[1] Terwijl de leerlingen nog hun mening gaven over wat ze hadden gehoord, zagen wij hoe een troep soldaten meerdere mensen tussen zich in meevoerde, die zo te zien gevangenen waren. Het waren verscheidene mensen die in strijd met de verordeningen van Rome hadden gehandeld en nu naar Pilatus In Jeruzalem gebracht moesten worden om volgens de wetten van Rome veroordeeld te worden.
[2] Een van hen werd zwaar geboeid tussen twee soldaten meegevoerd, die met getrokken zwaarden naast hem liepen, bereid om hem bij de minste poging om te vluchten neer te slaan.
[3] Philippus vroeg Mij wat die woest uitziende man eigenlijk misdaan had, en wie hij was.
[4] Ik antwoordde hem: 'Hij is evenzeer een instrument Gods als jullie, ook al heeft hij zijn capaciteiten niet in dienst van de Vader gesteld. Hij moet dienen om de Zoon te verheerlijken, zoals jullie geroepen zijn om Zijn werk te verbreiden.'
[5] Verwonderd vroegen de anderen Mij hoe Ik dat bedoelde.
[6] Ik gaf hen geen antwoord op die vraag omdat de feiten hun binnen zeer korte tijd het antwoord zouden geven.
[7] De gevangene, die zo scherp bewaakt weggeleid werd, was een aanvoerder van de roofzuchtige woestijnbewoners, die zich niet aan de wetten van de Romeinen wilden onderwerpen, en die in de bergen zoveel schuilplaatsen hadden, dat de Romeinse justitie hen niet te pakken kon krijgen, zoals ook nu nog in het zuiden van Palestina en ten oosten van de Jordaan de daar wonende stammen een ongebonden leven leiden en spotten met de Turkse heerschappij .
[8] Deze man heette Barabbas, was buitengewoon stoutmoedig en vermetel, en had al menig klein gevecht met de Romeinen geleverd, toen zij troepen hadden uitgezonden om de aanvoerder gevangen te nemen. Hij genoot bij het volk een zeker aanzien door zijn vermetelheid, die hem steeds behouden door alle gevaren heen loodste, zodat zich allerlei verhalen rond zijn persoon hadden gevormd, zoals dat bij dergelijke karakters ook in latere eeuwen vaak is gebeurd.
[9] Ondanks zijn rooftochten gold hij als iemand met een niet onedel karakter, die de kleine man nooit kwaad deed, maar hem beschermde voorzover zijn macht reikte. Maar hij was een gezworen vijand van de rijken en met name van de Romeinen, die hem wilden onderwerpen. Daarom stond hij bij de Joden in hoog aanzien, omdat ook zij de Romeinen haatten. Hij vond zelfs in de tempel een zekere bescherming, omdat die hoopte door Barabbas invloed te krijgen bij de Arabische volkeren.
[10] Maar toen hij al te brutaal werd en een Romeinse colonne overviel die naar Petra reisde met geld en schatten voor de proconsul aldaar, werd er door de Romeinse legeraanvoerder een val voor hem opgesteld en werd hij na hevig verzet gevangen genomen. Bij het gevecht dat had plaatsgevonden doodde Barabbas de zoon van de stadhouder van Petra en werd nu, beschuldigd van oproer en moord, naar Jeruzalem gestuurd om daar door Pontius Pilatus gevonnist te worden.
[11] Deze Barabbas werd in Jeruzalem eerst naar de algemene rechtbank gebracht, om vervolgens, nadat er door het verhoren van getuigen een omvangrijke aanklacht opgesteld zou zijn, aan het Romeinse gerechtshof overgeleverd te worden. Zolang dat laatste echter niet was gebeurd, had Pontius Pilatus als opperste heerser over Judea absoluut gezag over hem en was hij alleen aan de keizer verantwoording verschuldigd over zijn doen en laten.

«« 60 / 77 »»