[1] Na zich enigszins te hebben her­steld, zei Cyrenius: 'Tullia, als ik je daarom uit de grond van mijn hart zou vragen, zou je mij dan je hand willen geven en mijn wettige vrouw worden?'
[2] Tullia antwoordde: 'Wat zou U mij niet allemaal aandoen, gesteld dat ik dat zou weigeren?'
[3] Enigszins opgewonden nu, maar toch nog met een warm hart, zei Cyrenius:
[4] 'Dan zou ik daarvan een of­fer maken. .., voor Hem, Dien jij op je arm hebt, en daarna zou ik in zeer bedroefde stemming hier vandaan gaan! ,
[5] Tullia vroeg nu verder: 'Hoe zoudt U het vinden als ik aan Hem, Dien ik op mijn arm heb, zou willen vragen wat mij in dezen te doen staat?
[6] En, stel dat Hij mij dat dan zou afraden, stel dat Hij mij te verstaan zou geven trouw te blij­ven aan het huis, dat mij zo bij­zonder vriendelijk heeft opgeno­men?'
[7] Van deze vraag stond Cyre­nius toch wel even versteld, maar daarna zei hij -zij het ietwat ver­legen:
[8] 'In dat geval, mijn heerlijke Tullia, ja, dan zou ik natuurlijk zonder tegenspraak direct afstand moeten doen van mijn verlan­gens!
[9] Want tegen de Wil van Hem, aan Wien alle elementen moeten gehoorzamen, kan een sterfelijk mens in der eeuwigheid toch niets beginnen!
[10] Maar, vraag het dan alsje­blieft nu direct aan het Kindje, zodat ik zo vlug mogelijk weet waar ik aan toe ben!
[11] Maar nu richtte het Kindje zich dadelijk op en zei: 'Ik ben geen Heerser over wat van deze wereld is! Wat Mij betreft zijn jul­lie dus vrij in alles wat zuiver we­reldlijk!
[12] Maar, hebt ge voor elkaar eenmaal ware liefde opgevat, dan mag je daaraan ook weer niet zo­maar ontrouw zijn!
[13] Want de enige huwelijks­wet, die voor Mij geldt, is die, de­welke met vurige letters in jullie hart geschreven staat!
[14] Als jullie elkaar volgens die wet al op het eerste gezicht hebt gevonden en verbonden, dan mag je niet meer van elkaar scheiden, als je tegenover Mij niet zondigen wilt!
[15] Een werelds huwelijkscon­tract geldt voor Mij niet, voor Mij geldt alleen een huwelijk uit lief­de!
[16] Wie zón huwelijksband breekt, die is in Mijn ogen pas een echtbreker!
[17] Cyrenius, nu jij je zinnen volledig op deze jonge dochter hebt gezet, mag je je van haar niet meer afkeren!
[18] En jij, Mijn dochter, toen jij Cyrenius voor de eerste maal zag, stond je hart al direct in vuur en vlam; voor Mij ben je daarom al zijn vrouw, en behoef je het niet eens meer te worden!
[19] Voor Mij zijn overwegin­gen van werelds voor en tegen niet van belang, voor Mij geldt slechts wat jullie hart je ingeeft!
[20] Volgens die norm alleen moeten jullie elkaar dus eeuwig trouw blijven, anders worden jul­lie tegenover Mij werkelijk echt­brekers!
[21] Vervloekt zij hij, die op wereldse gronden de echte liefde zou ontraden, want die echte lief­de is uit Mij!
[22] Immers wat zou nu eigen­lijk van meer waarde zijn: die ech­te liefde, die uit Mij is, dan wel wereldse gronden, die in feite des duivels zijn?!
[23] Behoedt u voor liefde op grond van wereldse gronden, -die zij vervloekt!'
[24] Deze woorden van het Kindje vervulden alle aanwezigen zozeer met ontzetting en ontzag, dat niemand het nog waagde over de echt ook nog maar iets te zeg­gen!

«« 102 / 302 »»