[1] Nu vroeg de hoofdman dan ook maar niets meer aan de onder­priester, maar ging opnieuw naar Jozef toe.
[2] Bij deze aangekomen, ver­telde hij hem meteen alles, wat hij van de onderpriester had verno­men.
[3] En hij vroeg Jozef ook met­een, wat hij van dat alles serieus moest nemen.
[4] Jozef gaf hem ten antwoord: Je moet voorlopig van alles wat je gezegd is precies zoveel ernstig nemen als je is meegedeeld.
[5] Alle andere weten zul je ge­duldig moeten afwachten, dan zal het je goed gaan!
[6] Want het is beslist niet zo, dat het heilige Rijk van de Messias uit vragen en antwoorden zou be­staan,
[7] maar alleen en uitsluitend uit geduld, uit liefde, uit zacht­moedigheid en uit volledige over­gave aan de goddelijke Wil!
[8] Bij God valt er niets te force­ren en niets af te dwingen, en wel het allerminst iets af te persen.
[9] Zodra de Heer het voor jou goed zal achten zal Hij je inleiden in Zijn hogere openbaringen.
[10] Wat je wel zou moeten doen, dat is: die nu door mij aan jou naar waarheid bekend ge­maakte God dadelijk gaan lief­hebben. Want door de liefde zul je het eerst daar komen, waar je eigenlijk zo graag zou willen zijn!
[11] Die Liefde zal je in een keer meer levende waarheid doen ken­nen, dan je je kunt verwerven door het stellen van een miljoen dode vragen! ,
[12] Toch vroeg de hoofdman nog eenmaal: Akkoord hoogge­achte en wijste van al mijn vrien­den, daartoe ben ik graag bereid, maar hoe? Hoe moet je nu een zo weinig bekende God als .de Uwe liefhebben?'
[13] Jozef: 'Zoals je je broeder, en je eventuele vrouw bemint, zo moet je God ook liefhebben!
[14] Bemin je naasten allemaal als broeders en zusters in God, dan zul je daardoor tevens God beminnen!
[15] Doe altijd en uitsluitend wat goed is, dan zal Gods genade je deelachtig zijn!
[16] Wees jegens iedereen barmhartig, dan zul je ook zelfbij God de ware levende barmhartig­heid vinden!
[17] En wees verder in alles ge­laten en zachtmoedig en vol ge­duld! Voor trots, hoogmoed en nijd moet je vluchten en je moet ze mijden als de pest!
[18] Dan zal de Heer in je hart een machtige vlam ontsteken!
[19] Het bijzonder heldere licht van deze geestelijke vlam zal alle duisternissen des doods dan uit je verdrijven, waarbij je tevens in je eigen innerlijk een openbaring zult krijgen waardoor je al je vra­gen op een heldere en levendige wijze beantwoord zult vinden.
[20] Kijk, dat is de goede weg naar het licht en het leven uit God! Zo is de echte liefde tot God! De­ze weg zul je moeten gaan!'
[21] Toen de hoofdman deze krachtige les van Jozef ontving, slikte hij de vele andere vragen, die hij nog in gedachten had maar allemaal in en verviel hij in diepe gedachten.
[22] Tezelfder tijd werd door de jongelingen de Voorhang van het Allerheiligste heel ver openge­schoven, waardoor Jozef begreep dat nu het moment moest zijn aangebroken waarop dat nage­bootste Allerheiligste mocht wor­den betreden.
[23] Uit de verte van deze diep doorlopende zaal klonk hun van­wege de gespijzigde armen nu een zeer krachtig dankgeroep tege­moet.
[24] En toen de stralende Cyre­nius samen met Jozef en Maria met het Kindje het Allerheiligste binnentrad, toen raakten de ar­men pas helemaal buiten zinnen.
[25] Deze aanblik kostte Cyre­nius alsook Jozef en Maria veel vreugdetranen en tranen van me­delijden
[26] Onder die honderden ar­men bleken zich namelijk veel blinden en lammen en allerlei an­dere invaliden te bevinden.
[27] Maria bad in stilte, nam vervolgens de doek, waarmee zij al vele malen het Kindje had af­gewist, en raakte daarmee bij alle blinden de ogen aan, die daardoor allemaal dadelijk het licht in hun ogen terugkregen! ...Aan het lo­ven en prijzen dat daarop volgde kwam schier geen einde; daarom trok het verheven gezelschap zich maar even in de hoofdzaal terug.

«« 146 / 302 »»