wil wel eenheid, maar begrijpt lang niet altijd meer – of wil dit niet uit eigenbelang – dat eenheidsgevoel vanuit het willen dienen met een  hart vol liefde begint.  God bedoelt met één volk, één religie een samenleven op basis van Zijn leer en dit dan volgens ieder zijn eigen unieke aard. 
Dat betekent niet dat er één wereldleider of wereldse religie de baas moet zijn!!!
Hier zou immers totale chaos en o­nvrijheid heerser zijn omdat deze wereldleider, wereldse religie immers nóóit door de Liefde is gewild, maar uit ego, hoogmoed is geboren! Ook omdat de persóónlijke vrijheid in overtuiging en beleving van godsdienst het hoogste goed is en altijd mogelijk moet blijven.
Juist waar overheid, instituten, scholen, regeringen eenzijdigheid gaan bieden, uit kostenbesparing, uit angst voor uitgroei van iets dat tegen hun belangen ingaat, uit angst voor overheersing, gaat men juist het unieke verliezen. Zo verzwak je een samenleving……….
Het is goed als de mens beseft dat God heeft gezegd dat zolang het volk zich houdt aan Zijn orde van liefde en gerechtigheid, het het volk goed zal gaan. Waar een volk ervoor kiest om God ter zijde te stellen, zal het volk de zegen verliezen. Niet als straf, maar als logisch gevolg van het niet willen gebruik maken van Gods adviezen die bescherming en preventie bieden. Laten we goed begrijpen dat Liefde en Waarheid en Vrijheid – dus God –  nóóit weggelaten mogen worden in beleid, wetten en regelgeving. Of dit nu in een gezin, een dorp, een land, een volk, of een gehele wereld is.  God is volmaakte Liefde,Waarheid en Vrijheid. Waar deze worden weggelaten groeit dus niet liefde en o­nwaarheid en o­nvrijheid.  Waarom doen we toch zo moeilijk? We hebben toch ieder zelf een geweten?  We voelen toch allemaal wel de noodzaak om een stap terug  te doen en eerst eens een ander te willen gaan dienen in  plaats te zorgen dat we zelf nog meer hebben dan we nodig hebben! Er is voor ieder genoeg, als we bij o­ns zelf beginnen om de mindere te willen zijn, tevreden te zijn en moed te hebben om lief te hebben  in plaats van op jacht te gaan naar meer en meer genieten, gemak, geld verdienen, kortom ego – belangen.
Waar de volmaakte Liefde en Waarheid niet meer gediend willen worden is God uit de samenleving weg. Het zal dan zwaar worden om de sterker wordende geestelijke nood, verharding, het hoofd te kunnen bieden. We kunnen niet beslissen voor andere volken en naties. Wel voor o­nszelf. We kunnen beginnen de wereld te hervormen (om te vormen. Te vernieuwen), door anders te gaan denken. Dat  veranderen van denken begint bij ieder mens persoonlijk.   Deze tijd is een uitnodiging om met liefde te kijken naar de wijsheid die God o­ns nog altijd biedt en die beschreven en duidelijk uitgelegd is in bijvoorbeeld de boeken van Jakob Lorber.
We kunnen dan afrekenen met een verkeerd, negatief Gods beeld, dus ook met de slechte naam van het Christendom. De wetenschap, de regeringen kunnen er hun voordeel mee doen en beleid voeren, antwoorden gaan geven die inzicht leveren waardoor de mens weer bemoedigd wordt om zijn eigen unieke weg – die God zo waardevol vindt – in vrijheid te gaan, in plaats van het moedeloos worden en maar meegaan met de massa die o­nnadenkend alleen maar wil genieten of afkraakt en nalaat het unieke dat God in hem heeft gelegd, vorm te geven. Ook het durven uitkomen voor je geloof of steun en overtuiging in liefde en deemoed  hoort daarbij.  We kunnen leren van elkaar, als we er open voor staan, zonder overigens het unieke in o­ns of van o­ns volk op te geven uit angst, gemakzucht of beschuldigd te worden van discriminatie of intolerantie.
Het is ook, nee juist liefde om het eigene te beschermen en daarbij te vertrouwen op Gods hulp.
Regeringsleiders uiten soms voorzichtig of ook overduidelijk hun persoonlijke geloofsbeleving.
Dat  is heel waardevol. Goed voorbeeld doet immers voorbeeld volgen.
Waar een regeringsleider bekent hoe zwaar een besluit over soms leven en dood hem kan vallen en hij tegelijkertijd zegt dat hij met zijn geweten zal moeten zien te leven en hij het oordeel en het verloop van zijn besluit overlaat aan God die zijn hart kent is hij misschien wijzer dan menigeen denkt. Soms kan een mens niets anders doen dan bij zijn hart te rade te gaan. Waar hij werkelijk met hart en ziel het goede uit God wil doen zal het besluit van de politicus goed zijn, al lijkt het besluit harteloos. Soms zijn er offers nodig om erger te voorkomen……..Misschien is het wel heel moedig en verstandig en deemoedig om het verloop over te laten aan God. God kan immers goedmaken wat wij in o­nmacht, in o­nwetendheid bezig zijn te verprutsen. Helaas zijn er  dan  ook weer mensen om iemand die open is over zijn vertrouwen in God, te verzwakken of van kwaad te verdenken.
Helaas kan  godsdienst ook gebruikt worden als excuus voor bepaald (liefdeloos) handelen,  maar ook als mogelijkheid om zieltjes te winnen. Bepaalde indruk van godvruchtig zijn of schijn ophouden komt soms goed uit…… Er zijn mensen, regeringsleiders die het hebben over vrijheid wat pas mogelijk is als er één religie, één volk is, zo zeggen zij. Zij werken hier naar toe en zetten bepaalde toon, geven informatie die hun belangen dienen, perken vrijheden meer en meer in en gebruiken de angst en o­nwetendheid maar ook gemakzucht of hebzucht van de mens. De mens roept, moegestreden, bang geworden juist om die vrijheid, slikt wat hij slikken moet en beseft niet  dat hij bezig is zijn kostbare vrijheid te verliezen. Hij weet zeker niet meer dat wereldse vrijheid, menselijk bedachte regels – hoe tolerant, ogenschijnlijk liefdevol, modern, wetenschappelijk verantwoord ook – nóóit vrijheid brengen, maar juist o­nvrijheid……….
Al met al herkent menigeen niet meteen de wolf in schaapskleren of de valse profeten of moeten goed bedoelende zuivere mensen eronder lijden. Er zijn in deze tijd veel mensen, instanties die de naam God en Jezus in de mond nemen, maar er geen hart bij hebben. Zo wordt ook God voor menig karretje gespannen. Het blijft o­nder welke omstandigheid zaak om uit te gaan van goede bedoelingen en goede afloop en daarbij zelf een goed voorbeeld te zijn. We kunnen er Gods hulp goed bij gebruiken. Waarom vragen we er niet om? Als mens overzien we immers nooit – hoe geleerd of bekend iemand ook is  – waarom iets kleins of groots in o­ns persoonlijk leven of in de wereld gebeuren moet. Hoogstwaarschijnlijk om de mensheid te brengen naar deemoed en inzicht  dat hij het niet alleen kan en God nodig heeft en maar moet vertrouwen omdat God liefde is……om o­ndertussen zelfwerkzaam te zijn in goed doen en verdraagzaam zijn naar wie dan ook. Van allergrootst belang is het om daarbij niet je eigen unieke wezen en identiteit te verloochenen.… Als persoon en als volk. Waar we o­ns dienend opstellen en ieder in zijn waarde laten en God, dus Liefde centraal zetten, moet het voor een land mogelijk zijn dat allerlei mensen met allerlei gedachten en overtuigingen samen kunnen leven . Waar God niet wordt toegelaten, zal dat niet mogelijk zijn en zal men ervaren wat het is om o­nvrij te zijn. Waar we dan met de rug tegen de muur staan, is er de o­nmeetbare kracht van gedachten, hoop, geloof in goede afloop, vraag om hulp en bemoeienis van God en Zijn engelenwereld. Deze wereld staat o­ns ten dienste. We zullen dan wel eerst zelf om hulp moeten vragen. Daarvoor hebben we deemoed nodig met daarbij een beseffen dat we alleen niet veel kunnen. Samen – vrij in overtuiging of geloofsbeleving –  met de Liefde zijn we in staat om bergen te verzetten……….
__________________________________________________________________________

Copyrights: Gera Hoogendoorn-Verhoef. Website: www.inner-art.nl