[1] Toen de leerlingen uit hun soort verdoving ontwaakten, verbaasden ze zich allemaal dat ze plotseling zo vast waren ingeslapen, en ze vroegen Mij wat er eigenlijk met hen gebeurd was.
[2] Ik zei tegen hen: 'Maak je daar maar niet druk om; want er zal nog van alles gebeuren waarbij jullie dezelfde vraag zullen stellen, zonder dat die ook direct beantwoord kan worden! Maar op het juiste ogenblik zullen jullie ook de juiste opheldering krijgen.'
[3] Nu was er onder degenen die Mij volgden ook een Jood genaamd Ebal, die Mijn leer volledig in zijn hart had opgenomen en zich vol ijver inspande om zijn geest te wekken. Door zijn vroegere leven, dat hem grotere zielsvermogens had gegeven, had hij de gave van het tweede gezicht, dat wil zeggen de gave om in zichzelf toekomstige of voorbije gebeurtenissen te kunnen zien.
[4] Hij kwam naar Mij toe en zei (Ebal:) 'Heer en Meester! Mijn ziel huivert steeds in smart, wanneer ik mij U in rustige uren voor de geest haal. Ik zie dan donkere beelden voor mij opdoemen, die mij huiveringwekkende dingen lijken aan te duiden. Ik heb al dikwijls toekomstige en voorbije dingen gezien; maar nooit heb ik deze pijn gevoeld, die ik voel wanneer ik aan U denk en aan de beelden die mij in de geest voor ogen zweven.'
[5] Ik sprak: 'Mijn beste Ebal, zeg wat voor beelden je ziet, opdat ook dezen hier weten wat jouw ziel voelt!'
[6] Ebal zei: 'Heer, ik zie de poorten van de hemel geopend, en vanuit de onmetelijke diepten van de schepping straalt mij een helder licht tegemoet. En een stem zei tegen mij: 'Kijk, dat is het Licht der wereld, dat naar de mensen is afgedaald en bij hen is komen wonen!'
[7] En verder zag ik U wandelen, en U werd helder bestraald door dat licht en er volkomen mee doorlicht, en in Uw hart zag ik een vlam opgloeien, die steeds lichter werd. En hoe meer licht deze vlam uitstraalde, des te meer verdween het licht dat van buiten straalde.
[8] Daarna zag ik een donkere gestalte naderen, die zijn best deed het licht in U af te dekken; en terwijl hij zich daarvoor inspande, zag ik de scharen in de hemel, die angstig op dit gebeuren neerkeken. En zie, hoe meer die gestalte zijn best deed om U in duisternis te hullen, des te meer straalde het licht in U, en tenslotte stortte ze, verblind door de intense lichtglans, voor U neer. U raakte de donkere gestalte aan, die nu als dood aan Uw voeten lag, en zei: 'Zalig zijn alle zondaren die boete doen, en er is geen zonde zo groot dat die niet vergeven zou kunnen worden, als de zondaar daarom vraagt in Mijn naam! Bid jij dus ook, opdat jou vergeven kan worden!'
[9] En verder zag ik dat Uw handen en voeten doorboord waren en er uit Uw hart een druppel bloed vloeide. De gestalte die aan Uw voeten lag zoog die bloeddruppel op, verkreeg nu leven en werd steeds lichter en lichter, totdat ook zij tenslotte in een heldere glans straalde. Toen klonk er een stem door de hemelse ruimte: 'Zie, Ik heb Mijn zoon uitgezonden, opdat Hij Mij de verlorene terugbrengt, en Hij schrok er niet voor terug te sterven om met zijn hartenbloed de verzwakte te verkwikken en tot leven te wekken! Heil Hem, want nu zal Ik volledig in Hem wonen; want Wij zijn voor eeuwig één geworden!'
[10] Toen die stem weggestorven was, kwam ik weer tot mijzelf. Maar zojuist zag ik diezelfde donkere gestalte naast mij staan, honend naar mij lachend alsof hij mij iets wilde zeggen en dan verdwijnen.
[11] Zeg mij toch, o Heer en Meester, wat dat allemaal te betekenen heeft; want hoe prachtig het ook was om te zien, toch voel ik, zoals gezegd, daarbij steeds een diepe smart in mij, die het mij dikwijls onmogelijk maakt om te denken of te voelen!'
[12] Ik zei: 'Ebal, wanneer jouw ziel voelt wat er in de komende dagen zal gebeuren, vreest zij tegelijkertijd ook voor de gebeurtenissen, waarvan ze het uiteindelijke doel niet kan doorgronden of bevatten! Dat drukt haar dan erg terneer en benauwt haar door al die voor haar onbegrijpelijke indrukken, die ze, omdat haar het begrip daarvoor ontbreekt, niet kan oplossen ofschoon ze dat zou willen; dan voelt ze pijn, zoals een gevangene die zich tegen zijn boeien verzet en zijn best doet zich daarvan te bevrijden. Tracht in je hart de liefde voor God meer te doen ontbranden dan tot nu toe! Maak jezelf kalm in je hart en luister naar de stem van je geest, dan zal jou weldra in de juiste kennis en geduld een scherp mes worden gegeven, dat die boeien lossnijdt!
[13] Allen die dezelfde aanleg hebben als jij en daardoor in staat zijn hun ziel tot ver buiten zichzelf uit te strekken, zodat zij het toekomstige opnemen dat zijn schaduwen reeds vooruitwerpt, en het verleden in zichzelf kunnen wekken en aanschouwelijk maken, moeten bovenal geduld en rust in zichzelf oefenen, opdat datgene wat ze zien geen druk op hen uitoefent, maar volledig begrepen kan worden!
[14] Zo is het ook met jou, en weldra zal de toekomst zelf jou tonen wat er waar is van jouw visioen!
[15] Maar laat nu alle gesprekken achterwege en gun jullie lichamen de nog noodzakelijke nachtrust, die onder de vrije sterrenhemel in deze zuivere berglucht bijzonder weldadig en versterkend is; want morgen staat ons een groot werk te wachten, uiterlijk weliswaar alleen voor Mij, maar innerlijk voor jullie allemaal, en daarvoor moeten jullie volkomen voorbereid en gesterkt zijn!'
[16] Ebal liep van Mij weg, en alle aanwezigen gingen op de met mos begroeide aarde liggen, die hun een zachte ligplaats bood. Bewaakt door Mijn geest sliepen ze in het weidse Vaderhuis rustig en zoet als kinderen, voor de laatste keer onder de onvoorwaardelijke zorg van Mijn wil. Want vanaf deze dag begon de bescherming die Ik in uiterlijk opzicht over hen had gelegd zich van hen terug te trekken, zodat -al naargelang hun geloof in Mij was gegroeid ook de tegenstanders macht over hen zouden kunnen krijgen en zij nu meer in zelfstandig optreden geoefend konden worden in plaats van steeds omringd te zijn door Mijn persoonlijke goddelijke macht; want zonder dat ze zich daar bewust van waren, beschermde die hen ook en voorzag hen van alles, zonder dat ze zich daarom hoefden te bekommeren.Van nu af aan moest blijken in hoeverre Mijn leringen en daden hen hadden doen rijpen en zelfstandig hadden gemaakt.

«« 18 / 77 »»