[1] Toen Thuarim na het beëindigen van zijn verhaal begon te huilen uit groot berouw wegens het vermeende ernstige onrecht dat hij Mij aangedaan zou hebben, nam Ik als de hoge Abedam zijn hand en zei tegen hem:
[2] 'Luister en begrijp goed, Mijn Thuarim: Wat je in je droomgezicht gedaan hebt, wordt je evenmin als zonde aangerekend als dat het een steen aangerekend wordt wanneer hij van een berghoogte naar beneden valt en door zijn machtige val het een of andere onheil aangericht wordt.
[3] Daarom kun je wel gerust zijn; wantje visioen heeft niet een dergelijke betekenis en de woorden die je in jezelf hebt gehoord gaan in feite niet alleen jou aan, maar dat heeft allemaal een algemene betekenis en de woorden gelden voor iedereen.
[4] Jij werd door Mij echter alleen maar geroepen om dat in je geest te aanschouwen, maar niet om je een fout ten opzichte van Mij te laten begaan.
[5] Opdat je een dergelijk droomgezicht hebt aanschouwd om tot nut voor het hele nageslacht te zijn, moet je luisteren en begrijpen, en ook jullie allen, wat dit gezicht wil zeggen! De zin ervan is als volgt:
[6] Je uiterlijke poging om met je lichamelijke ogen in jezelf te schouwen, stelt de dwaze inspanningen van het wereldse verstand voor, om geestelijke zaken te doorgronden, terwijl het toch van niets anders leeft dan puur materiële voorstellingen, dat wil zeggen, het is niets anders dan een opnameorgaan van de ziel waardoor deze in staat is de uiterlijke wereld te aanschouwen.
[7] Als het verstand dat alleen maar is, hoe zou het dan geestelijke dingen kunnen zien en de hoedanigheid van het geestelijke kunnen bevatten?!
[8] De vurige kringen nu, die ontstonden door het verdraaien van je ogen, staan voor de zogenaamde spitsvondigheden van het wereldse verstand, die voor het geestelijke schouwen evenveel nut hebben als de vuurkringen voor de natuurlijke ogen, - dat wil zeggen, het verstand wordt daardoor evenmin scherpzinniger en gezonder als de natuurlijke ogen dat worden door allerlei inspanningen en kwetsingen.
[9] Zie, dat is het begin van je droomgezicht en dat slaat niet op jou in deze naar binnen gerichte toestand, maar op de hele wereld, daarom geef Ik je nu als een profeet aan de wereld zoals jij het aan en in je hebt ervaren.
[10] Je was daarbij geërgerd en wel één keer meteen toen Ik jullie de opdracht gaf om allemaal in je innerlijk te schouwen en daarna toen je een paar pogingen gedaan had en het toch niet lukte.
[11] Zie, ook deze ergernis was geen natuurlijke ergernis meer, maar overkwam je om daarmee de hoogmoed van het wereldse verstand te laten zien, dat nooit een gevangene wil zijn in de waarheid, maar altijd vrij wil zijn en een heerser ondanks alle gebrek aan licht en zich alleen dan gelukkig waant als van alle kanten aan zijn domheid hulde bewezen wordt en alleen dan rustig wordt als het zich op een neerbuigende manier, met spot en hoon over de hoofden van zijn broeders verheft!
[12] Zie, dat gaat jou ook nu niet meer aan; want Ik heb je tot een profeet gemaakt, omdat je geen schuld in je hart had!
[13] Dat symboliseert jouw droomgezicht dus allemaal tot aan het punt waar je in het zand begon te verzinken; maar wat beduidt de toestand daarna, toen de nacht van het zand je in zich begroef en je hoe langer hoe dieper wegzonk, in ademnood geraakte en om redding bad, die je echter niet ten deel viel?
[14] Zie, hier begint reeds je innerlijke inzicht te werken en op te lichten!
[15] Het zand staat voor alle spitsvondigheden als zij beginnen het hart van de ziel gevangen te nemen, waardoor dit dan in grote angst en verwarring geraakt vanwege de druk en de nacht, - wat het verstand dat arme hart allemaal aandoet.
[16] Dan verweert ook het hart zich uit alle macht en duwt het zand van zijn mond weg en verschaft zich een beperkte ruimte om te ademen en verlangt smekend naar redding.
[17] Maar het rijke wereldse verstand, dut nooit aan iets gebrek heeft, laat zich zijn recht niet meer ontnemen en laat het hort alleen nog maar hoe langer hoe meer verzanden.
[18] Maar omdat het hart ongeduldig wordt en begint te vertwijfelen en het verstand inziet, dat het hem onmogelijk wordt over het hart te zegevieren, laat het verstand het hart uiteindelijk verzinken in de modder van de begeerten die het zelf reeds, lang voordien, in het hart had gelegd.
[19] Pas op dit punt ervaart het hart de volslagen ontoereikendheid en de pure schandelijkheid van datgene waarmee het wereldse verstand het verrijkt heeft
[20] Het hart begint in opstand te komen tegen het zo bedrieglijke verstand en wordt boos. Zie de gloeiende lavapoel!
[21] Maar daar dit moment van scheiding allerbitterst is - zowel van de kant van het hart als zeker ook van de kant van het wereldse verstand - geraakt het hart daarover in de grootste razernij, omdat het nu het licht geheel kwijtraakt, evenals het verstand zonder het hart alle warmte en brandstof kwijtraakt voor zijn bedrieglijke licht.
[22] Zie, hier begon je tegen Mij los te barsten in je hart en Mij te vervloeken met je verstand!
[23] Ik zeg je echter dat Ik nooit kijk naar de werken van het verstand, als het hart daar afstand van heeft gedaan!
[24] Over het hart giet Ik dan echter Mijn genezende liefdeslicht uit, opdat het verwonde, bij Mij terugkerende hart spoedig zal genezen voor het eeuwige leven, hetgeen jij door die innerlijke stem duidelijk hebt gehoord.
[25] Maar ook dat alles slaat niet op jou; want jou maak Ik daardoor tot een profeet om voortaan te getuigen tegen alles wat van de wereld is en tegen de wereldse wijsheid. Wees daarom gerust en vrees niet meer; want Ik heb het in je tevoorschijn geroepen, opdat je altijd vanuit Mij zult getuigen tegen alle dwaasheden van de wereld! Amen.'

«« 76 / 280 »»