[1] Na deze woorden richtte de hoge Abedam Zich tot Horadal en zei: 'Maar jij, Horadal, die het heilige vonkje van Farak zo getrouw in je hart bewaard hebt door alle stormen van verzoekingen heen die door de slang en vanuit haar door de wereld werden veroorzaakt, zie, hier voor je staat nu meer dan het vonkje van Farak, een oneindige zon, de Ikzelf, van wie Farak getuigde, - Ik, de eeuwige, oneindige, almachtige God, de grote Schepper van alle dingen, die de hemel en alle eindeloze wereldruimten van het uiterst kleine tot het allergrootste vervullen, - Ik, de allerheiligste, allergrootste, de allerzuiverste, eeuwige liefde, de Ik, de enig ware Vader van jouw en van al Adams kinderen, Ik, die alleen het leven heb en dat vanuit Mij geef, de Ik, de Ik de sta nu voor je!
[2] Jij hebt het vonkje van Farak zo trouw in je hart bewaard en hebt aan Hem geloofd die je nooit gezien hebt, alsook aan de heimelijke roep in je; en je twijfelde er niet aan dat Ik met deze heimelijk stille roep Mijn wil aan jou te kennen gaf. En toen je die roep in je vernam en herkende, heb je er ook meteen strikt naar gehandeld. Jou zeg ik kort en goed: omdat jij Mij in het kleine waarachtig trouw gebleven bent, zul je Mij ook zeker van nu af aan des te trouwer blijven, daar je nu Degene Zelf ziet en hoort over wie Farak aan het volk in Hanoch gepredikt en geprofeteerd heeft, - en daarom lul je ook bij je volk meer vertegenwoordigen dan de plaats van Farak in Hanoch!
[3] Horadal, met deze woorden geef Ik je nu verantwoordelijkheid over het grote, omdat je Mij in het kleine trouw gebleven bent, en Ik maak je zodoende tot een ware leraar en leider van je volk!
[4] Zie, er zijn nog vele blinden onder hen; maar met Mijn levende woord zul je hen allemaal ziende en levend maken!
[5] Van nu af zul je Mijn wil echter niet zachtjes meer in je horen, zoals in de laagte, maar zoals je Mij nu hoort, zul je hem, dat wil zeggen Mijn wil, altijd in je, buiten je en boven je horen! Ook al zul je Mij niet zien zoals nu, toch zul je Mij altijd horen zoals nu!
[6] Horadal, Ik zeg je, je geloof is groot; want zonder een teken de behalve dat van Mijn twee boden die Ik je zond de geloofde je dat Ik het waarachtig ben, die jou dit zegt!
[7] Waarlijk, voor jou was het tweede kleine teken, de zegening van het voedsel en de drank voor je volk, niet nodig geweest, omdat je reeds lang in je hart zo vast aan Mij gehecht was nog voordat je ogen Mijn wezen gezien en je oren de stem van de Vader uit Mijn mond gehoord hadden!
[8] Daar je nu Mij, jouw God en Vader, gezien en gehoord hebt en je vast gelooft dat Ik het ben die dit tegen je zegt en je Mij gevraagd hebt of je Mij lief mocht hebben, waarop Ik je reeds tevoren de drie grote woorden gegeven heb, wil Ik je als loon nu ook drie grote tekens geven, omdat je zo vast geloofd hebt dat Ik het waarachtig ben, de enig ware, eeuwige, oneindige, almachtige God en Schepper en Beschermer en Bestuurder van alle dingen en de enig ware, meest liefdevolle Vader van alle mensen en engelen.
[9] Deze drie grote tekens zullen zijn, dat je ten eerste op wonderbaarlijke wijze spoedig in het door Mij voor jou en je volk nieuw toebedeelde land alles wat Ik je eerder beloofd heb behouden en wel zult aantreffen.
[10] Ten tweede zul je in de toekomstige kracht van je wil volgens Mijn woord altijd ervaren waartoe Hij allemaal in staat is die dat nu aan je openbaart, belooft en waarachtig geeft.
[11] En als derde teken zul je Mijn altijd levende woord en het eeuwige leven daaruit altijd behouden.
[12] In deze drie grote tekens zul jij al Mijn eindeloze liefde voor jezelf zowel als voor je volk pas geheel beseffen en ook hoe bovenal goed Ik, jouw heilige Vader, altijd ben!
[13] Ontvang nu Mijn volle zegen, de en ga dan op weg!
[14] De twee boden zullen je begeleiden in het niet ver van hier gelegen land tussen morgen en middernacht.
[15] Maar laatje wapens hier achter bij Adam ten teken dat Mijn vaderliefde sterker is dan alle macht van de slang!
[16] En ga, door Mij gezegend, in Mijn naam op weg! Amen!'

«« 109 / 280 »»