[1] Na dit machtsvertoon brachten de beide jongelingen Cyrenius weer bij Jozef en Maria en het Kind je in de kamer, waar zich ook Tullia en Eudokia en de drie pries­ters, Maronius en de andere leden van het gevolg van Cyrenius be­vonden.
[2] Direct ging Jozef naar Cyre­nius toe en vroeg hem:
[3] 'Wel, doorluchtige vriend en broeder, wat vind je van die die­naren des Heren?'
[4] Cyrenius antwoordde: 'O, verheven broeder, ik zou zeggen dat er tussen hen en de Heer nau­welijks enig onderscheid te maken is; ze zijn even machtig als Hij!
[5] Laatst vernietigde het Kind­je met een handbeweging het gro­te Zeus-monument,
[6] maar deze dienaren vernie­tigen met een enkel woord een he­le berg! - Vertel jij mij dus maar eens waarin dat verschil zit tussen Heer en dienaar!'
[7] Jozef antwoordde Cyrenius: 'Maar vriend, er is een eindeloos groot verschil!
[8] De Heer doet van eeuwig­heid alles uit eigen Macht, maar de dienaren kunnen dit soort din­gen slechts doen uit de kracht des Heren, en wanneer Hij dat wil!
[9] Is dat niet het geval, dan kunnen zij uit zichzelf even weinig als jij en ik; uit eigen kracht zou­den ze nog geen zonnestofje kun­nen vernietigen!'
[10] Cyrenius sprak: ' Ja, dat be­grijp ik, het is juist en behoeft geen toelichting.
[11] Maar, als de Heer dan al­léén alles presteert, en als de die­naren zelf geen krachten hebben, waartoe bestaan ze dan eigenlijk wel?'
[12] 'Beste broeder,' zei Jozef, 'kijk hier is het Kindje. Richt je met deze vraag maar tot Hem. ­Hij zal je zeker wel het allerbeste antwoord daarop geven!'
[13] Cyrenius deed dit nu en het Kindje richtte Zich op en zei:
[14] 'Cyrenius, jij bent nu een getrouwd man. Je hebt in de afge­lopen nacht je vrouw alreeds be­vrucht om bij haar nageslacht te verwekken.
[15] Ik zeg je nu dat je nog twaalf nazaten zult krijgen! Maar als je dan straks vader zult zijn van twaalfkinderen, kun je mij dan nu eens zeggen, waartoe die je wel zullen dienen? En waartoe, in het algemeen, je kinderen wilt?!
[16] Zou je zonder hen je werk soms niet goed kunnen doen?'
[17] Nu raakte Cyrenius enigs­zins in de war, en pas na een poos­je zei hij ietwat verlegen:
[18] 'Wat het voorzien in mijn regeringstaak betreft, dat gaat al­lemaal volgens vaste regels, daar heb ik geen kinderen voor nodig.
[19] Die behoefte aan kinderen is veeleer een machtige drang van mijn hart en die aandrang heet liefde!'
[20] 'Goed,' zei het Kindje, 'maar, als je dus kinderen zult hebben, wil je die dan ook niet liefdevol betrekken in je werk­zaamheden, en hun macht toespe­len en bevoegdheden, juist omdat het je kinderen zijn?! Zo zul je ze dan toch tot je machtige dienaren willen maken?'
[21] Cyrenius: 'Ja zeker Heer, dat zal ik beslist doen!'
[22] En nu het Kindje weer: 'Nu dan, als jij, als mens, zoiets al doet uit liefde voor jouw kinderen, waarom zou God, de Heilige Va­der Zelf, dit dan ook niet doen uit Zijn grenzeloze liefde voor Zijn kinderen?'
[23] Dit was voor Cyrenius in al­le opzichten een volledig ant­woord, zodat hij, en ook alle an­deren, erdoor met de grootste hoogachting werden vervuld; hij had dan ook verder geen enkele behoefte meer om daarover nog iets te vragen!

«« 118 / 302 »»