[1] We gaan nu weg, en veel mensen, die ons tegenkomen, groeten ons weliswaar, maar er is er niet één die vraagt waar we waren en waar we naartoe gingen.
[2] Maar onderweg komen we ook Judas Iskariot tegen en die vraagt ons waar we toch geweest zijn en waar we nu naar toe gaan. Want hij was niet in de synagoge, omdat hij met zijn vis en zijn pottenbakkerswaren op de markt gestaan had en ook veel geld geïnd had, wat hem veel plezier verschafte. Toch ging hij met ons mee naar Mijn huis en liet zich daar het eten goed smaken, omdat het hem niets kostte. Maar na de maaltijd ging hij weer meteen naar zijn marktkraam en deed daar zijn geldzaken, want de markt duurde drie dagen, en allerlei kooplieden deden daar veel zaken en maakten goed geld voor hun waren.
[3] De volgende dag vroeg moeder Maria aan Mij, of Ik hier soms weer wat in het openbaar wilde doen, en hoe lang Ik Mij ditmaal hier in huis zou ophouden en of er nog meer mensen bij zouden komen, want ze wilde de etensvoorraad aanvullen, want er was bijna geen eten meer.
[4] Maar Ik antwoordde haar: 'Vrouw, maak je over Mij niet bezorgd, noch over Mijn gezelschap en over voldoende mondvoorraad! Want zie, Degene Die de hele grote aarde voedt en de zon, de maan en alle sterren met Zijn liefde verzadigt, Die weet alles van dit kleine huis en Hij weet heel precies, wat dit huis nodig heeft! Bemoeit u zich er daarom maar niet mee en maakt u zich geen zorgen; want waar u zich nu zorgen over maakt, daarvoor is van boven al gezorgd!
[5] De Vader in de hemel laat Zijn kinderen geen honger lijden, behalve, wanneer het voor hun zaligheid nodig is.
[6] U heeft het toch in Sichar heel duidelijk kunnen zien, hoe de Vader :: in de hemel gezorgd heeft voor Zijn kinderen! Denkt u, dat Hij sinds enige dagen hardvochtiger is geworden?! Ga in de voorraadkamer kijken, en u zult zien, dat u zich voor niets zorgen heeft gemaakt!'
[7] Maria haast zich naar de voorraadkamer en vindt deze volgepakt met brood, meel, vruchten, gerookte en verse vis, met melk, kaas, boter en honing! Als moeder zo'n grote voorraad in de voorraadkamer ziet, dan beangstigt dat haar; ze komt vlug naar Mij terug, valt voor Mij op de knieën en dankt Mij knielend voor zo'n rijke verzorging van haar voorraadkamer! Ik buk Mij echter snel en hef moeder op, en zeg tegen haar: 'Wat doet u voor Mij, wat alleen de Vader toekomt? Sta op; want wij kennen elkaar toch al dertig jaar, en Ik ben nog steeds Dezelfde en niet veranderd!'
[8] Maria krijgt tranen van vreugde, begroet al Mijn leerlingen en gaat dan snel weg, om een goed maal voor ons klaar te maken.
[9] De leerlingen komen naar Mij toe en zeggen: 'Kijk toch eens wat een lieve vrouw, en wat een bijzonder liefdevolle moeder! Ze is nu toch al vijf en veertig jaar oud en ziet er uit, als was ze net twintig geworden. En ze is zo buitengewoon lief en bezorgd en wat zwelt haar werkelijk heilige zuivere borst van pure moederliefde! Echt, het is een vrouw, die verheven is boven alle andere vrouwen op aarde!'
[10] Ik zeg: ' Ja,ja, Zij is de eerste en er zal er nooit meer een zijn als Zij! Maar het zal ook gebeuren, dat men voor haar meer tempels zal bouwen dan voor Mij, en dat men haar tienmaal meer zal eren dan Mij, en men zal geloven alleen door haar zalig te kunnen worden!
[11] Daarom wil Ik dan ook nu, dat men haar niet teveel verheft, omdat ze wel weet, dat ze de moeder van Mijn lichaam is, en ook weet, Wie achter dit lichaam, dat zij baarde, aanwezig is!
[12] Wees daarom buitengewoon goed en hoffelijk voor haar, maar pas er voor op om haar de een of andere goddelijke verering te bewijzen!
[13] Want bij alle buitengewone voortreffelijke eigenschappen is ze toch een vrouw; en van de beste vrouw tot aan de ijdelheid is en blijft het maar een heel klein stapje!
[14] En iedere ijdelheid is het zaad van de hoogmoed, waaruit al het kwaad in de wereld is gekomen, en nog komt en altijd zal komen! Daarom houdt ook tegenover moeder rekening met wat Ik jullie nu heb gezegd!'

«« 108 / 242 »»