[1] De commandant ging weer op zijn stoel zitten en vroeg in het Romeins aan zijn twee ondergeschikten wat hun mening over Mij was, na alles wat ze hadden gehoord.
[2] Een van hen zei: 'Het is moeilijk voor ons om daar een oordeel over te vellen! Met de buitengewone macht van zijn wil hebben we daar boven in de lucht ervaring opgedaan, en wij hebben geen ander bewijs nodig dat er in deze man een goddelijke kracht moet wonen, anders had hij ons vast niet zonder enig hulpmiddel in de lucht kunnen heffen en ons daar kunnen houden.Wij zijn echter allemaal al te ver van het geloof in een almachtig goddelijk wezen afgeraakt, omdat onze goden voor de zintuigen en het verstand van ieder denkend mens volslagen onbeduidend blijken te zijn; en nu komen we plotseling een reële god in de gestalte van een mens tegen en weten nu niet wat we van hem moeten denken. Ik denk dat dat niet zomaar in één klap te begrijpen is.
[3] Wij hebben echter reeds in Bethlehem en ook in de omgeving van Jeruzalem veel over deze man gehoord en bij onszelf gedacht dat hij ofwel zelf een god zou kunnen zijn ofwel een zeldzaam grote magiër, zoals die bijvoorbeeld uit de school van de Essenen voortkomen. Maar wat wij hier nu zelf hebben meegemaakt, gaat veel verder dan onze eerdere vermoedens. Hier houdt alle magie op, en in de plaats daarvan treedt een onmiskenbaar goddelijke kracht en almacht!
[4] Daarbij komt nog ten eerste het getrouwe verhaal van zijn moeder, hoe hij lichamelijk op deze wereld is gekomen en over zijn leven, en dat hij nooit iets op een of andere school hoefde te leren, omdat hij reeds met de hoogste wijsheid toegerust in deze wereld is gekomen, en ten tweede wat hij nu over zichzelf beweerde. En ik voor mijzelf kan er echt niet omheen hem in volle ernst te beschouwen als wat hijzelf tegenover ons zegt te zijn, al is het ook op een voor ons Romeinen onbegrijpelijke manier, en wat ook de man, waar jij zojuist mee sprak, over hem getuigde. Dat is mijn mening, en ik denk dat ik mij niet vergist heb.'
[5] De commandant zei: 'Ik wil je over het geheel genomen geen ongelijk geven; maar op de achtergrond heb ik toch een paar belangrijke bedenkingen; als die man die oplost, zal ik jouw mening delen en daar ook bij blijven.'
[6] Hierop richtte de commandant zich weer tot Mij en zei: 'Grote Heer en Meester, ik ben nu bijna zover dat ik U aanneem zoals al deze Uwen U hebben aangenomen; maar toch heb ik nog een paar aanzienlijke bedenkingen. Als die opgelost zijn, dan ben ook ik gewonnen.
[7] Die bedenkingen van mij zijn de volgende: in U woont dus in ernst de volheid van een enig ware God!? Als dat zo is -waarom hebt U dan al die talloze mensen zolang op U laten wachten ?
[8] U zegt dat alleen de Uwen, die in U geloven, U liefhebben en Uw geboden houden, het eeuwige leven in Uw Godsrijk zullen ontvangen. Als dat zo is, en als alles wat er bestaat door de macht van Uw eeuwige woord geschapen is, evenals alle mensen die helaas te eniger tijd hebben geleefd zonder U te kennen -wat niet hun schuld kon zijn -hoe zal het dan gaan met die mensen die U nooit hebben kunnen kennen? Hoe zal het er met het eeuwige leven van hun ziel in Uw Godsrijk uitzien?Want ze hebben niet in U kunnen geloven, U niet kunnen liefhebben en ook Uw geboden niet kunnen houden, omdat ze niets over U te weten hebben kunnen komen.
[9] Kijk, dat zijn mijn goed gefundeerde bedenkingen! Wil die voor mij oplossen, dan zal ik ook vast in U geloven, U meer dan een van de Uwen liefhebben en Uw geboden houden; want ik ben een echte Romein en geen Griek, wiens trouw niet standvastig is! Maar ik ben ook iemand die niet zo gemakkelijk iets aanneemt en gelooft, wat mij niet als een diamantharde waarheid onomstotelijk bewezen is. Los derhalve mijn twijfels op!'

«« 11 / 244 »»