Gedicht: “Vertrouwen”
Heer, ik ben bijna doodgeslagen
Door buren die mij belaagden
Ze zaten zo vol haat, en waarom?
Ik vind dit zo krom.
Niets heb ik hun misgedaan
Waarom is dit zo gegaan?
U zult vast wel een antwoord geven
Want u heeft mij ook vertrouwen gegeven
Dank dat ik hier nog mag zijn
Want ik vind het hier zo fijn
En dat ik een taak volbrengen mag.
Ik voel uw liefde weer iedere dag.
Els
Tekst van de lezing van Gera Hoogendoorn-Verhoef op 8 april 2004 in Katwoude over “De betekenis van Pasen”
“We hebben het vanavond over het paasfeest en de betekenis daarvan. Eigenlijk is het officiële woord voor paasfeest ‘Pesach’. Dat was een feest dat door de Joden werd gevierd als herinnering aan het uitleiden van het volk Israël uit Egypte. Israël staat eigenlijk voor de mens, het kind, met God. En Egypte staat hier voor de mens zonder God. Als je de uittocht viert uit Egypte, zeg je daarmee eigenlijk: ik vier het loskomen van het niet in God zijn. M.a.w.: waar de liefde niet is, waar de waarheid niet is, is in feite het Egypteland, het land van slavernij. Waar je een slaaf bent van de materie, bevind je je in feite in Egypte. Het is natuurlijk niet de bedoeling om het land Egypte op zich aan te vallen, maar we moeten de bijbel ook gebruiken naar de geestelijke aard en daar hoort dit dan ook bij. In feite is het paasfeest dus een vieren van het weggevoerd worden vanaf het ego, want het ego is dát stuk in de mens, dat hem weerhoudt van God, heelheid en onvoorwaardelijk liefhebben.
Tekst van de lezing van Günther K. Holderer op 13 maart 2002 in Drachten over “De brug naar de hemel”
1. De toestand van de mens
Waarom zouden wij een brug naar de hemel nodig hebben? Waarom staan wij meestal aan de verkeerde kant van de brug? Waarom kunnen wij niet blijven waar wij zijn? Wat is eigenlijk het verschil tussen de beide kanten? Dat zijn een aantal vragen. De antwoorden daarop heeft Jezus ons gegeven. Daarom zullen wij nu beginnen met het nader bekijken van de antwoorden op onze vragen.
Als eerste voorbeeld nemen wij het verhaal over “de verloren zoon”. Dat is kenmerkend voor de hele geschiedenis van vanavond, “De brug naar de hemel”. De vader is God. De éne zoon staat voor alle engelen, die in de hemel gebleven zijn en de andere zoon staat voor Lucifer met alle afvallige engelen. Ver verwijderd van God, o.a. op onze aarde, komen deze in nood, omdat de erfenis – de liefde die door de Vader meegegeven werd – verbruikt is. Daarom wil hij weer naar de hemel – de brug – toe.
Persbericht van de Jakob Lorberstichting
De boeken van Jakob Lorber zijn vanaf heden weer leverbaar via de boekhandel. Uitgeverij Schors uit Amsterdam heeft de boeken van Sigma Press en Uitgeverij De Ster als imprint in haar fonds opgenomen en verzorgt de verdere distributie en verkoop. Meer details volgen over enige tijd wanneer alle logistieke en administratieve werkzaamheden zijn voltooid.
Adresgegevens:
Uitgeverij Schors
Reguliersgracht 54,
1017 LT Amsterdam.
tel: 020 – 6239981
fax: 020 – 6250813
Verder lezen
Lezing van Günther Holderer op 12-1-2006 over “De liefde van God”.
Op 12 januari dit jaar hield Günther Holderer voor Stichting Lorberlezingen een voordracht in het Van der Valk Hotel te Drachten over het thema “De liefde van God”. Hieronder zie je de integrale tekst van de lezing die hij op die dag heeft gehouden.
1. Liefde – algemeen gezien
Als wij het woord “liefde” bekijken, dan zullen wij dat ongetwijfeld op verschillende manieren kunnen uitleggen en aanvoelen. Je hebt bv. een echtgenoot, die je lief hebt en daarmee wordt het liefdevolle gevoel voor de partner bedoeld, dat vanuit het hart komt en de echtgenoot met blijdschap tegemoet treedt, zelfs als diegene iets doet wat je zelf nooit zult doen. Aan de andere kant zul je ook ernstig op hem reageren als je dat nodig acht. Bij een onbekend persoon blijf je onverschillig, omdat deze niet dezelfde liefde van je krijgt. De liefde voor je echtgenoot komt uit het hart en je verstand wordt ertoe aangezet om het volgens het hart te uiten.
Twee gedichten van Neeltje
Zonlichtrimpeling
De zonnestraal
sprankelt in
eigen licht
de rimpeling
danst op
de oceaan
het uitspansel
houdt hen beiden
in zijn hand
het al omvattend
in zijn liefde.
………………………….
God wel of niet kiezen als Leider
– door Gera Hoogendoorn-Verhoef –
Er is de laatste tijd veel te doen over het beleven van godsdienst. Het lijkt alleen maar erger te worden. In plaats van vrije meningsuiting die ieder zegt na te streven gaan mensen bang worden, essentiële dingen weglaten, neerhalen, opdringen, of soms schelden, beschuldigen of van kwaad verdenken.
De politiek wil dat het onderwijs los komt te staan van godsdienst. Men vindt het eerlijker als scholen neutraal zijn. Men denkt dat problemen met discriminatie en intolerantie dan verleden tijd zullen zijn. Of zou een goed begrip van een bepaalde religie juist inzicht en rust brengen? Een psychiater stelt dat het grootbrengen van kinderen met de leer van God indoctrineert. Het lijkt hem beter dat ouders hun kinderen niet ‘vervormen’.
Oproep aan alle religies en personen,
die menen geestelijk licht te bezitten.
(ofschoon ze elkaar vaak het licht in de ogen niet gunnen)
– door Nol van Tub –
“Licht
Je zet het op een vrije plaats
waar het niemand stoort,
maar door iedereen kan worden opgemerkt.
wie het benutten wil
kan het benutten
zonder enige hindernis.
Wie het echter niet benutten wil,
die kan het
zonder zich te laten beïnvloeden
in vrije wil laten staan.
Het veroorzaakt n.l.
geen extra schade aan de wereld.”
( GJE – aldus een spiritueel advies uit de oudheid).
De leer van de overeenstemmingen
(oproep tot hervorming van denken)
– Wim van der Wenden –
Het lijkt wel of het grote en omvangrijke werk van Swedenborg en Lorber uit het algemeen christelijk bewustzijn is verdrongen en vergeten, of wel dat zij daarin nog nimmer zijn opgenomen. Toch hebben zij beiden duidelijke uitspraken gedaan over bovengenoemde leer. Deze leer van de overeenkomsten is volgens Emanuël Swedenborg oeroud. De kennis van de overeenkomsten is volgens hem de enige bron van kennis over de aard en kwaliteit van geestelijke genoegens waarin natuurlijke genoegens van de mens na zijn dood worden veranderd. Deze leert in het algemeen dat er geen enkel natuurlijk ding bestaat zonder dat er iets geestelijks mee overeenstemt. Het leert ook in het bijzonder wat de aard en kwaliteit is van “iets” dat overeenstemt. Met voldoende kennis van de overeenkomsten kan de mens zichzelf onderzoeken en zijn liefde herkennen uit genoegens en daardoor de toestand van zijn leven na de dood kennen. Op basis van de leer van de overeenstemmingen is het absoluut mogelijk te weten hoe de genoegens van iemands leven na de dood veranderd kan worden in dingen die ermee overeenstemmen. Jakob Lorber (1800-1864), die de werken van Emanuël Swedenborg (1668-1772) en Jacob Böhme (1575-1624) gelezen had, sluit hier nauwkeurig bij aan, als hij schrijft:
Wie was Jezus werkelijk?
Uit: “Das Wort”, 1-97 en 4-95
De leer van de goddelijke drie-eenheid heeft de christenen door alle eeuwen heen bezig gehouden. Deze centrale leerstelling van een drie-enige God, die in drie personen als Vader, Zoon en Heilige Geest een eenheid vormt, is wat zijn formulering betreft terug te voeren op het concilie van Nicea in 325 n. Chr.
Hoewel de leer van de drie-eenheid in de christelijke kerken altijd monotheïstisch wordt geinterpreteerd, blijft er toch een onbehagen bestaan wat betreft het begrip van de drie personen. Men vraagt zich af : hoe kunnen drie personen, die ieder voor zich aanspraak maken op eeuwigheid en almacht, toch één God zijn?
Drie goddelijke personen leiden tot drie goden, ook wanneer er sprake is van één Wezen. Drie is niet één, en één is niet drie. Geen wonder dan ook dat het bijna onmogelijk is om tot een duidelijk inzicht in het triniteitsdogma te komen. In de geschiedenis van het christendom zijn dan ook steeds weer stemmen opgegaan die dit dogma als een verkeerde uitlegging van de Bijbel bestempelden.
Uit de Bijbel is het drievuldigheidsdogma niet af te leiden. De woorden drie-eenheid of drievuldigheid treffen we er niet in aan, en evenmin de leer dat het Godswezen uit drie personen zou bestaan. Ook wordt God in de Bijbel nergens ‘persoon’ genoemd.