Al-Goed
– Neeltje Diepeveen –
Een spiritvonkende ontmoeting
op het bakstenen grijs terras
zij hebben een verlate lunch
met zon en vogelvluchte stilte
de openwitte vogelmelken staan
knikkend in het zomerwarme gras
na wederzijdse groet
vuur ik mijn vraag
de ‘sterkevrouwengroep’
vertel mij graag, wat doen zij
is daar nog plaats voor mij
`t gesprek beweegt zich
als een spranklende beek,
als klaterend uit een
zilverzuiv’re bron
zich stortend over
het AlGoede buiten
niet meer te stuiten
diep, diep wordt er gegraven
naar het bewegen van een
zaadje dat zich een weg baant
met denkbeeldige ellebogen
in het verwoede streven
om deel te nemen aan
het zo felbegeerde leven
Is er een intelligentie
in het streverige zaadje
is het misschien boordevol
van heiligstromend licht
of heeft het domweg het geluk
als eerste aan te komen
en uit te groeien tot een vrucht
is het het geluk of misschien
wel het drama van de eerste zijn
drie meningen stromen samen
in dit harmonisch samenzijn
is er een plek
voor kruid en onkruid
voor eeuwigheid en nu
voor licht en donker
voor leven na de dood
het onkruid op de goede plek
heet zij opeens het Kruid
de eeuwigheid wordt nú geijkt
het licht komt eerst als donkerte
zijn volheid heeft bereikt
het doen heeft dan pas resultaat
als wij tot niet meer doen,
het schemerzitten in de noen
geheel zijn toebereid
tot zegening ontvangend
in de ont-moeting
van slechts dit moment
dan komt het feest
van ziel en overgave
de samensmelting
van Al Geest, het samen
of Al Eén beleven
van het werkelijke zijn in het
nooit eindigende feest.
Neeltje Diepeveen, n.a.v. een bezoek aan AlGoed bij Robert en Mimy. 6 mei 2007