[1] Ik zei: 'Heb je eigenlijk nooit een vermoeden gehad, Raël, wie er eigenlijk als de verwachte Messias zal nederdalen of al is nedergedaald?'
[2] Terwijl hij Mij glimlachend aankeek, zei Raël: ' Meester, u en de uwen zijn mijn huis binnengegaan, zonder dat ik vroeg: 'Wie zijn jullie?' Men moet gastvrij zijn zonder aanzien des persoons, opdat zowel een voornaam als een arm mens uit ware naastenliefde gediend wordt. Maar voordat ik nu deze vraag beantwoord, zou ik toch wel een beetje een idee willen hebben wie jullie zijn.
[3] Kijk, ik ben oud en wil graag in alle rust tot mijn vaderen ingaan! Vergeef mij dus dat ik voorzichtig ben, om niet door onbeteugelde woorden mijn hoofd, dat in Jeruzalem niet graag gezien is, problemen te bezorgen, die ook voor een oude man kunnen ontstaan wanneer hij zijn meest innerlijke gedachten te vroeg naar buiten brengt! ,
[4] Ik zei: 'Maar als Ik nu hier, in het bijzijn van allen, jouw meest innerlijke gedachten zou onthullen, zou je dan ook bang zijn dat wij jou zouden verraden?'
[5] Raël zei: 'Rabbi, als u dat kunt, zou u een hoge vervolmaking van de geest bereikt moeten hebben, waardoor deze in staat is het geestelijke door het materiële heen te zien, en dan zou een onedele handelwijze van uw kant, die mij problemen zou kunnen bezorgen, volkomen uitgesloten zijn; want hoge geestelijke vermogens kunnen alleen bereikt worden, wanneer een mens het onedele aflegt. En dan zijn degenen die u begeleiden als uw leerlingen vast en zeker net als u.Vertel mij dus mijn meest innerlijke gedachten, als u dat kunt!'
[6] Ik zei: 'Raël, het is je niet alleen bekend dat de Messias geen koning van de Joden zal zijn, zoals zij Hem als een uiterst machtige en aards strijdbare held verwachten, opdat hij dan alle volkeren zal onderwerpen en van iedere Israëliet zo mogelijk een kleine koning zal maken, die over zo en zoveel slaven heerst, maar je weet ook dat Zijn rijk daaruit zal bestaan, dat Hij zielen redt en Zijn rijk van vrede binnenleidt, dat niet van deze wereld is, maar ginds in de eeuwigheid is gevestigd. Dat heeft die wijze van Egypte, wiens naam Sarne was,jou allemaal nauwkeurig aangetoond.
[7] Toen jij vroeger - nu tweeëntwintig jaar geleden - in de tempel was, heb je gehoord en toegekeken hoe een twaalfjarige jongen daar niet alleen door zijn wijsheid, maar ook door zijn wonderkracht allen tot verbazing bracht. Je hield je heel rustig onder de toeschouwers en was hoogst verwondérd, dat die totaal blinde Farizeeën en schriftgeleerden niet in de gaten hadden wie er eigenlijk achter die jongen schuilging. Aan jou had de geest onmiddellijk te kennen gegeven dat hier de verwachte Messias in levende lijve voor ieders ogen stond, en dat er alleen maar zo'n uiterst dikke hoogmoed en zielenblindheid als die van de levieten en schriftgeleerden, die zichzelf als geleerd beschouwen, voor nodig was om door de bomen het bos niet te zien.
[8] Je hebt die jongen ook steeds gevolgd in zijn ontwikkeling. Je hebt zelfs moeite gedaan om zijn arme ouders via jouw relaties werk te verschaffen, om te doen wat in je vermogen lag. Weliswaar zei je tegen jezelf dat daar, waar de Godheid woont, jouw hulp niet nodig was, maar toch wilde je op zijn minst je goede bedoelingen tonen.
[9] Later, toen je hoge leeftijd je steeds meer zodanig aan huis kluisterde, dat je het sinds jaren niet meer hebt verlaten, behalve de korte wandelingen naar je tuin, heb je je toch steeds door anderen berichten laten brengen.
[10] Nu er sinds drie jaar een profeet is opgestaan die Jezus van Nazareth heet, weet niemand zekerder dan jij dat dit diezelfde jongen is. En niemand in heel Israël is er ook meer dan jij van overtuigd, dat Jezus de Christus is, de waarachtige Gezalfde Gods. Deze meest innerlijke overtuiging durf je echter niet uit te spreken om de redenen die je zelf hebt aangegeven. - En zeg nu of Ik juist heb gesproken!'

«« 21 / 77 »»