[1] Toen het Kindje nu vijf jaren plus enkele weken oud was, ging Het eens op een Sabbath naar een beekje, dat op geringe afstand van Jozefs pachthoeve stroomde.
[2] Het was een bijzonder hel­dere dag, en verscheidene kinde­ren vergezelden de kleine vrolijke Jezus daarheen.
[3] Alle buurkinderen hielden namelijk veel van Jezus, omdat Hij steeds vrolijk was en omdat Hij een groot aantal onschuldige kinderspelletjes wist te bedenken.
[4] Om die reden was het dan ook dat de buurkinderen Hem ook ditmaal in de beste stemming volgden.
[5] Toen het groepje bij de beek aankwam, vroeg het Kindje aan Zijn speelgenootjes of het eigen­lijk wel pas gaf om op Sabbath te gaan spelen.
[6] De kinderen antwoordden: 'Kinderen beneden de zes jaar vallen nog niet onder de Wet, en wij zijn allemaal nauwelijks zes jaren oud; wij kunnen dus best op Sabbath gaan spelen; bovendien hebben onze ouders het ons nog nooit verboden. ,
[7] Het Jezuskind zei nu: 'Dat hebben jullie goed gezegd! Laten we dus een spelletje doen!
[8] Maar om desondanks nie­mand ergernis te geven, zal Ik jul­lie in Mijn Eentje eens iets heel bijzonders laten zien.
[9] Maar jullie moet je daar dan heel erg rustig bij gedragen!'
[10] De andere kinderen zetten zich nu op de daar grasrijke bo­dem, en ze hielden zich heel rustig en muisstil.
[11] Nu haalde het Kindje een zakmesje te voorschijn en sneed daarmee in het naast het beekje platgetreden pad twaalf kleine ronde kuiltjes, die Hij met water uit het beekje vulde.
[12] Vervolgens nam Het wat zachte leem, die langs het beekje te vinden was, en, in minder dan geen tijd vormde Het daarvan twaalf vogeltjes, die op mussen leken. Nu plaatste Hij bij elk kuil­tje een musje.
[13] Toen die lemen mussen daar nu waren opgesteld, vroeg het Kindje Zijn speelgenootjes, of zij wisten wat dit betekende.
[14] Het antwoord luidde: 'Wat anders zou het kunnen betekenen dan wat het is? ...Twaalf kuiltjes vol water met daarnaast twaalf mussen van leem!'
[15] Het Kindje zei echter: 'Dat is juist, maar dit betekent ook nog iets heel ánders!
[16] Luister, dan zal Ik het jullie uitleggen! De twaalf kuiltjes be­tekenen de twaalf stammen van Israël.
[17] Het zuivere water, dat erin is, stelt voor het Woord van God, dat overal Hetzelfde is.
[18] De dode lemen mussen beelden de mensen uit, zoals die nu over het algemeen zijn.
[19] Ook die staan namelijk vlakbij het levende water van het Woord Gods, maar omdat ze te aards zijn -net als deze mussen ­staan zij ook, net als deze, als dood bij deze bekkens vollevens­water;
[20] maar, doordat ze dood zijn vanwege hun zonden, willen en kunnen zij die niet waarderen.
[21] Dit is de reden, waarom de Heer God der Heerscharen nu komen gaat, en Hij deze dode mensen in de grootst mogelijke verdrukking opnieuw tot leven zal wekken, zodat ze weer kunnen opvliegen naar de wolken des He­mels.'
[22] Een voorbijkomende aarts­wettische jood, die Jozef kende, bemerkte nu echter dat hier kin­deren aan het spelen waren. Hij holde onmiddellijk naar diens huis, waar hij ten overstaan van Jozef een boel kabaal maakte, omdat die de Sabbath zou hebben geschonden, door zijn kinderen toe te staan te spelen!
[23] Jozef ging dan ook dadelijk met hem mee naar de kinderen toe, alwaar hij, terwille van die vreemdeling voor de vorm optrad.
[24] Nu sprak het Kindje: 'Ook dit is zo'n grote verdrukkings­nood! Daarom schenk Ik jullie, lemen mussen nu het leven; vliegt op dan, weg van hier!'
[25] En plotseling stegen die lemen mussen op en weg vlogen ze! Alle aanwezigen werden hier­door koortsachtig verbaasd en de aartsjood wist óók niets meer te zeggen. ..Dit was het eerste wonder van het Kindje toen Het vijf jaren oud was.

«« 280 / 302 »»