[1] Nu hoort men reeds het gejammer van de kinderen, die met geweld uit de armen van hun ouders gerukt waren. Kisjonah en Baram, Jonaël en Jaïruth met de engellopen snel de kinderen tegemoet; maar de rechter laat de twaalf meteen vastbinden en in een stevige gevangenis gooien.
[2] Spoedig daarna komt de kinderkaravaan aan, en de engel bevrijdt in een oogwenk allen van de ezels en pakpaarden waarop ze vastgebonden waren. Het zijn er meer dan de eerste drijvers, die de twaalf hoofdverdachten gebracht hebben, zeiden, want op menig pakpaard waren er drie vastgebonden. Alle kinderen beven van angst en vrees omdat ze denken dat hen hier wat kwaads zal overkomen, maar de engel spreekt ze heel vriendelijk en aardig toe en zegt dat hen hier niet alleen niets ergs, maar alleen maar iets heel goeds zal overkomen, en dat ze zich de volgende dag alweer in de armen van hun treurende ouders zullen bevinden. Toen werden de kinderen rustiger.
[3] Enigen klagen. echter over pijn, die door de pakriemen veroorzaakt is; een aantal had bloedige plekken op hun tengere lijf; want, omdat ze huilden heeft men ze geslagen, omdat door hun huilen de hele karavaan verraden kon worden. De meesten waren naakt; want met kleren aan had de een of de ander hen misschien op de weg van Kapérnaum naar Sibarah, waar men ook omheen getrokken was, kunnen herkennen en dan de karavaan ergens kunnen verraden. Dus moest er ook voor de noodzakelijkste kleding gezorgd worden.
[4] Kisjonah zorgde meteen voor een grote hoeveelheid fijn linnen, en iedereen moest direkt schortjes maken, zodat 's morgens alle kinderen een schort kregen; vele handen maakten licht werk. Maar de kinderen werden snel in de grote herberg gebracht, die Kisjonah zelf wat hoger dan de tol had laten bouwen.
[5] Toen de kinderen in de herberg ondergebracht waren, kwam ook reeds het hoofdtransport aan met het vee en al de andere zaken. Alles werd in ontvangst genomen en goed ondergebracht; en de knechten van de twaalf werden ook gebonden in een grote gevangenis gebracht.
[6] Toen deze drukte voorbij was en de wachters overal verdeeld op wacht stonden, gingen Kisjonah en zijn vier begeleiders ook eindelijk slapen, maar dat duurde echter niet zo lang, omdat het al Iaat was en de komende dag veel en belangrijke zaken beloofde.
[7] Tot zonsopgang bleef alles rustig, maar daarna was iedereen op; en het eerste wat Kisjonah deed, was naar Mij toekomen, om Mij alles te vertellen wat er 's nachts gebeurd was en om natuurlijk van Mij te horen, wat er nu voor God in alle rechtvaardigheid gedaan moest worden.
[8] Maar Ik was hem voor en vertelde hem wat er deze nacht gebeurd was, en gaf hem ook advies over wat hij nu zo snel mogelijk moest doen. Dit advies luidde als volgt:
[9] 'Broeder, zend vóór alles met de meeste spoed een door het keizerlijke gerecht alhier beëdigde boodschapper naar overste Cornelius in Kapérnaum, opdat hij een commissaris hierheen zendt om de twaalf zondaren te ondervragen en een oordeel over hen uit te spreken, en om alle belanghebbenden, die de twaalf zullen moeten noemen, hun geroofde vee, maar vooral hun kinderen in zo kort mogelijke tijd terug te geven! Want het hier aanwezige speciale gerechtshof is te klein voor dit zeer grote spitsboevenproces en ook niet competent voor dit soort gevallen. Maar Mijn naam moet er beslist buiten gelaten worden!
[10] Het hoog gerechtshof zal het niet makkelijk krijgen met de twaalf Farizeeën! Voor de berovingen kunnen ze hen niet veroordelen. Ook voor het niet betalen van tol kunnen ze hen niets maken, want ze hebben voor het hele land een vrijbrief; en omdat ze inwoners van het land zijn, kan volgens de wet geen tol van hen geheven worden, en dat was dan ook niet de reden waarom ze de tol ontweken, dat deden ze alleen maar uit angst voor het volk. Want bij soortgelijke ondernemingen hebben ze al leergeld betaald en daarom hebben ze die geheime weg naar Jeruzalem gemaakt.
[11] Daarom is er maar één twistpunt, waarvoor ze door het gericht veroordeeld kunnen worden tot een grote schadevergoeding, en dat is de schade, die ze aan jouw bossen aangericht hebben. Daarvoor zullen alle panden die zich nu in jouw handen bevinden, bij lange na niet voldoende zijn, ook niet inclusief het geld dat ze bij zich hebben.
[12] Laat daarom als tweede noodzaak ook snel vakbekwame taxateurs begeleid door een gerechtsdienaar het bos ingaan en de schade opnemen, opdat, als het hoog gerechtshof hierheen komt, alles er al is wat voor het geldige vellen van een wettelijk oordeel nodig is; want anders kan het gerecht het onderzoek in de lengte en in de breedte rekken, en dan zouden de zwaar benadeelden misschien pas over een jaar aan hun trekken komen. Als echter alles wat het gerecht nodig denkt te hebben aanwezig is dan kan het ook snel een oordeel vellen en na het oordeel tot de uitvoering overgaan.
[13] Na deze informatie gaat Kisjonah meteen naar zijn personeel en regelt alles zoals Ik hem dat heb aangeraden.
[14] Een klein zeilschip vaart met gunstige wind snel naar Kapérnaum, en de Romeinse rechter gaat zelf met acht onder ede staande taxateurs het gebergte in, dat van Kis uit gezien de linker zijde van het dal begrenst, en hij zendt een commissaris met acht andere, eveneens beëdigde taxateurs naar het gebergte aan de rechterzijde van het dal.
[15] Ongeveer om vier uur 's middags arriveren een commissaris van het hoog gerechtshof met twee schrijvers, en de taxateurs van de beide bergen met de precies opgenomen schade.

«« 232 / 242 »»