[1] Toen ze bij de villa terug waren, werd het gezelschap door Jozefs zonen, maar vooral ook door de thuisgebleven jongelingen, aller­hartelijkst begroet.
[2] De zonen van Jozef lieten hun vader nu eerst zien wat zij intussen allemaal hadden gedaan om aan zijn wensen zo goed moge­lijk"te beantwoorden.
[3] Intussen vertelde de oudste zoon aan Jozef, wat er in de om­geving van Ostracine inmiddels al­lemaal voor wonderlijks was ge­beurd.
[4] Vooral de plotselinge brand in de stedelijke residentie had alle bewoners verschrikt!
[5] Maar toen deze zich op­maakten om de brand te blussen, was die ineens gedoofd, en was er van het geweldige vuur zelfs geen spoor meer te ontdekken geweest!
[6] 'En daarna zagen we plotse­ling dat de berg zich in vurige wol­ken hulde en dat duizenden blik­sems elkaar als het ware verdron­gen!
[7] Wij dachten, zo moet de Sinaï er hebben uitgezien bij de Openbaring Gods aan onze Vade­ren.
[8] Wij maakten ons grote zor­gen om jullie, maar de jongelin­gen hebben ons getroost en ons verzekerd, dat geen van jullie ook maar een haar zou worden ge­krenkt!
[9] Op het moment, waarop zich die verhulling van de berg in vurige wolken begon te voltrek­ken, werden wij overigens toch nog hevig verschrikt:
[10] Vanuit de richting van de berg renden er namelijk drie ge­weldige leeuwen met grote spron­gen op ons af!
[11] Wij schrokken vreselijk, maar de jongelingen zeiden: 'Weest maar niet bang; deze die­ ren zoeken beschutting in de wo­ning van Hem, aan Wien alles moet gehoorzamen!'
[12] En ja hoor, zo was het! De drie leeuwen renden onmiddellijk onze wagenloods in; daar zitten ze nu nog, rustig en kalm!
[13] Toen de storm was gaan lig­gen, zijn wij er met enkele jonge­lingen heen gegaan om die reus­achtige dieren te bekijken.
[14] Direct kwamen ze overeind en gaven ze onmiskenbare teke­nen van genegenheid en vriend­schap!'
[15] Nu zei Jozef: "t Is best zo, m'n jongen, wij hebben dat ook allemaal beleefd! Bijna was je verhaal mij wat al te lang gewor­den!
[16] Ga nu maar eens het eten op tafel zetten. Wij hebben alle­maal behoefte aan versterkingen, de bergtocht heeft ons flink vermoeid! ,
[17] Direct gingen de zoons, sa­men met de overige jongelingen naar de keuken en de provisieka­mer, en in korte tijd was alles ge­reed.
[18] Cyrenius zei het maar ui­terst vreemd te vinden, dat de drie wilde beesten hun toevlucht hier hadden gezocht, in plaats van in hun holen te kruipen.
[19] 'Straks blijven ze nog hier,' zei hij, 'om het huis te bewaken; daar bestaan namelijk bij deze diersoort al enkele voorbeelden van!'
[20] Jozef zei: "t Is mij allemaal wel best, als dat is wat de Heer zou willen.
[21] Maar, het zou evengoed kunnen zijn, dat die dieren jou volgen om je schip te bescher­men.'
[22] Cyrenius sprak: 'Dat zal mij ook best zijn, als de Heer dat zou willen! Alhoewel de Heer mij ook best zonder die leeuwen kan beschermen!'
[23] Terwijl hij dit zei kwamen nu de leeuwen te voorschijn, stel­den zich rondom Cyrenius op, en gaven hem blijken van hun gene­genheid!
[24] En Cyrenius zei: 'Dat is merkwaardig! Beste broeder, als jij ook maar iets zegt, dan gebeurt dat dadelijk al!'
[25] N u zeiden de beide jongelingen: 'Vannacht nog zullen deze drie leeuwen U goede diensten bewijzen !
[26] De Heer kent immers altijd de meest geëigende middelen om iemand te helpen!
[27] Dergelijke dieren waren reeds vaker in goddelijke dienst, en dat is dan ook de reden dat ze nu wéér zijn uitverkoren, en wel om U in een dringende zaak van dienst te zijn! Zó geschiede het!'

«« 134 / 302 »»