[1] Vervolgens zei Jozef tegen Ma­ronius: 'Door de grote genade van mijn God en Heer heb ik mogen vaststellen, dat in U geen kwade wil meer heerst.
[2] Nu zou ik U willen vragen mij te willen vertellen -U zult dat toch ongetwijfeld hebben kunnen waarnemen -hoe Herodes achter­af denkt over de kinderen, die hij heeft vermoord omwille van de nieuwe koning der joden?
[3] Is hij innerlijk niet van streek door het onschuldig vergo­ten bloed van die kinderen? Door het geweeklaag van hun moeders?
[4] Wat zou hij doen, als hij ach­teraf zou vernemen, dat hij bij de vele vermoorde kinderen nog niet het Kind vermoord heeft, waarom het toen ging?
[5] Als hem ter ore zou komen, dat het bewuste Kind nog leeft en dat Het ergens in Judea of Palesti­na het uitstekend maken zou?'
[6] Stomverbaasd keek Maroni­us Jozef nu aan, en zei dan na een poos je :
[7] 'Werkelijk, Wijze-der-wij­zen, daarop kan ik u niets anders antwoorden dan dit:
[8] Als u van uw kennis daarom­trent eventueel op een allerinfaamste manier misbruik zoudt willen maken, door van hem zo'n tienduizend pond goud te vragen in ruil voor het aanbod om hem dan, met zekerheid, dat bewuste kind te verraden,
[9] dan zoudt u dat enorme be­drag gegarandeerd bij vooruitbe­taling ontvangen!
[10] In vergelijking met zijn heerszucht telt goud namelijk nauwelijks voor hem!
[11] Hij bezit zoveel goud, dat hij huizen van zuiver goud zou kunnen laten bouwen; daarom geeft hij daar nog nauwelijks iets om, maar hij zou al zijn goud best in zee willen gooien, of een hele wereld vol mensen willen ver­moorden om zijn troon toch maar te kunnen behouden!
[12] Mij heeft hij ook direct ge­probeerd, met veel goud, diaman­ten, robijnen en forse paarlen om te kopen!
[13] Ik heb dat, vanwege mijn Romeinse patriciërschap, die bloedhond toen ernstig kwalijk genomen.
[14] Zijn toorn jegens mij werd daar nog groter door, en, op quasi-patriottische manier, heeft hij mij toen met Rome gedreigd!
[15] Ik moest toen wel doen wat hij van mij eiste; er was voor mij geen uitweg meer. Eigener bewe­ging heeft hi j mi j toen een docu­ment gegeven, waarin hij tegen­over Rome de volle verantwoor­delijkheid op zich nam.
[16] Daarom was ik gedwongen zo te handelen als U nu ongetwij­feld bekend is.
[17] U kunt er volledig van overtuigd zijn, dat tot nu toe van hem niets goeds te verwachten is.
[18] Meer behoef ik U, die zelf zo wijs zijt, over deze furie der furiën, over dit levende Medusa­hoofd niet te vertellen!'
[19] Jozef zei: 'De eeuwige, Ene en Ware God zal je voor dit eer­lijke antwoord zegenen.
[20] Geloof me, je zult zelf nog vaststellen, dat God, die grenze­loos rechtvaardig is, dit uitvaagsel van de mensheid nog op deze we­reld een bepaalde kroon zal opzet­ten, waarnaar hij door zijn bloed­dorst feitelijk haakt; een kroon, waarover heel de wereld zich nog zal verwonderen!'
[21] Nu hief het Kindje een handje omhoog en, heel duidelijk sprak Het: 'Herodes, Herodes, geen vloek heb Ik voor jou, maar wel zul je -op deze wereld nog ­een vreselijk pijnlijke kroon moe­ten dragen; méér pijn zal die je veroorzaken, dan de vracht goud deed, die je aan Rome moest af­dragen! ,
[22] En terzelfder tijd dat het Kindje dit in Egypte zeide, werd Herodes overdekt met hoofdlui­zen! Tijdens de rest van zijn leven had zijn huispersoneel nog nau­welijks iets anders te doen, dan hem te zuiveren van de luizen, die zich enorm vermenigvuldigden, en die hem tenslotte de dood in voerden!

«« 59 / 302 »»