[1] Van toen af trok Jezus Zich te­rug en deed geen wonderen meer tot aan de bruiloft te Kana in Gali­lea.
[2] Alleen nog, toen Hij twaalf jaar was geworden, en Hij voor het eerst op het feest was in Jeru­zalem, heeft Hij in de Tempel ­zoals dat ook in de evangeliën is bekend gemaakt -een wonder door Zijn wijsheid bewerkstelligd temidden van de geleerden.
[3] Dat wonder heb ik, Jacob, mij later pas door de Heer Zelf laten vertellen, omdat ik er niet bij geweest ben. Kort samengevat heeft het zich als volgt toegedra­gen:
[4] In een hevig gedrang verlo­ren Jozef en Maria in de Tempel Jezus uit het oog. Zij dachten dat Hij, omdat Hij niet bij hen was, zeker al wel met Salome of met andere bekenden of familieleden onderweg naar huis zou zijn.
[5] Ze gingen beiden dus achter de Nazareth karavaan aan, die zij pas tegen de avond in de herberg tussen Nazareth en Jeruzalem be­reikten.
[6] Toen zij Jezus daar echter niet aantroffen, werden zij zeer bedroefd. Zij verzekerden zich van enkele begeleiders en trokken in de nacht naar Jeruzalem terug.
[7] Daar aangekomen, begaf Jozef zich onmiddellijk naar de stadhouder Cornelius, die toen nog te Jeruzalem als landvoogd werkzaam was.
[8] Jozef vertelde aan Corne­lius, die hem bijzonder vriendelijk ontving, wat hun was overkomen.
[9] Deze nu gaf Jozef dadelijk een Romeinse wachtafdeling mee, met wier hulp hij, Jozef, alle huizen mocht doorzoeken, die hij maar wilde.
[10] Op deze wijze zocht Jozef bijna heel Jeruzalem af, maar na drie dagen onafgebroken zoeken had hij Jezus nog niet gevonden!
[11] Nu werden zij beiden vre­selijk bang. Diep bedroefd gaven zij Cornelius diens wacht weer te­rug, en zij lieten zich door Corne­lius niet troosten.
[12] Maar, omdat het al vrij Iaat op de avond was, wilde Cornelius dat zij bij hem zouden blijven lo­geren.
[13] Jozef antwoordde op die uitnodiging: 'Edele vriend, graag wil ik vannacht bij je logeren, maar eerst moet ik nog naar de Tempel om aan God al het leed uit mijn diep bedroefde hart te offe­ren.'
[14] Toen liet Cornelius Jozef met Maria naar de Tempel gaan.
[15] En zie, daar vonden zij Je­zus, Die daar gezeten was temid­den van de geleerden, hen vragen stelde, hen onderrichtte. ..en hun antwoord gaf op hun vragen; antwoorden, die hen hogelijk ver­baasden!
[16] Hij verklaarde hun name­lijk de moeilijkste passages uit de profeten, gaf hun uitleg over de sterrenhemel, over de banen van de sterren, over het oerlicht en over de sterren van de tweede, derde, vierde, vijfde, zesde en ze­vende lichtsterkte.
[17] Ook beschreef Hij hun het wezen van de aarde, en toonde hun de samenhang van de fysieke, psychische en geestelijke waarde der dingen.
[18] Ook bewees Hij hun de on­sterfelijkheid van de ziel op zó'n, nooit eerder gehoorde wijze, dat allen het er over eens waren:
[19] 'Zoiets is werkelijk nooit eerder vertoond! Een jongen van twaalf jaar heeft meer wijsheid in een vinger, dan wij allen teza­men!'
[20] Op dit moment traden Jozef en Maria op Jezus toe en zei­den tot Hem:
[21] 'Waarom heb je ons dit aangedaan? ...Drie dagen aan één stuk hebben wij Je met groot verdriet lopen zoeken, en konden Je niet vinden!'
[22] Maar Jezus antwoordde:'Waarom hebben jullie dat ge­daan ? (daarbuiten. met hulp van die soldaten).
[23] Wisten jullie dan zo weinig af van het Huis van Mijn Vader, en dat Ik daar moest doen wat Mijns Vaders is?'
[24] Deze woorden verstonden zij echter geen van beiden; niet­temin ging Jezus gewillig direct met hen mee naar huis, nadat Hij met hen bij Cornelius de nacht had doorgebracht.
[25] De schriftgeleerden prezen Maria meer dan gelukkig. dat zij zó'n Kind had.
[26] Sedertdien trok Jezus Zich volledig terug, en Hij deed voor de mensen geen wonderen meer tot aan Zijn dertigste jaar. Hij leefde en werkte net als ieder an­der mens.

«« 298 / 302 »»