[1] Meteen nadat Kenan zijn lied gezongen had bood Abedam hem Zijn hand en zei tegen hem:
[2] 'Kenan, zie hier het pand van Mijn trouw - deze hand hier; zij is een eeuwig oneindige twijg, ja een sterke tak van de liefde in Mij of de grote daadwerkelijke Liefde Zelf!
[3] Ik reik haar jou en daarmee het leven van al het leven; neem het en leef eeuwig!
[4] Pas nu ben je heer van je lichaam geworden en je kunt nu in dit aardse huis uit en ingaan naar het je belieft.
[5] Wil je uit liefde voor Mij en de jouwen nog langer daarin verblijven, Ik zeg je, dat staatje vrij.
[6] Wil je echter liever uit je lichaam treden voor altijd of slechts tijdelijk, - zie, ook dat staatje volkomen vrij!
[7] Want waarlijk, Ik zeg je, van nu af aan zul je de dood niet meer zien, noch voelen, noch proeven, want het leven is heer van de dood, echter niet omgekeerd.
[8] Hoe zou de dood ooit een meester van het leven zijn, daar het hem aan alle vrijheid ontbreekt en dus zelf slechts een door een vrij leven gevangen leven is, hecht gekluisterd in alle delen van zijn wezen?!
[9] Immers, het leven van het lichaam s de dood of het gekluisterde of van alle ware vrijheid beroofde leven!
[10] En wie, zoals jij nu, in zijn lichaam over het vlees heeft gezegevierd en dat in al zijn delen schatplichtig heeft Meemaakt, is die niet volledig heer over rille dood geworden?!
[11] En wanneer hij zo een heer geworden is over de dood, en wel volkomen van top tot teen, hoe zou hij dan ooit nog de dood kunnen proeven, voelen, en tien`?!
[12] Ik zeg jou en jullie allen: Wiens Ogen zo gesterkt zijn dat zij alle dingen olie eindeloos ver af staan van de dood, onthuld kunnen zien, wiens matte oog geen vermoeden heeft van wat en hoe die dingen in en op zichzelf zijn, die ziet dat allemaal reeds volkomen vanuit zijn leven en ziet het eigenlijk in zijn leven zelf.
[13] En wie dat in en uit zichzelf kan, kin dat toch zeker niet vanuit zijn dood, maar alleen vanuit zijn leven.
[14] Hoe zeker en stellig is hij dan ook van het leven, wanneer hij daarmee tot het leven zelf geworden is!
[15] Wees ook jij nu, Mijn geliefde Kenan, volkomen zeker van het leven, ,lat jij nu door je liefde tot Mij en daardoor tot het enig ware leven zelf Kent geworden!
[16] Want van nu af aan zal geen eeuwigheid meer in staat zijn dat van je af te nemen, omdat je zelf, zoals gezegd, nu een leven vanuit Mij in jezelf geworden bent.
[17] En zoals Ik een Heer hen over al het leven en dus nog des te meer over alle dood, ben ook jij en eenieder die is zoals jij vanuit Mij, in zichzelf een volkomen heer van zijn leven en derhalve ook des te meer over de dood zelf.
[18] Wie van jullie heeft ooit gezien dat het stof dat op de weg en op het veld ligt ooit wind veroorzaakt heeft?!
[19] Zou het dat kunnen, dan zouden jullie dat ook reeds dikwijls in jullie goed gesloten vertrekken hebben waargenomen, want daar ligt ook vaak heel wat stof!
[20] Wanneer echter de vrije wind komt, dan heft hij het stof op van de wegen en de velden en draagt dat al wervelend met zich mee waarheen hij gaat en waarheen hij wil, omdat hij een vrije kracht is en het stof kan hem niet de weg versperren of hem zelfs tot stilstand brengen.
[21] De wind kan echter wel het stof laten vallen, waar en wanneer hij wil!
[22] Zie, precies zo is het ook met het leven; dat gaat vrij voort en waar het heen gaat, heeft het alom en in al zijn delen de volkomen heerschappij over de dood!
[23] Het kan de dood tot meeleven opwekken; maar wil het hem laten vallen, dan kan het dat even vrij doen als hem opwekken tot meeleven.
[24] En zo ben jij ook op deze manier ook een heer over jouw vlees.
[25] Zolang je dat wilt opwekken om mee te leven, zal het ook met je leven.
[26] Maar wil je het tijdelijk of voor altijd laten vallen, dan staat je dat ook vrij, omdat je nu geheel en al leven bent geworden en dat ook eeuwig steeds zult blijven! Amen.'

«« 130 / 280 »»