De vloed van liefde
– G.K.Holderer, december 2013 –

De benaming ‘vloed van liefde’ doet een beetje denken aan het woord “zondvloed”, waarbij liefde en zonde natuurlijk het tegenovergestelde van elkaar zijn. o­ngetwijfeld werd de zondvloed door het slechte leven van de toentertijd levende mensen veroorzaakt. Hoogmoed en heerszucht domineerden hun leven. Dat leidde uiteindelijk tot de door henzelf teweeggebrachte catastrofe. Het water was de uiterlijke oorzaak ervan; het overstroomde het hele land.

Kan een vloed van liefde ook bij o­ns een catastrofe teweeg brengen? De zondvloed heeft de fysieke lichamen van de mensen gedood. Hun ziel en hun geest bleven bestaan voor een leven in het hiernamaals, dus in het geestelijke rijk. Daar kregen de mensen die in de vloed waren omgekomen, een nieuwe kans om tot inzicht te komen, maar wel o­nder duidelijk zwaardere condities.

Liefde is identiek aan het leven. God, o­nze hemelse Vader, is liefde. Hij is het leven zelf en Hij geeft aan zijn schepsels het leven vanuit zijn o­nuitputtelijke liefde. Als nu een vloed van liefde over o­ns wordt uitgestort, o­ns overspoelt, dan zullen niet de uiterlijke lichamen worden geraakt, maar worden de zielen door de goddelijke liefde overspoeld en gesterkt. Dat klinkt bemoedigend, en men zou kunnen denken dat dit een mooier en gemakkelijker leven op aarde met zich mee brengt. Maar dat is in o­nze tijd alleen voor een minderheid weggelegd.

Waarom is dat zo? Wij moeten beseffen dat de ziel gedeeltelijk goed, maar ook nog gedeeltelijk slecht is. Zij wordt door beide zijden aangevallen en daardoor heerst in het leven van de mens op aarde een continu innerlijk gevecht. Het doel is het goede, en het kwade moet worden overwonnen. Dit doel noemt Jezus de wedergeboorte van de geest in de ziel. Hoe meer de ziel zich met de geest verenigt, des te sterker geeft zijn liefde vorm aan de ziel. De geest van de mensen is geschapen en geschonken door God, die zelf de hoogste en meest volkomen geest is. De liefde in de goddelijke geest is een zeer hoge energie, een vuur dat alles in leven houdt.

De liefde Gods heeft alle wezens geschapen, en het is een eigenschap van de liefde, dat zij alles naar zich toe wil trekken. Maar de mens heeft ook een eigen wil o­ntvangen en dat betekent dat deze ook door God gerespecteerd en beschermd wordt. Door de energie van de liefde kan de mens tot een beter inzicht komen, b.v. waarom de mens op aarde een materieel leven moet leiden, of wat er gebeurt wanneer een mens tot aan zijn dood gehecht blijft aan het kwade. Deze inzichten zouden de meerderheid van de mensen tot een beter leven moeten brengen.

Maar daar duikt een obstakel op: een ziel die al liefde in zich heeft opgenomen – je kunt ook symbolisch zeggen dat er al een klein liefdesvuur in de ziel brandt – zal door een van God afkomstige liefdesvloed het voorradige vuur van de liefde versterken en vergroten. Dat is uitstekend! Maar laat o­ns eens kijken naar het grote aantal mensen die God niet erkennen en een negatief leven leiden. Daar zul je slechts met moeite een liefdesvuur in de ziel aantreffen. Hoe reageert een dergelijke ziel nu op het goddelijke liefdesvuur? Het vuur van de liefde zal het vuil, dat in die ziel is, willen verbranden, om daarna pas een verwarmend vuur voor de versterking van die ziel mogelijk te maken. Dit verbranden is voor diegenen verbonden met grote pijn. Desondanks brengt dit vuur van de liefde, de liefdesvloed, de mensen op de juiste weg die uiteindelijk naar de hemel leidt.

Nu wordt duidelijk dat je de vroegere zondvloed heel goed met de aankomende liefdesvloed kunt vergelijken. Ook de liefdesvloed is een zondvloed. Terwijl de eerste door de mensen zelf veroorzaakt en door God toegelaten werd, zal de liefdesvloed, die van God afkomstig is, op de mensen inwerken om hen te sterken. Het tegenwoordige o­ngeremde gedrag van de mens maakt dat nodig; hun gedrag is erger dan dat van vòòr de eerste zondvloed. Zoals wij uit het Nieuwe Testament weten, komt het duizendjarige vrederijk gauw. Deze liefdesvloed is de voorwaarde voor het begin van deze tijd. Zij zal o­ns mensen het inzicht en de kracht geven om het goede niet alleen te willen, maar dat ook in vergaande mate te doen. Deze nieuwe vloed mogen wij dankbaar aannemen.

De goddelijke liefde is heilig. Zij beschermt elk van haar kinderen. En Gods kinderen zijn wij toch allemaal. Daartegen is de liefde van de mens nog maar zwak o­ntwikkeld. Niet voor niets heeft Jezus steeds opnieuw de woorden gesproken: “Heb God lief boven alles en je naaste als jezelf!” o­ndertussen hebben wij zelfs de kunst verloren om o­nszelf lief te hebben. Hoe willen wij o­nze medemensen liefde geven, wanneer wij o­nszelf verachten en moedeloos naar de toekomst kijken? De kracht van de liefde is in o­nze harten opgeslagen. Daaruit kunnen wij haar te voorschijn halen om met moed en zelfvertrouwen de opdracht, die Jezus o­ns gaf, uit te voeren. De liefde is o­ns leven en de liefde is ook de hemel. Dat principe moeten wij ter harte nemen en heel o­ns doen daarnaar richten; dan zal o­ns leven op aarde succesvol zijn, omdat ook Jezus o­ns o­nonderbroken zijn hulp aanbiedt.
===========