[1] De opperpriester staat perplex en ook veel anderen zijn geweldig van hun stuk gebracht, en hij zegt na een poosje: 'Ja ja, nu begrijp ik het toch echt wel! -Maar waarom sprak de Heer dan ook niet direct net zo begrijpelijk als jij nu hebt gedaan, dan zou ik mij zeker niet aan Hem bezondigd hebben!?'
[2] Nathánaël zegt: ' Als een zevenjarige jongen op die manier vragen zou stellen, dan zou ik mij niet erover verwonderen dat een zevenjarige jongen zo vraagt; maar bij u verbaas ik mij bijzonder, u bent nog wel een van de belangrijkste wijzen van deze plaats!
[3] Wilt u de Heer soms ook nog de bekroonde wijze vraag stellen, waarom Hij de zaadkorrels, die toch nergens mee te vergelijken zijn, de vormings - en ontwikkelingsmogelijkheid van de daaruit groeiende boom tot in de kleinste finesses heeft ingeprent. Zou Hij niet beter alle vruchten rijp uit de hemel in de schoot van de mensen kunnen laten regenen?! Waarom die tijdrovende ontwikkeling van zaadkorrel tot boom, en vervolgens nog dat lange wachten op de rijpe vrucht?! Merkt u, hoe dom u nog bent!
[4] Het woord van de Heer is net als al Zijn werk. Hij geeft ons Zijn leer in de vorm van zaden. Wij moeten die eerst in de voedingsbodem van onze geest zaaien; die voedingsbodem heet liefde, daar zal het zaad dan groeien en een boom van de ware kennis van God en onszelf worden, en op de juiste tijd zullen we dan van deze boom volkomen rijpe vruchten voor het eeuwige leven kunnen verzamelen.
[5] Het voornaamste is echter de liefde; zonder liefde is de geest niet vruchtbaar en geeft zij geen vruchten! Zaai de tarwe maar in de lucht; en kijk of hij groeit en of je er vruchten van krijgt! Als je de tarwekorrel echter in een goede voedingsbodem legt, dan zal hij groeien en je veelvoudig vruchten opleveren. De echte liefde is de juiste voedingsbodem voor de geestelijke tarwekorrel die ons door de mond des Heren wordt meegedeeld.
[6] Daarom nam de Heer nu voor u allemaal de harde Mozaïsche strafwet weg, opdat u zoveel te sneller meer voedingsbodem in uw hart zou krijgen. Want wie volgens de wet straft, heeft weinig of ook wel helemaal geen liefde; bij hem zal het goddelijke zaad van het woord daarom heel slecht gedijen! Degene echter, die gestraft wordt, bevindt zich toch al in het gericht, waarin geen liefde is, want het gericht is de dood van de liefde.
[7] U kunt daarom beter niet klaar staan om de fouten van uw naasten te zien, maar het is beter inschikkelijk en geduldig met hen te zijn! En als ze in hun zwakheid iets van u verlangen, dan moet u ze niets onthouden, want zo vermeerdert zich de liefde in uzelf en evenzo in uw zwakke broeders! Als deze liefde eenmaal zowel in u als in uw broeders rijkelijk aanwezig is, dan zal het goddelijke zaad goed in u gedijen en de zwakke zal dan in zijn sterkte u welwillend aanzien en u viervoudig vergelden, wat u hem in zijn zwakheid gegeven heeft.
[8] Als u echter karig bent en hard tegen uw zwakke broeders, dan zult u zelf nooit tot enige godvruchtigheid komen, en het oordeel der zwakken zal in het eind ook II mee in het verderf storten.
[9] Toen de Heer zei: 'Die van u een rok vraagt, geef die ook de mantel erbij!', wilde Hij alleen maar aanduiden, dat u, als u rijk bent en veel bezit, ook rijkelijk en veel moet geven aan de armen, als zij tot u komen! Want daardoor krijgt u ook snel veel voedingsbodem in uw hart en zult u op die manier zeer gelukkig worden door het bezit van zo'n echte voedingsbodem en de armen zullen u zeker zegenen; want uit uw hart zullen ze de daadkrachtigste prediking van het echte evangelie van God horen, en daardoor worden ze zelf sterk en u tot eeuwige steun! Als u echter karig geeft en berekent wanneer en hoeveel u geeft, dan heeft dat noch voor uzelf, noch voor de arme broeders enig nut, en deze zullen u daarom nooit tot steun worden!'

«« 43 / 242 »»