[1] Ik reikte de waard Mijn hand en zei: 'Vriend, zo'n geloof en zulke zuivere gedachten heb Ik in heel Israël niet aangetroffen; daarom zal het ook gebeuren dat het licht van de Joden wordt weggenomen en aan de heidenen wordt gegeven.
[2] Jij en ook jouw buren zijn reeds geheel en al op de goede weg, en Ik ben naar jullie toe gekomen, om bij en in jullie de zegeningen Gods te vergroten en jullie ook te laten zien dat jullie geloof en trouw in Gods ogen volkomen goed, waar en rechtvaardig waren. Maar we zullen dat nu laten rusten, want wij zullen daar vandaag en morgen nog wel verder over praten!
[3] Maar heb jij, Mijn beste vriend, nog niet veel gehoord over het feit dat de Joden de hun beloofde Messias verwachten, en wanneer die zal komen?'
[4] De waard zei:'De oude in Bethsaïda heeft mij daar veel over voorgelezen uit de profeten en waar nodig ook toegelicht; maar ik denk dat de Messias, die niets minder dan God de Heer Zelf zal zijn, waarschijnlijk niet naar de Joden toe zal komen, zoals die nu met name in Jeruzalem en ook in veel andere plaatsen te vinden zijn en wier hart niet meer aan God, maar enkel aan de schatten en goederen van deze wereld hangt. En al zou Hij komen, dan zouden ze Hem toch niet herkennen; want Hij zal vast niet met wereldse pracht en praal komen, maar in alle deemoed, liefde en geduld, de leefwijze die Hij van alle mensen op deze wereld verlangt -en dan zullen de zeer hoogmoedige Joden en met name de voorname priesters, die overlopen van goud en edelstenen, Hem vast niet als de ware Messias accepteren.
[5] Maar wij hebben onze ware Messias al in onze harten, en wie Hem daar niet hebben, zullen waarschijnlijk tevergeefs op Hem wachten in hun met goud omzoomde gewaden.'
[6] Ik zei: 'Daarin heb je alweer helemaal juist en waar geoordeeld, en het is nu inderdaad zo; maar kijk, daar komen nu jouw drie zonen aan, zwaar beladen met vissen! Stuur hun een paar buren tegemoet om hun last wat te verlichten!'
[7] Dat hoorden een paar aanwezige buren, die de aankomenden onmiddellijk tegemoet snelden; tot grote vreugde van het hele dorp waren ze er binnen enkele ogenblikken, en niemand kon er over uit dat ze zoveel vis hadden gevangen en ze loofden en prezen God daarvoor.
[8] En de waard zei: ' Zie hoe God ons nu zichtbaar heeft gezegend; daarom zij Hem alleen alle eer!'
[9] Onmiddellijk na dit aangrijpende tafereel werd voor de vissen gezorgd.
[10] Van het hele dorp bezat alleen de waard een bron en een kleine vijver, die vroeger moeizaam in de steen grond was uitgehakt; deze ontving zijn water van de bron en diende om de kleine kudden van dit dorp te drenken.
[11] Als de vissers af en toe nog levende vissen mee naar huis brachten uit het Meer van Galilea, werden die in de vijver gedaan; maar als dat - met name 's zomers - niet gebeurde, werden de vissen meteen opengemaakt, gereinigd, goed gezouten en daarna direct boven de eigen haard te drogen gehangen, waarvoor men een zacht vuurtje maakte en dat de hele nacht liet branden. Want het beste bij dit dorp was, dat daar dichtbij een tamelijk goed onderhouden klein bos van cipressen en mirten stond, dat het dorp het nodige brandhout leverde, en zo konden de inwoners hun vissen en ook ander vlees op hun goede eigen manier drogen en voor langere tijd bewaren tot ze het gebruikten.
[12] Maar deze keer was dat werk niet nodig, omdat er niet één vis dood was terwijl de reis toch de hele dag had geduurd, en de vissen niet in draagvaatjes: maar in zakken naar huis gebracht moesten worden.
[13] Daarover begonnen allen zich erg te verwonderen, en ze brachten de vissen naar de kleine vijver, waar ze weldra heel monter begonnen rond te zwemmen. Een klein gedeelte hield de waard in huis, om voor ons een avondmaal te bereiden.
[14] Omdat het in de avond al tamelijk kil was geworden, gingen wij het huis van de waard binnen, dat een kamer had die voor ons allemaal voldoende ruimte bood.

«« 124 / 244 »»