[1] Toen Thubalkaïn deze resolute woorden van Kisehel hoorde werd hij aanvankelijk een beetje bang, want op het eerste gezicht had hij niet zoveel moed van de vreemdeling verwacht. Daarom ging hij ook niet dadelijk terug; maar hij vermande zich weer en zei toen met iets van een hoonlach:
[2] 'Je wilt met je berengebrul mijn wil zeker veranderen en mij tot een gehoorzame knecht maken?!
[3] Zie, daar moet ik alleen maar om lachen, armzalige dwaas uit de bergen! Als ik het de moeite waard zou vinden, dan zou ik je ogenblikkelijk laten voelen hoe sterk onze hamers zijn; maar daar de machtige leeuw zich niet inlaat met het vangen van muggen - wat ik dagelijks zie bij mijn twee gevangen dieren -, wil ook ik mij niet inlaten met dergelijk ongedierte! - Begrijp dat, lummel, en doe nu maar wat je wilt; maar ik ga!'
[4] Hier wilde Thubalkaïn zijn weg weer vervolgen. Maar zijn moeite was vergeefs, want Kisehels woord en wil vanuit Mij had de voeten van de vakman uit de bergen dusdanig verlamd dat hij geen voet kon verzetten.
[5] Toen Thubalkaïn dat merkte riep hij zijn vader bij zich en zei heimelijk en erg verlegen tegen hem: 'Luister, wat overkomt me dat ik geen voet kan verzetten? Geef me raad en help me, anders sla ik een erbarmelijk belachelijk figuur, en dat nog wel voor die onbehouwen domkoppen uit de bergen!'
[6] En Lamech zei daarop tegen Thubalkaïn: 'Heb ik je niet van tevoren gezegd: `Neem je in acht, opdat je hamer je niet te zwaar wordt!' Zie, de voorspelling van je vader is uitgekomen; zie daarom maar zelf hoe je het met deze afgezanten van de grote God klaarspeelt!
[7] Ik mag je nu niets meer zeggen; maar dit mag je nog wel weten, dat het niet goed strijden is tegen iemand aan wie de elementen op zijn wenk gehoorzamen!
[8] Nu weten jullie genoeg - en jij al bijna te veel; zie nu maar hoe je het in orde maakt met degene aan wie je het gewicht van je hamer hebt getoond!'
[9] Dat verbaasde Thubalkaïn buitengewoon en hij vroeg zich af wat hij moest doen.
[10] Tenslotte dacht hij bij zichzelf: 'Als er bij deze boden van God iets met geweld te bereiken viel, dan had mijn vader Lamech dat vast en zeker aangewend, want vergeleken met hem ben ik slechts een zachtaardig lam!
[11] Maar zoals hij nu spreekt, is het duidelijk dat hij tegen hen ook niets kan doen!
[12] O vader Lamech! Nu begrijp ik je pas; - je bent zelf overwonnen!
[13] Ja, - van dat standpunt uit bezien zou mijn hamer wel eens iets te zwaar kunnen worden, en het zal daarom wel raadzamer en beter zijn om hier mijn toevlucht te nemen tot vriendelijkheid en me te schikken totdat er een andere wind gaat waaien!
[14] Dat zal ik dan ook doen, koste wat kost!'
[15] Hierop wendde hij zich tot Kisehel met de volgende woorden: 'Man van de bergen! Kunnen we dan niet verstandig met elkaar praten, zodat we tot een vergelijk kunnen komen tussen mijn en jouw wil?'
[16] En Kisehel antwoordde hem: 'Wel zeker kunnen we dat; maar niet om de reden waarom jij met mij wilt spreken! Bij mij is alles volle ernst en volle waarheid; uit Gods eeuwige orde komen mijn woorden en mijn handelingen voort!
[17] Wil je dus een vruchtbaar gesprek niet mij, dan moet ook jij vanuit de volste, innerlijke ernst spreken, maar niet om tactische redenen, - anders is ieder woord van jou vergeefs!
[18] Mensen zoals jij kun je door je tactiek wel naar je hand zetten; maar mensen zoals wij kennen dat niet. Want zij kijken door Gods genade in het hart en weten tot op een atoom wat daarin omgaat, - daarom is het ook onmogelijk om hen te misleiden door middel van wereldse tactiek!
[19] Begrijp je dat? Ik zeg je: Begrijp het en overdenk het grondig, wantje zult deze plek niet eerder verlaten dan dat je alle tactiek uit je hart hebt verbannen! - Neem dat ter harte en begrijp het goed! Amen.'

«« 191 / 280 »»