[1] Toen Lamech dat van Kisehel had vernomen, was hij zeer verheugd en blij en zei daarop tegen Kisehel: 'Machtige vriend en broeder! De almachtige, eeuwige God en Schepper van alle hemelse krachten, van deze aarde en al hetgeen in haar, op haar en boven haar is, leeft, ademt en denkt, zij voor eeuwig al mijn liefde, eer en aanbidding, omdat Hij zo barmhartig is en zo bovenal genadig, dat Hij nu door jou tot mij heeft gesproken en mij de juiste weg van het leven heeft getoond!
[2] Want pas nu ben ik volledig genezen en weet hoe de dingen ervoor staan.
[3] Daarom zal Lamech van nu af aan ook al zijn krachten inzetten om aan allen die nog in leven zijn datgene goed te maken wat hij hen aan ergs heeft aangedaan.
[4] Dat alles beloof ik, Lamech, nu plechtig aan jullie allen in de allerheiligste, levende naam van de Allerhoogste!'
[5] En Kisehel zei daarop tegen Lamech: 'Luister, broeder Lamech, de Heer heeft je niet aangespoord om een gelofte aan Hem te doen; maar omdat je uit vrije wil je trouw aan God hebt beloofd, heb je met Hem, de allerheiligste Vader, een vast liefdesverbond gesloten! Hij heeft dat aangenomen; daarom ook zal Hij je sterken, maar daarbij niet nalaten je in de juiste mate te beproeven, opdat je steeds veel gelegenheid zult hebben, de trouw die je aan Hem beloofd hebt, steeds meer te bekrachtigen.
[6] Blijf daarom je verbond getrouw; de Heer zal al de wegen uitstippelen die je in Zijn heilige naam hebt te gaan!
[7] En welke moeilijkheden zich ook mochten voordoen, daar moet je geen belang aan hechten, maar handel altijd volgens de wil van de Heer, en wees er vol vertrouwen van verzekerd, de almachtige, heilige Vader zal ieder van je ondernemingen in Zijn naam zegenen en volledig laten slagen!
[8] Zie, het was geen geringe opgave voor ons om jou, lieve broeder, van de ondergang te redden; maar de Heer was met ons, en nu sta je daar als het heerlijkste loon voor al onze angst, moeite en arbeid! Want wij hadden niet alleen met jou te kampen, maar met een zeer veel sterkere en machtiger vijand dan jij zelf was; en dat was de grote, voor jou onzichtbare, oude vorst van de leugen, van de zelfzucht, van alle list en bedrog, de meest uitgesproken vijand van God, die van het allereerste begin af meer wilde zijn dan God.
[9] Maar aangezien Gods macht hem ten val bracht, is hij vervuld van woede en denkt en peinst over niets anders, dan hoe hij God ook maar schade zou kunnen toebrengen!
[10] Deze grote vijand is nu nog zeer machtig, en zijn rijk is nog mateloos groot; daar hij heel goed weet hoe groot de goddelijke vaderliefde en het geduld zijn, zondigt hij er te allen tijde op los, omdat Gods erbarmen hem zijn vrije wil nog heeft laten behouden, alsook zijn rijk.
[11] En zie, lieve broeder, met deze vijand hadden wij allereerst te maken en wij moesten hem van tevoren geheel overmeesteren, alvorens wij jou maar konden benaderen om je te redden; en zo hebben wij ter wille van jou een grote en zeer harde strijd moeten doorstaan!
[12] Op dezelfde wijze zul ook jij altijd een harde strijd te doorstaan hebben; maar wees altijd je heilig verbond met God indachtig, en blijf dat altijd geheel trouw, dan zul je ieder gevaar overwinnen en tenslotte als een machtige held, met de zegekroon gekroond, binnengaan in het eeuwige, onvergankelijke, meest zalige, vrije leven!
[13] Ontvang dan nu nog onze zegen; laat de liefde, genade en erbarmen van de Heer altijd met jou en je hele volk zijn!
[14] En laat ons nu God danken, loven en prijzen en ons dan ter ruste begeven ter versterking van ons lichaam!'
[15] Daarop begaven allen zich naar de troonzaal, loofden en prezen daar de allerheiligste naam en begaven zich toen ter ruste, en de zeven boden verbleven in Lamechs voorvertrek.

«« 208 / 280 »»