[1] Buiten bracht Rafaël hen naar een grote, vrije plek bij het meer, die de Romeinen als militair oefenterrein diende en 's avonds door niemand meer betreden werd.
[2] Midden op die plek aangekomen zei Rafaël tegen de drie: 'Er zijn altijd twee wegen om tot een groot en belangrijk inzicht te komen: de eerste is de lange, vervelende en moeilijke weg door wijdlopige verklaringen, die bijna nooit tot een einde willen en kunnen komen; de tweede, korte en doelmatige weg is die door middel van voorbeelden. En die wil en kan ik nu bij jullie toepassen!'
[3] De commandant zei: 'Het zal niet gemakkelijk zijn om ons treffende voorbeelden te geven van iets waar we nog geen enkel idee van hebben.'
[4] Rafaël zei: 'Dat is mijn zaak, omdat ik dat in mijn macht heb die mij door de Heer verleend is - let dus goed op alles wat jullie nu zullen zien! Ik zal jullie eerst de hele aarde, dat wil zeggen haar oppervlak, precies zoals ze nu is in een zodanige grootte voor ogen stellen, dat jullie haar gemakkelijk kunnen overzien.
[5] Rafaël had dat nog niet gezegd, of er zweefde al een kleine aardbol, maar toch nog tweeënhalve manslengten in doorsnee, voor de ogen van de buitengewoon verbaasde Romeinen; door een eigen licht was die zo goed verlicht, dat men ondanks de gevorderde avondschemering op het oppervlak alles goed kon onderscheiden en, bekende plaatsen ook onmiddellijk kon zien liggen en herkennen als datgene wat het voorstelde.
[6] De aardbol draaide ook om zijn as, maar om hem sneller te kunnen overzien in verhouding natuurlijk veel sneller dan de echte aarde. Alle continenten, een bijna ontelbaar groot aantal eilanden, alle zeeën, evenals alle meren, rivieren, bergen en dalen waren levensecht te zien, en wat de drie daarvan kenden, werd ook direct door hen herkend als dat wat het voorstelde.
[7] Toen de Romeinen deze aardbol bijna een uur lang heel aandachtig hadden bekeken, waarbij Rafaël hun alles met enkele woorden begrijpelijk uitlegde, en zij zo een juiste voorstelling van de aarde hadden gekregen, zeiden ze alledrie: 'O, wat zijn de mensen toch nog blind en wat hebben ze een belachelijk domme voorstellingen van de aarde, die hen draagt en voedt!'
[8] Hierop zei Rafaël: 'Kijk, zoals jullie door dit voorbeeld de juiste kennis over de hele aarde sneller hebben verkregen dan wanneer een ervaren aardkundige het jullie met veel woorden nog zo duidelijk uiteengezet zou hebben, zo zal ik jullie nu ook de verhouding van de aarde tot de maan, de zon en de andere planeten duidelijk maken! We zullen de aardbol nu verder van ons weg in de lucht plaatsen, en de maan als haar begeleider zal op een naar verhouding juiste afstand hier voor jullie ogen weergegeven worden.'
[9] Toen Rafaël dat had gezegd, was de maan ook al - echter als een naar verhouding kleine bol -voor de verbaasde ogen van de Romeinen tot een goed zichtbaar en gemakkelijk te herkennen bestaan geroepen.
[10] Eerst werd de zijde die steeds naar de aarde gekeerd is, van boven naar beneden nauwkeurig in ogenschouw genomen en ook verklaard, voorzover dat nodig was, en daarna pas de achterzijde, waarbij het ook niet ontbrak aan de juiste verklaring.
[11] Toen zei de commandant: 'Dat is vergeleken met onze aarde wel een treurige wereld! De mensen, die zoals jij uitlegde alleen aan deze zijde leven, kunnen geen grote wijsheid bereiken, omdat ze op zo'n kleine, uiterst schrale wereld slechts in zeer beperkte mate de dingen kunnen aanschouwen die God geschapen heeft, en omdat ze door hun orde van dag en nacht, die geheel en al ongelijk en verschillend is ten opzichte van die van de aarde, ook bijna geen tijd kunnen krijgen om zelfs het weinige op die kleine wereld met aandacht te bekijken en te bestuderen, vergelijkingen te maken en daaruit de nodige lering te trekken. Ze zullen wel het meest op onze apen lijken?'
[12] Rafaël zei: 'Dan vergis je je geweldig, ook al heeft het er voorjouw verstand de schijn van! Ik zou jou niet met een maanbewoner willen laten omgaan; want dan zou jouw innerlijke wijsheid zeker aan het kortste eind trekken!
[13] Jullie mensen van deze aarde hebben weliswaar veel uiterlijke ervaringen en dus ook veel uiterlijke kennis; maar de innerlijke kennis van het leven ontbreekt jullie, en die is onbeschrijfelijk veel belangrijker dan al die uiterlijke, schreeuwerige, ijdele beuzelarij.
[14] De maanmensen staan daarentegen sterk in het innerlijke, beschouwende leven, waarin ze ook jullie bewoners van deze aarde heel goed kennen; maar ze hebben slechts zelden enig welbehagen in jullie, omdat jullie je door je uiterlijk gerichte mentaliteit te ver van de innerlijke waarheid des levens hebben verwijderd. Zij zeggen van jullie dat jullie dode zielen zijn. Als het er nu zo met de maanbewoners voorstaat, staan ze zeker op een hoger levensniveau dan jouw aardse apen.'
[15] De commandant zei: 'Als het met de bewoners van de maan inderdaad zo gesteld is, neem ik mijn oordeel natuurlijk onmiddellijk terug en vraag ik hun via jou vele malen om vergeving.'
[16] Rafaël zei: 'Laat dat maar voor wat het is, en laten we naar onze zaak terugkeren! N a de aarde hebben we nu de maan goed leren kennen *(* Dit wordt uitvoerig beschreven in het boek Aarde en maan van Jakob Lorber. ) Maar hoe zit het met deze twee hemellichamen in verhouding tot de zon?Voordat ik jullie dat geheel kan laten begrijpen, moet ik jullie in het kort nog bekend en vertrouwd maken met de planeten, die jullie op zijn minst wat de naam betreft kennen.
[17] Er zijn weliswaar nog enkele planeten die ook bij deze zon, die de aarde licht en warmte schenkt, horen en die net als de aarde licht en warmte van haar ontvangen. Maar ik zal me beperken tot enkel de planeten waarvan jullie de naam kennen, en ze jullie in hun ware gedaante één voor één voor ogen stellen. Daar is bijvoorbeeld Mercurius, de planeet die het dichtst bij de zon staat!'
[18] Onmiddellijk zagen de drie Romeinen deze planeet en bewonderden de tamelijke overeenkomst met veel op onze aarde, en Rafaël gaf daarbij uitgebreide verklaringen.
[19] Toen de drie al gauw klaar waren met Mercurius, kwam Venus aan de beurt en daarna Mars, die de drie aanvankelijk met enige schroom bekeken. Maar omdat ze er in plaats van hun oorlogsgod ook alleen maar een planeet in zagen, die tamelijk veel op de aarde leek, werden ze ook daar snel vertrouwd mee. Na Mars kwam in overeenkomstige grootte Jupiter met zijn vier manen aan de beurt, waar de drie Romeinen zich zeer over verbaasden. Rafaël verklaarde hun in het kort het belangrijkste ervan, waardoor ze zijn macht en wijsheid zeer hoog prezen. Daarna liet hij Saturnus tevoorschijn komen, die de Romeinen nog meer bewondering ontlokte dan alle voorgaande planeten* (* Deze planeet wordt uitvoerig beschreven in het boek Der Saturn van Jakob Lorber.) En Rafaël hield zich bij deze uitzonderlijke planeet langer bezig met zijn verklaringen dan bij een van de voorgaande, met uitzondering van de aarde.

«« 14 / 244 »»