[1] Nadat Cyrenius zich van de juistheid van alles had overtuigd, en zijn verwondering te boven was gekomen, kon hij pas weer orden­telijk spreken; hij zei:
[2] ' Jozef, allerbeste vriend en broeder, ik zal dadelijk doen wat je me vraagt.
[3] Maar eerst moeten er nog twee dingen in orde worden gemaakt!
[4] Op de eerste plaats moet mijn grote redder worden be­loond. ..en wel op keizerlijke manier,
[5] en op de tweede plaats wil ik van jou eens horen, hoe het nu eigenlijk mogelijk kon zijn, dat ik precies hierheen ben afgedreven, hetgeen ik allerminst verwacht zou hebben.
[6] Want weet je, al direct na het vertrek uit Tyrus was er een krachtige oostenwind, die zich langzaam maar zeker ontwikkelde tot een ware orkaan.
[7] Tien volle dagen werd ik door deze tegenwind overal heen -God weet waar­ voort gejaagd .
[8] En toen ik dan eindelijk, met behulp van deze grote redder , gisteren te middernacht weer land onder de voeten kreeg, toen waande ik mij in Spanje, en wel in de buurt van de zuilen van Hercu­les!
[9] En Iaat ik nu -in plaats van in dat vermeende Spanje -precies daar zijn, waar ik bedoelde heen te gaan!
[10] Beste broeder en vriend, zou jij me dat eens even kunnen uitleggen!'
[11] Maar Jozef antwoordde: 'Vriend, laat je zeelui toch eerst je schip eens inspecteren en zien of alles wel in orde is,
[12] dan zal ik je daarna met Gods genade -iets over die tocht over zee uit de doeken doen.
[13] Voor Cyrenius aanleiding om te antwoorden: 'Wijze vriend, wat doe je vandaag vreemd tegen mij!
[14] Stel je mij op de proef? Of wat ben je anders met me van plan?
[15] Of is het vandaag soms geen Sabbath, dag des Heren, waaraan je je anders steeds zo veel gelegen liet liggen?
[16] Ik begrijp je werkelijk niet, en weet ook niet, waarom je mij vandaag wilt dwingen te werken!
[17] Ik denk namelijk, dat Hij, Die hier zo allerheiligst op mijn arm rust, dat Hij mijn schip best allang op orde zal hebben ge­bracht, omdat ik Hem boven alles liefheb.
[18] Waartoe zouden mijn zor­gen en bemoeienissen dan nog moeten dienen? Toen ik in het al­lergrootste gevaar verkeerde, en mij over alles en nog wat zorgen maakte,
[19] waren al die zorgen nutte­loos, want Hij alleen heeft mij redding gebracht!
[20] Voortaan wil ik mij dan ook nergens meer zorgen om ma­ken, en ik zal dat schip vandaag zeker met rust laten! Dat moet toch goed zijn zeker?'
[21] Nu kuste het Kindje Cyre­nius en Het zei: ' Jozef heeft alleen maar in Mijn Naam geprobeerd je op de proef te stellen, omdat je er voorrang aan gaf om Jonatha te belonen boven het met hem naar de villa te gaan !
[22] Maar Iaat Mij je dit zeggen: Jij moet Jonatha helemaal niet be­lonen, want Ikzelf ben zijn belo­ning!
[23] Je moet je dus gereed hou­den om met Jozef mee te gaan; thuis zal alles je duidelijk wor­den!' Onmiddellijk deed Cyrenius nu wat het Kindje hem aanraad­de, zodat iedereen nu naar de villa toog.

«« 183 / 302 »»