[2] Nu nam Maria haar eigen japon weer terug, waste die, en behield hem verder voor zichzelf.
[3] Cyrenius had ook aan Maria graag koninklijke gewaden willen schenken,
[4] maar zowel Maria als Jozef sloegen dat aanbod plechtig af.
[5] Toen Eudokia Tullia zag in haar werkelijk koninklijke tooi, kreeg ze het hevig te kwaad en begon ze stilletjes zuchtend te snikken.
[6] Zachtjes zei het Kindje toen tegen haar: 'Eudokia, Ik bezweer je: Iaat geen tranen over je wereldse waardigheid, ween liever over je zonden, dan zal het je beter vergaan.
[7] Weet je, Ik beteken meer dan Cyrenius en Rome samen; als je Mij hebt, dan bezit je meer dan wanneer je de hele wereld zou bezitten!
[8] Als je Mij echter volledig wilt bezitten, dan zul je je zonden moeten betreuren, want die maakten je onvruchtbaar!
[9] Als je uit liefde tot Mij je zonden betreurt, dan pas zul je en dat naarmate je Mij liefhebt ontdekken Wie Ik nu eigenlijk precies ben!
[10] En, heb je Mij eenmaal leren kennen, dan zul je gelukkiger zijn, dan je zou zijn als je de gemalin van de keizer zelf was!
[11] Want een keizer moet er goed voor waken, dat hij niet van de troon gestoten wordt!
[12] Ik echter, Ik ben Mezelf genoeg! Geesten, zonnen, manen, planeten en alle elementen, ze gehoorzamen Mij allemaal; daartoe heb Ik geen wachters nodig; ja Ik laat Me zelfs door jou die een zondares bent -op de arm dragen!
[13] Wees dus maar kalm en huil maar niet. Want wat Tullia feitelijk ontnomen werd, op het moment dat zij de koninklijke gewaden omgehangen kreeg, dat heb jij nu ontvangen!
[14] En dat is van oneindig grotere waarde, dan welke koninklijke goudbrokaten kledij ook. .. want die zijn dood en zij brengen de dood!
[15] En dat terwijl jij het Leven Zelf op je arm moogt hebben, en je de dood in der eeuwigheid niet zult behoeven te proeven, mits je Mij maar liefhebt!'
[16] Zo'n heilzame uitwerking hadden deze woorden van het Kindje op Eudokia's gemoed, dat ze nu tranen liet van diepe vreugde uit zalige verwondering!
[17] Toen Maria nu bemerkte, dat Eudokia in tranen van vreugde baadde, ging zi j naar haar toe om te vragen:
[18] 'Lieve Eudokia, wat is er toch met je gebeurd, dat ik tranen van vreugde in je ogen ontdekken mag?'
[19] En Eudokia antwoordde na een zware zucht van zaligheid:
[20] 'Dat komt, gelukkigste moeder op aarde, doordat Uw Kindje wondere woorden tot mij heeft gesproken!
[21] Werkelijk, zulke woorden kunnen sterfelijke mensen niet spreken. ..hoe wereldwijs ze ook mogen zijn! Goden alleen kunnen dat!
[22] Mijn hart is nu vervuld van grootse gedachten en vermoedens. Ze komen als uit een verborgen diepte in mij op, zoals heldere sterren uit zee kunnen opkomen!'
[23] Maria sprak: 'Geduld Eudokia: Na die sterren zul je ook de zon nog zien opkomen. In het licht daarvan pas zul je ge waar worden waar je bent! Maar stil nu: daar komt Cyrenius aan!'
«« 110 / 302 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.