[1] Binnen een paar uren was Cor­nelius klaar om te vertrekken, maar voordien ging hij eerst nog met Jozef naar diens huis, waar hij -overeenkomstig zijn belofte -op de voordeur een metalen bordje bevestigde, waarop een afbeel­ding van de keizer en de vermel­ding van al diens namen en titels.
[2] Dit bordje was een waar­merk van die vrijdom vanwege de keizer, een vrijbrief, die bevestigt dat de pachtheer van dat land geen rechten kon laten gelden over dat huis.
[3] Toen Cornelius daarmee klaar was, nam hij zijn graveer­stift, waarmee hij onder het bord­je op de deur in het Latijn de woorden schreef:
[4] Tabulam hanc libertatis Ro­manae secundum judicum Caesa­ris Augusti suamque voluntatem affigit Cornelius Archidux Hie­rosolymae in plena potestate urbis Romae.* (* Deze Romeinse vrijbrief heeft, op gezag van en overeenkomstig de wil van keizer Augustus, en met volmacht van de stad Rome, Cornelius, stadhouder van Jeruzalem, bevestigd.)
[5] Toen Cornelius ook hiermee klaar was, zei hij tegen Jozef:
[6] 'Nu, beste vriend, is je huis en je bedrijfsuitoefening vrij van elke belasting, die Archelaüs je eventueel zou willen opleggen.
[7] Alleen de cijnspenning moet je jaarlijks aan Rome voldoen, maar die zul je hopelijk gemakke­lijk opzij kunnen leggen.
[8] Die cijnspenning kun je óf in Jeruzalem zelf, ofwel ook hier in Nazareth tegen een ontvangstbe­wijs voldoen op het kantoor van de keizerlijke belastingen.
[9] Hiermede ben je dus gevrij­waard tegen elke vervolging van de kant van de pachtkoning; ik raad je echter aan om een tralie­werkje over dit bordje te maken, zodat niemand je ervan kan bero­ven, of mijn handtekening kan wegkrassen. ,
[10] Jozef dankte God de Heer innig voor zoveel genade en hij zegende Cornelius meerdere ma­len.
[11] Ook het Kindje kwam nog naar Cornelius toe en zei tegen hem:
[12] 'Nu moet je ook even naar Mij luisteren; Ik heb je als een grote beloning iets te zeggen:
[13] Jij hebt nu aan het huis van Jozef een grote weldaad bewezen ;
[14] Iets dergelijks zal ook Ik eenmaal voor jouw gehele huis doen!
[15] Hoewel dit huis niet het ei­gendom is van Mijn pleegvader, maar slechts van Salome, omdat die het heeft gekocht,
[16] wil Ik toch in de toekomst aan jouw hele huis veelvuldig ver­gelden, wat je nu aan dit huis van Salome hebt welgedaan.
[17] Je hebt het bewijs van kei­zerlijke vrijdom eigenhandig aan de huisdeur bevestigd, en met je handtekening bekrachtigd.
[18] Zo zal ook Ik dan zelf Mijn geest over jouw huis uitspreiden, waardoor jij de eeuwige vrijheid van Gods hemelen zult verwerven en daarin het onvergankelijke le­ven in Mijn Rijk!'
[19] Nu tilde Cornelius het Kindje op en kuste Het, terwijl hij over deze uitzonderlijke belofte van het Kindje niet kon nalaten te glimlachen .
[20] Hoe zou hij immers hebben kunnen begrijpen wat het Kindje in zo'n goddelijke wijsheid tot hem had gezegd?
[21] En het Kindje zei: ' Je zult dit pas dan kunnen begrijpen, wanneer Mijn Geest over je zal vaardig worden! ' ...Hierna ging het Kindje weer terug naar Zijn Jacob. Cornelius maakte zich klaar voor zijn vertrek, en Jozef begon in het huis alles te ordenen, zoals het hem het beste uitkwam.

«« 268 / 302 »»