[1] In deze drie dagen bezocht het drietal de vier andere broeders, die nog ziek in een herberg lagen, doordat de geest van Abel hen een beetje getuchtigd had omdat zij zich door Lamechs dienaressen hadden laten bekoren.
[2] Het drietal wist wel dat Ik die vier een weinig had laten tuchtigen; maar door wie, dat wisten zij nog niet.
[3] Daar Kisehel zich in deze aangelegenheid meteen tot Mij wendde, opende Ik zijn innerlijk gezicht, en hij zag de geest van Abel, boog voor hem en vroeg hem: 'Broeder uit de hemelen, hoe lang moet je deze vier arme broeders nog in deze toestand houden?'
[4] En Abel antwoordde Kisehel: 'Tot het schouwspel van het vlees uit hun hart zal verdwijnen!
[5] Zie maar eens, nu hun harten zijn geopend! Zie je hoe daar nog een heleboel vette, naakte deernen de kamers bewonen die alleen aan de liefde tot God gewijd zouden moeten zijn, en hoe de geest van de broeders zich verlustigt bij die aanblik en in hun vlees rondwoelt?!
[6] Zie, dat moet er uit; eerder zal mijn roede geen rust krijgen!
[7] Daarom kun je ze ook wel ernstig vermanen en hen ook tonen hoe het er met hen voor staat, maar mijn naam moet je verzwijgen!'
[8] En Kisehel vroeg daarop aan de geest van Abel: 'Luister, mijn broeder uit de hemelen! Welke hoop koester jij nog voor Lamech? Want ik geloof dat hij zich nooit geheel zal bekeren; en als hij zich zal bekeren, zal dat dan niet eerder een schijnbekering zijn in plaats van ook maar in het minst de juiste en de geheel volledig innerlijk ware?!'
[9] Maar Abel zei tegen Kisehel: 'Mijn broeder! Maak je geen zorgen over hoe het zal aflopen, maar handel geduldig volgens de jou zeer welbekende wil van God, dan zal uiteindelijk alles zich naar het juiste doel wenden en dat ook beslist onfeilbaar bereiken!
[10] Jij moet echter vooral geduld hebben; heb je dat in de juiste mate, dan zul je alles gemakkelijk doen en afwachten!
[11] Kijk daarom niet hoe Lamech zich wendt of keert, maar sla altijd zorgvuldig acht op de neiging van de goddelijke wil in je, en handel daar, zoals tot nu toe, streng naar; dan bewandel je zondermeer de rechtste en dus ook kortste en goede weg van de liefde!
[12] Of de verstokte Lamech zich vandaag, morgen of pas over enkele jaren bekeert, moet jou niet uitmaken, want dat behoudt de Heer altijd alleen voor Zich; want Zijn wegen zijn ondoorgrondelijk en Zijn besluiten onnaspeurlijk!
[13] Wij echter doen alles goed, als wij alleen maar Zijn wil vervullen en Hem, de meest liefdevolle, allerheiligste Vader boven alles liefhebben!
[14] Maak je daarom geen zorgen om de uiteindelijke afloop van je zending naar Lamech. Doe Gods wil, en leg al het andere in de almachtige handen van Hem, die jou voor dit ambt steeds Zijn heilige wil te kennen geeft. Dan zal alles goed eindigen!
[15] Kijk maar naar mij! Denk je dat ik snij er druk over maak wanneer deze broeders van jou zullen genezen? Neen, in het geheel niet! Want mijn liefde voor hen is er immers maar al te zeer van overtuigd dat de allerhoogst en eindeloos wijze, heilige Vader geen onwerkzaam geneesmiddel heeft uitgekozen!
[16] Dus mijn taak is daarbij, dat alleen maar allergetrouwst over te brengen en het dan aan de behoeftigen stipt toe te dienen; al het andere ligt in de hand van onze Vader!
[17] En dan is geduld onze voornaamste taak; wie dat in zijn hart heeft, zal lijn werken bekroond zien, terwijl de ongeduldige niet zelden in één ogenblik meer vernielt, dan wat hij daarvoor in tien jaar heeft opgebouwd!
[18] Als een moeder ziet dat haar kinderen een voorliefde hebben voor nuttige, verheven en mooie zaken, maar haar hart ongeduldig is en zich ergert omdat de kinderen datgene waar zij plezier aan beleven en waarnaar zij in hun hart een edel verlangen hebben, niet ogenblikkelijk kunnen begrijpen, z zeg me, hoe zal liet dan mettertijd wel gaan met de innerlijke vorming van de kinderen? En hoe met hun geest?
[19] De kinderen zullen in hun hart boos worden en hun ongeduldige moeder heimelijk gaan verachten en haar altijd als een steen des aanstoots zien, die zij in hun hart zoveel mogelijk zullen ontwijken!
[20] Zie, omdat voor een moeder bij het vormen van het hart van haar kinderen vooral geduld nodig is omdat zij anders allemaal slaven en knechten van hen zal maken - in plaats van liefdevolle en edele mensen, hoeveel temeer heilig geduld moeten wij dan wel vanuit de Vader hebben, als wij door Hem als wegwijzers worden aangesteld, en degenen die wij moeten leiden niet de weg willen versperren, maar hen naar het eeuwig levende doel willen voeren!
[21] Heb ook jij, mijn lieve broeder, daarom alle geduld bij de uitoefening van jouw belangrijke ambt, en lijk niet op een dwaze moeder die haar kinderen liever stenen ziet kloppen, dan hen bezig te zien met datgene wat goed is voor hun hart, dan zul je je werk bekroond zien!
[22] Neem de zegen van mijn hart aan in naam van onze heilige Vader! Amen.'
[23] Hier werd Abel weer onzichtbaar voor Kisehel, en hij begroef deze woorden diep in zijn hart en deelde die ook aan de andere broeders mee, maar vertelde niet waar zij eigenlijk vandaan kwamen.
[24] En allen beleefden er een grote vreugde aan en gaven vanuit de grond van hun hart Mij de eer, en spoedig daarop ging het ook veel beter met het viertal; want toen zij uit de mond van Kisehel zo vele en ook deze woorden hadden gehoord, reinigden zij al spoedig hun hart van het vlees en genazen zodoende weer in Mijn genade en erbarming, stonden op en verlieten met de anderen de slechte herberg.

«« 182 / 280 »»