[2] Hierna zei hij tegen Jozef: 'Beste vriend uit mijn jeugdjaren, vertel mij eens, wat jij toch wel voor een Kind hebt!
[3] Het zal toch zeker niet ouder zijn dan een jaar of twee, drie; toch spreekt Het al zo verstandig als een volwassen kerel!
[4] Ik had Jacob heel de dag bij mij willen houden, en hen dan 's avonds, wadend door de zeearm, thuis willen brengen. Ik, die toch in staat ben om onder mijn armen twee ossen te dragen, zoals jij pat twee lammetjes zou kunnen, zou hen dan, uiteraard, gedragen hebben.
[5] Toen ik mijn wens om dat te doen aan Jacob te kennen gaf, werd ik door het Kindje aangesproken, Dat tot mijn niet geringe verbazing zei:
[6] Jonatha, je wilt dat nu wel, maar, ...als wij jou nu eens te zwaar zouden worden?"
[7] Je begrijpt wel dat ik, in het bewustzijn van mijn kracht, bij het horen van zon naïef bezorgde vraag moest lachen!
[8] Maar toen zei het Kindje weer, dat het dan maar eens moest worden geprobeerd: ik moest maar eens trachten het Kindje alleen heen en terug door de zeearm te dragen, om mezelf ervan te overtuigen, dat het mij niet te zwaar zou worden!
[9] Met goedvinden van Jacob nam ik het Kindje op mijn arm, en droeg Het door het water.
[10] Heen ging het nog wel, maar terug moest ik een stok pakken om op te steunen. Slechts ternauwernood bereikte ik, na de allergrootste inspanning van heel mijn leven, de overkant!
[11] Want werkelijk, beste vriend, je kunt me geloven of niet, ...het Kind was zo ontzettend zwaar dat ik dacht een hele wereld op mijn arm te dragen!
[12] Toen ik de oever bereikt had en het Kind je vlug aan Jacob overreikte, en een ogenblikje stond bij te komen,
[13] vroeg ik Jacob intussen hoe het mogelijk was, dat dit Kind zwaarder dan de hele wereld scheen te zijn.
[14] En weer sprak het Kindje zonder dat Hem iets gevraagd was:
[15] dat ik meer gedragen had dan een hele wereld!
[16] Waarde vriend, je zoon Jacob is van dit alles getuige geweest, daarom zou ik je nu wel willen vragen:
[17] Om Godswil, wat voor een Kind heb jij eigenlijk? Dat kan beslist geen gewoon natuurlijk Kind zijn!'
[18] Nu sprak Jozef tot Jonatha: , Als je zou kunnen zwijgen als het graf, omdat anders je leven in groot gevaar zou komen, dan zou ik jou, die toch mijn oude beste vriend bent, daarover wel iets kunnen vertellen.'
[19] Jonatha bezwoer hem nu: 'Liever zou ik duizendmaal de vuurdood ondergaan, dan dat ik jou ook maar in het geringste zou willen verraden: dat zweer ik bij God en bij alle Hemelen!'
[20] Toen nam Jozef hem mee naar zijn lievelingsheuvel en vertelde hem heel de gang van zaken met het Kindje, waarvan Jonatha tevoren geen jota had geweten.
[21] Toen Jonatha dat alles, in beknopte vorm had vernomen, knielde hij neer om vanaf die heuvel het Kindje te aanbidden, Dat daar juist temidden van de andere acht kinderen ronddolde.
[22] Aan het eind gekomen van zijn langdurig gebed, zei hij tenslotte: '0 Heerlijkheid der Heerlijkheden, mijn God, mijn Schepper heeft mij een bezoek gebracht! Hem, Die alle werelden en alle Hemelen schraagt. ..Hem heb Ik op mijn arm gedragen! O eindeloze genade der genade! Gij Aarde, zijt gij deze genade wel wáárd?! Ja nu begrijp ik de woorden van dat Godskind: " Je hebt méér gedragen dan een wereld!" , ...Toen werd Jonatha stil, en van pure verrukking kon hij een uur lang geen woord meer uitbrengen.
«« 166 / 302 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.