[1] Abedam, de andere, die gedurende de hele tijd rustig en met welgevallen had geluisterd naar het gesprek tussen Henoch en Abedam, stond nu opeens haastig op en liep vlug naar de twee broeders toe, omvatte hen met Zijn handen en zei:
[2] "Ja, overeenkomstig de goddelijke ordening is dat waar en terecht en redelijk; en als broeders zo met elkaar leven, zal de Vader zoals nu, ook in alle toekomende tijden als Vader niet ver verwijderd zijn van die kinderen die in hun met liefde vervulde harten zo over God denken en als broeders zo met elkaar omgaan!
[3] Waarlijk, Ik zeg jullie: degene die zegt: 'Ik heb God en mijn broeders lief!', maar als hij iets voor zijn broeders heeft en het niet zodanig met hen deelt dat slechts het kleinste deel voor hem overblijft, die is nog vervuld van eigenliefde en is de Vader niet waardig! Als iemand tien broeders had en hij was in het bezit van twaalf appels, dan zou hij elf appels aan zijn broeders moeten geven en voor zichzelf slechts de helft van de twaalfde behouden, de andere helft zou hij nog voor zijn broeders moeten bewaren, dan zou hij een waar kind zijn van de Vader in de hemel en Hem waardig!
[4] Indien een vader zijn eigen kinderen meer bemint dan die van zijn broeders, dan is hij ook nog in de eigenliefde en is de Vader niet waard. Daarom zeg Ik: waarlijk zalig zal diegene zijn wiens ware broederhart door de nood van zijn broeder zichzelf vergat en dus om ook de nood van de kinderen van zijn broeder te lenigen, de nood van zijn eigen kinderen aan God, zijn ware Vader, in alle dankbare en liefdevolle overgave opofferde!
[5] Het is voor jezelf beter, dat je uit liefde tot je broeders de armste onder hen bent in plaats van de rijkste; want als je je gaven met hen hebt gedeeld en er is nog een gedeelte voor je overgebleven, dan heb je nog voor jezelf gezorgd en eerbiedigt niet de zorg van je Vader in de hemel. Maar heb je uit ware naastenliefde voor je broeders alles aan je broeders weggegeven en hield je niets voor jezelf achter, dan heb je jezelf geheel vrij gemaakt en hebt alle zorg voor jezelf aan de Vader in de hemel overgelaten; zal deze machtige, uitermate goede, heilige Vader zo'n kind gebrek laten lijden?!
[6] Ik zeg jullie: waarlijk, waarlijk, dat kind zal honderd voor één, honderdmaal honderd voor tien en oneindig veel hebben voor alles!
[7] Oordeel nu zelf: zal er ooit nood en ellende onder broeders heersen als allen vervuld zijn van liefde voor elkaar en de één is voor allen en allen zijn voor één?!
[8] O waarlijk, dan zal iedereen een overvloed van zegen hebben uit de heilige verzorging van de heilige Vader!
[9] Willen jullie dus waardige, goedverzorgde kinderen van de ene heilige Vader in de hemel zijn, leef dan aldus als broeders en zusters met elkaar! Als je zo met elkaar zult leven, zal de heilige Vader ook te midden van jullie leven en wonen en zal voor jullie allemaal zorgen, - maar waar dat niet gebeurt, zal al spoedig iedereen in de oude vloek terugvallen en in het zweet van zijn aanschijn een zeer hard stuk brood moeten zoeken te midden van doornen en distels!
[10] Jullie moeten je aldus tegenover elkaar gedragen: indien je broeder iets voor je heeft gedaan, laat hem dan niet vertrekken zonder een goede beloning; maar heb jij je broeder een dienst bewezen, dan moet het zelfs niet in je dromen opkomen dat je broeder je iets verschuldigd zou zijn, maar laat je eigen broederliefde jouw grootste beloning zijn. Dat zal jouw Vader in de hemel met welgevallen aanzien. Maar als de liefde van je broeder hem noopt je een beloning te geven, neem deze dan niet als zodanig aan, maar als een liefdesgave van je broeder en dank hem en kus hem daarvoor; want je moet iedere gave als een zuiver geschenk beschouwen, dan zul je een echte broeder voor je broeders zijn en de heilige Vader zal eeuwig een groot welgevallen hebben aan zulke kinderen! Amen."

«« 154 / 187 »»