[2] Maar zij zeiden (de Joden): 'Heer, kom en zie!', en ze keerden zich om, om Mij de weg te tonen.
[3] Ook Maria droogde haar tranen, maakte zich los uit Mijn arm en liep voorop om Mij de weg te tonen.
[4] Had Hij, die alle wegen kent, gidsen nodig? - En Mijn ogen waren vol tranen.
[5] Toen zeiden de Joden onder elkaar: 'Kijk, wat heeft hij hem liefgehad!'
[6] Nota bene.Als de mensen zouden weten wat dit gebeuren allemaal bevat, en wat het in de geestelijke wereld betekent, zouden ze er nooit ofte nimmer meer aan twijfelen dat God enkel een en al liefde is!
[7] Het moet bewaard blijven voor latere schrijvers, wanneer de harten ontvankelijker en zuiverder zijn geworden, om die diepste hartsgeheimen van de eeuwige geest Gods duidelijk te maken en in bevattelijke woorden voor het gelovige, kinderlijke gemoed weer te geven, opdat zij inzien hoe oneindig groot en onuitputtelijk de bron van Mijn liefde is. Amen.
[8] Enkelen van de Joden, die met Efraïm meegekomen waren, fluisterden nu onder elkaar, wijzend op het wonder dat Ik aan de blinde langs de weg naar Jericho had verricht: 'Kon hij, die de blinde zijn ogen heeft geopend, er niet ook voor zorgen dat Lazarus niet gestorven was?!'
[9] Opnieuw beving Mij innerlijk - omdat al deze woorden, hoewel ze voor degenen die om Mij heen stonden niet hoorbaar waren, terwijl ze voor Mij wel duidelijk te horen waren - een diepe weemoed vanwege het feit dat hun geloof zo weinig levend was.
[10] En Ik wendde Mij tot Mijn leerling Johannes, die naast Mij liep en zei tegen hem: 'Johannes, als jij bericht over de daad waarvoor Ik Mij nu naar het graf begeef, bericht dan ook over die twijfelaars, opdat de latere geslachten een duidelijk teken zullen hebben hoe weinig nut wonderen hebben, en dat alle kracht enkel leeft in het woord, dat van geloof doortrokken is! Daarom moeten de Mijnen ook in latere tijden alleen met dat scherpste wapen strijden; want wat van God is, is onfeilbaar vanwege het innerlijke, blijvende wezen!'
[11] Wij kwamen nu bij het graf, dat buiten Bethanië lag op een plek met een vrij uitzicht, omgeven door olijfbomen en struikgewas, en in de rotsen was uitgehakt. Lazarus had het al tijdens zijn leven laten maken, omdat het vroeger een geliefde gedachte van hem was op zijn landgoed te rusten en er als het ware ook na zijn dood een beschermer van te zijn. Dit graf, dat zelfs nu nog aanwezig is, maar geenszins het graf is dat aan vreemdelingen en reizigers wordt getoond, was niet op de gebruikelijke manier van de Joodse graven gemaakt met een voorkamer en een grafnis, maar meer op de wijze van de Romeinse begraafplaatsen of columbaria. * (* Columbarium: een ruimte waar urnen met de as van overledenen worden bewaard.)
[12] Er was een diepe gang in de rotsen gehouwen, tamelijk hoog gewelfd, en aan het einde daarvan was een dieper gedeelte in de rots, waar de dode in was gelegd, afgedekt door een grote vierhoekige steen, die maar moeizaam weg te wentelen was. Deze gang moest volgens het idee van Lazarus rechts en links nissen bevatten voor de toekomstige graven van zijn zusters. Maar die wilden niet reeds tijdens hun leven hun toekomstige graven leren kennen; daarom had hun broer dat achterwege gelaten en één enkel graf gemaakt.
[13] Toen wij bij het grafwaren gekomen, zei Ik tegen enkele knechten van Lazarus, die bezig waren de omgeving van het graf in orde te maken en nu nieuwsgierig toekeken wat er zou gebeuren: 'Til de steen van het graf!'
[14] Ongelovig hoorden ze Mijn oproep, en Martha, die hun niet te verstaan gaf dat ze Mijn bevel moesten opvolgen, zei op bezorgde toon tegen Mij: 'Heer, hij stinkt al; want hij ligt er al vier dagen!'
[15] Ik antwoordde haar: 'Martha, waarom bied je tegenstand aan Mijn woord? Heb Ik je niet gezegd dat je de heerlijkheid Gods zult zien, als je gelooft?! -Doe dan wat Ik jullie heb gezegd!'
[16] Toen tilden ze met veel moeite de zware steen van het graf, en onmiddellijk liepen de arbeiders weg van het graf vanwege de kwalijke geur die van de dode afkwam. Er kon daarom ook niemand vlakbij de rotsgang blijven, maar degenen die meegekomen waren gingen opzij staan, verwonderd en vol verwachting toekijkend wat Ik ging doen.
[17] Ik ging echter bij de ingang van de rotsgang staan en zei met luide stem: 'Vader, Ik dank U dat U Mij, Uw Zoon, hebt verhoord! Maar Ik weet dat U Mij altijd hoort; want Uw stem leeft en klinkt in Mij. Niet ter wille van Mijzelf, maar ter wille van het volk dat hier rondom staat zeg Ik dit, opdat zij eindelijk geheel en al geloven en inzien dat U Mij hebt gezonden en dat U in Mij leeft, zoals Ik in U!'
[18] Na deze woorden wendde Ik Mij naar het graf en riep met luide stem: 'Lazarus, kom eruit!'
[19] Onmiddellijk verdween de slechte geur, en het tot leven gekomen lichaam begon zich te bewegen. Maria en Martha, die in hun hart hadden gevoeld wat er stond te gebeuren toen Ik mij naar het graf begaf, maar toch de twijfel in zich voelden of Ik er in zou slagen -zoals iedereen altijd liever gelooft wanneer het om anderen gaat, maar als het om hem zelf gaat, veel minder geloof aan de dag legt - schreeuwden het uit van blijdschap en renden het graf binnen.
[20] Lazarus was echter geheel in lijkdoeken gehuld, zijn gezicht bedekt met een zweetdoek. Hij was rechtop gaan zitten en zat in het graf als iemand die uit een diepe slaap ontwaakt en zijn gedachten nog niet goed kan verzamelen.
[21] Daarom zei Ik tegen zijn zusters: 'Maak de doeken los en laat hem gaan!'
«« 36 / 77 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.