[1] En zij gingen beiden met goddelijk inzicht begiftigd voor de tweede keer naar de grote stad Hanoch; en toen zij daar aankwamen lieten zij zich als arbeiders in dienst nemen en wel bij de grote verbindingsbouwwerken die rechtstreeks vanuit Hanoch naar de tien steden leidden en die daardoor als voorsteden van Hanoch werden aangezien.
[2] Deze rechtlijnige bouwwerken bestonden uit twee rijen huizen van één verdieping, die van twee kanten op natuurlijke wijze een brede straat volkomen insloten en aan de buitenkant waren beschermd door een machtige, aan beide zijden opgeworpen wallen.
[3] De kortste van deze straten was een halve dagreis lang, en de langste ruim een hele dagreis.
[4] En juist bij deze langste straat, waaraan nog werd gebouwd en die in de richting van Uvrak leidde, lieten onze twee boden zich als bekwame metselaars in dienst nemen.
[5] Zij kregen weliswaar voor dat werk geen loon omdat bij deze bouwwerken reeds de herendienst was ingevoerd, maar als metselaars hadden zij het recht zich door de opperlieden van eten en drinken te laten voorzien. Alle opperlieden was door de duizend heren van Hanoch bij straffe van de schommel opgedragen om beurtelings voor de mondvoorraad te zorgen, zodat de metselaars onafgebroken konden doorwerken omdat hun werk het belangrijkst was.
[6] En dus waren ook onze beide boden er als metselaar iets beter aan toe dan een gewone knecht.
[7] Zij onderscheidden zich als metselaar zodanig dat zij de aandacht van de inspecterende heren trokken doordat hun bouwwerken zo sierlijk en gelijkmatig waren alsof zij waren gegoten.
[8] Men bewonderde hun inzicht en hun wijze gebruikmaking van het materiaal en men verhief hen al gauw tot opzichter.
[9] En toen zij als opzichters waren aangesteld, leidden zij het werk op hun kavels met zo'n inzicht en bedrevenheid dat de huizen zo prachtig werden dat iedereen daar bleef staan kijken en zich maar niet genoeg over de schoonheid van hun bouwwerken kon verwonderen.
[10] En de heren van Hanoch betreurden het dat zij hun talenten niet eerder hadden leren kennen en waarderen.
[11] Maar omdat er nog een lang stuk straat gebouwd moest worden, werden beiden onmiddellijk tot hoogste directeuren van de bouw benoemd en leidden zo de algemene bouw; en al hun bouwwerken werden hogelijk bewonderd.
[12] En toen dat enorme project klaar was, en wel na verloop van tien jaar - maar natuurlijk met behulp van enkele miljoenen handen waarbij ook duizenden en duizenden mensen te gronde gingen, deels door honger en deels door mishandelingen en ook niet zelden door het uitbreken van besmettelijke ziekten -, werden onze twee boden door al de duizend heren tegelijk in het bestuurscollege opgenomen en werd hun de opperste leiding van alle bouwzaken overgedragen.
[13] Daar echter bij zulke uitbreiding van de stad Hanoch de stadsbewoners met hun behoeften eveneens toenamen en daardoor genoodzaakt werden de andere vorsten steeds grotere lasten op te leggen, die deze nooit konden opbrengen, kwamen de vorsten in opstand; sommigen verzetten zich hevig, anderen vluchtten naar verre landen.
[14] En zo werd Hanoch aan de grootste nood prijsgegeven en had geen bron meer om zich tenminste tegen de hongersnood te beschermen.
[15] Hierop werd aan de twee opperste raadslieden door de duizend heren gevraagd wat er nu gedaan kon worden om de stad te redden.
[16] Maar beiden stelden het antwoord zeven dagen uit; want, zeiden zij: 'Grote en belangrijke dingen hebben tijd nodig voor rijp beraad; daarom kunnen wij pas over zeven dagen het juiste plan daarvoor aanbieden?'

«« 140 / 366 »»