[1] Nadat hij deze woorden had beëindigd, dankte Henoch Mij wederom in stilte en stak toen zijn handen uit, greep de vaderen onder de armen en wel in volgorde van afstamming. En zie, vrolijk en monter en geheel van nieuwe aardse krachten vervuld, stonden de vaderen meteen van de grond op en dankten Mij uitbundig voor zo'n genade en prezen hardop Mijn naam. Ja, de grote vreugde eiste zelfs hun voeten op, zodat zij samen met Adam en Eva begonnen te huppelen; en Seth was vanwege zijn overmatige vreugde nagenoeg uitgelaten en huppelde zo hoog als hij maar kon.
[2] Maar nu gebeurde het dat hij door zijn gehuppel viel en zijn rechterknie een weinig bezeerde en meteen niet meer kon huppelen. En onmiddellijk was hij bedroefd; want hij zag dat voor een straf aan en wendde zich direct tot Mij en zei in zijn hart:
[3] "O Heer en ons aller goede, meest heilige Vader! Zie genadig op mij, arm en gebrekkig zwak mens neer; zie, ik was veel te blij in Uw naam en ben door de onmatigheid van mijn vreugde gevallen!
[4] O heilige, meest liefdevolle, goede Vader! Help mij op, - want voortaan wil ik mij nooit meer met mijn voeten, maar des te meer in mijn hart verheugen en U ook liever meer met mijn tong loven en prijzen, en ik wil mijn voeten gebruiken volgens Uw wil en mijn handen volgens Uw welbehagen; maar alleen voor deze keer, O heilige, goede, meest liefdevolle Vader, neem de pijn weg uit mijn knie! O, verhoor mijn bede! Amen."
[5] En terstond hoorde hij een luide stem die tot zijn hart sprak: "Luister Seth! Verheug je altijd over Mijn naam; verheug je over je Vader en verheug je over alles wat je ook maar tot Mij verheft! Maar laat daarbij lichamelijke inspanningen achterwege, die dienen tot niets, maar verheug je in de stilte van je hart! Verheug je gedurende je leven over het gevonden leven en trek niet wat aan de dood eigen is mee in de vreugde des levens, dan zul je nooit schade ondervinden, niet aan je lichaam en nog veel minder aan het leven van je geest vanuit zowel jouw als vanuit Mijn liefde tegelijk!
[6] Neem hier goede nota van en laat dat zo diep als maar mogelijk is in je leven meespelen, dan zal er nooit een einde komen aan jouw vreugde; en sta nu op en wandel blij in Mijn naam! Amen."
[7] Toen Seth dat helder en duidelijk in zichzelf had gehoord, begon hij van vreugde te huilen en dankte Mij hardop voor zo'n onverwachte genade.
[8] Nu merkten de overigen, dat er iets bijzonders met Seth gebeurd was en op Henoch na verwonderden allen zich over de plotselinge rust van Seth en zijn innig blijde stemming.
[9] Seth merkte dat en verzocht hen hem in zijn vreugde over het gevonden leven uit God nu niet te willen storen; vanavond zouden zij het van bovenaf toch in zichzelf ervaren.
[10] Nu wendde Adam zich tot de kinderen, dankte Mij, zegende hen allemaal, zegende de kinderen van de middag en zegende de omgeving en zei toen:
[11] "En nu kinderen, dank de Heer en maak je klaar voor de reis in de richting van de avond en wel in de bekende opstelling: Asmahaël tussen mij en Henoch in op het dier van de waarheid! Amen."

«« 76 / 187 »»