[1] Jozef begaf zich nu naar waar Cyrenius stond en vroeg hem: 'Waarde vriend, is het je werke­lijk ernst om deze drie afgoden­dienaars ter dood te brengen?'
[2] Cyrenius, vol woede tegen deze tijgers in mensengedaante, antwoordde:
[3] ' Ja beste vriend, ik wil hier een voorbeeld stellen, zodat het volk zal inzien, dat niets zozeer om wraak roept als deze totale liefdeloosheid!
[4] Want een liefdeloos mens, gespeend van alle medelijden, is het ergste wat er op deze aarde bestaat!
[5] Bij hen vergeleken zijn alle verscheurende dieren nog gelijk lammeren, en de helse wraakgo­dinnen zijn bij hen vergeleken hoogstens ondeugende schoolkin­deren!
[6] Daarom beschouw ik het tot eerste en hoogste plicht van een goede regeerder om dergelijk tuig uit te roeien en volledig van de aarde weg te vagen.
[7] Juist priesters in het bijzon­der behoren het volk in de liefde te onderrichten; juist zij moeten iedereen het goede voorbeeld ge­ven!
[8] Als nu deze aangewezen le­raren en leiders van het volk tot furies verworden, wat moet er dan wel terechtkomen van hun leer­lingen ?
[9] Weg dus met deze beesten! Het enige wat ik nu nog wil uitvin­den is: wat zal voor hen de meest pijnlijke dood kunnen zijn. Ben ik daar eenmaal achter, dan zal ik onmiddellijk de staf over hen bre­ken!'
[10] Cyrenius had dit met zoveel ernst gezegd, dat Jozef nog nau­welijks de moed had om daar iets tegen in te brengen.
[11] Na een poosje vielen de drie priesters echter voor de voe­ten van Cyrenius neer en ze smeekten hem om genade. Ze be­loofden tevens hun leven te willen beteren, en bovendien bereid te zijn op staande voet afstand te doen van hun priesterlijke waar­digheid.
[12] Bij dit verzoek om genade beriepen zij zich op het priester­lijke voorschrift volgens hetwelk zij zo, en niet anders, moesten handelen.
[13] Maar nu antwoordde Cyre­nius hen: 'Denken jullie boos­wichten dan soms, dat ik de wets­voorschriften voor priesters niet ken?
[14] Luistert: De wet op de bij­zondere offerplechtigheden luidt aldus: Als een of ander volk de goden kennelijk ontrouw is ge­worden, en een buitensporig ge­drag vertoont, ...en wanneer de goden dat volk dan straffen met de pest, met oorlog of met hon­gersnood, dan moeten de pries­ters dat volk tot beterschap manen!
[15] Als dat volk zich dan be­keert, moeten de priesters het weer zegenen, en ze moeten het volk verplichten om ter verzoe­ning van de goden bepáálde offers te brengen, namelijk in de vorm van goud, vee en graan! De pries­ters moeten dan deze offers wij­den en er een brandoffer van ma­ken!
[16] Stel echter dat er een volk zou bestaan, hetwelk zo hardnek­kig en onverbeterlijk is, dat het zijn priesters zou bespotten, dan moeten de priesters die spotters en hun kinderen laten gevangen zetten en hun zeven maanden lang in onderaardse verblijven met de tuchtroede inpeperen hoe het wél moet.
[17] Bekeren die misdadigers zich, dan moeten ze weer op vrije voet worden gesteld; bekeren zij zich echter niet, dan pas moeten ze -met het zwaard! -worden omgebracht, en daarná mogen ze pas als zoenoffers voor de goden worden verbrand.
[18] Zó nietwaar, luidt het ou­de, wijze offerdienstvoorschrift! En, was er hier dan soms oorlog, of hongersnood of heerste hier de pest? was deze prachtige jeugd van de goden afgedwaald? Heb­ben jullie hen eerst zeven maan­den lang gecorrigeerd? Neen! Uit pure wellust en uit ziekelijke eer­zucht hebben jullie hen willen do­den, daarom moeten jullie sterven als de grootste verkrachters van jullie eigen wet!'

«« 70 / 302 »»