[1] Nu zij de vreemdeling herkend hadden, vielen allen voor Hem neer en loofden en prezen in Hem de heilige Vader, omdat Hij hen zoveel genade en erbarmen bewees, dat Hij ook deze keer - zoals Hij had beloofd - ook op de dag der geschillen nog in hun midden wilde verblijven.
[2] Maar de vreemdeling liet hen allen weer opstaan en zei: 'Kinderkens. Abba is Mijn naam; zo moeten jullie Mij altijd in jullie hart roepen!
[3] Als jullie Mij in de geest en alle waarheid zo zullen aanroepen, dan zal Ik jullie roep altijd verhoren, maar als jullie Mij met wat voor andere naam dan ook zullen roepen, dan zal Ik jullie roep niet horen, maar Mijn oor van jullie mond afwenden, en niet Mijn ogen zal Ik jullie werken niet aanzien!
[4] De slaaf heeft een heer, de natuur heeft een onverbiddelijke God tot schepper en tot rechter; voor Jehova moet alles vergaan, want de Eeuwige en Oneindige duldt niets in en buiten Zich - want Zijn heiligheid is onaantastbaar -, alleen de Vader kent Zijn kinderkens, en deze alleen zullen Hem herkennen en roepen: `Abba, lieve Vader!', dan zal Hij hen altijd horen en zal hen alles geven wat Hijzelf heeft, namelijk het volkomen, eeuwige leven en alle eindeloze schatten daarvan.
[5] Jullie vragen weliswaar in jullie hart: `Hoe zullen wij dat dan kunnen doen? Want de Vader is immers ook de enige eeuwige God en is oneindig en meer dan heilig! Als wij de Vader aanroepen, dan roepen wij toch ook in het verborgene datgene aan wat wij niet moeten aanroepen!
[6] Hoe kunnen wij `Vader' roepen zonder ons daarbij toch altijd bewust te zijn wie de Vader is?!'
[7] Maar Ik zeg jullie allen en gebied je zelfs, dat jullie altijd goed moeten bedenken, wie jullie Vader is; want Hij heeft ook jullie evenals de gehele oneindigheid geschapen. Maar alle schepselen heeft Hij zo gelaten als zij geschapen werden; maar jullie heeft Hij vanuit Zijn eeuwige liefde veranderd in Zijn kinderen!
[8] Daarom moeten jullie Hem dan ook altijd met `Vader' roepen, maar daarbij ook altijd goed bedenken wie de Vader is, dan zal Hij jullie altijd horen!
[9] Als God ben Ik een eeuwige Rechter volgens Mijn oneindige wijsheid en heiligheid - want niets kan God naderen en in leven blijven -; maar in Mijn eveneens oneindige liefde ben Ik een Vader en wil Ik al Mijn kinderen om Mij heen verzamelen!
[10] Vraag niet, wie machtiger is, God of de Vader; want er is slechts één God en één Vader, en dat alles ben Ik, nu zichtbaar voor jullie.
[11] Houden jullie je allemaal aan de Vader, dan zullen jullie nooit gericht worden en te gronde gaan; want de Vader oordeelt niemand - en wel het allerminst Zijn kinderen, die Hem altijd waarachtig en getrouw als de enig ware, goede Vader in hun hart bekennen en Hem zo ook bewust aanroepen!
[12] Zoals jullie je kinderen niet berechten, maar hen opvoedt, onderwijst en leidt, doe Ik hetzelfde.
[13] Dat Ik zo te werk ga, daarvan kunnen jullie jezelf nu overtuigen, nu Ik tot jullie gekomen ben en jullie Zelf leer hoe de wegen van het leven te bewandelen!
[14] Zou Ik zoiets wel doen, als jullie niet Mijn kinderen waren en Ik jullie goede Vader?!
[15] O, beslist niet! Want het zou immers voor Mij veel gemakkelijker zijn om jullie in een gerichte orde te houden zoals alle andere schepselen; maar, omdat Ik dat niet doe, is het toch immers duidelijk dat jullie Mijn kinderen en Ik jullie aller goede Vader ben!
[16] Vandaag kwam Ik weer als een vreemdeling naar jullie toe, en jullie hebben Mij niet herkend, - omdat je `Jehova', en niet waarachtig `Vader' hebt geroepen.
[17] Blijf daarom geheel en al bij de Vader, dan zal Ik voortaan geen vreemdeling meer voor jullie zijn!
[18] Verheug je, omdat Ik nu bij jullie ben, en kom allemaal tot Mij! Amen.'

«« 156 / 280 »»