[1] Maar de hele hoge raad bezwoer de twee verder te spreken, want zij erkenden de diepe waarheid in hun verklaring en wilden daarom nog meer horen en uiteindelijk ook de middelen waarmee deze wantoestanden verholpen konden worden.
[2] En beiden begonnen weer gezamenlijk spreken: 'Luister dan naar ons, hoge raadslieden! Met ons leven staan wij borg voor de volle waarheid van hetgeen wij jullie nu zullen meedelen; en als dat niet wordt uitgevoerd dan staan wij er voor in dat jullie over veertien dagen meer dan een miljoen lijken in deze stad zullen tellen en dat er bovendien nog een volksopstand tegen ons zal zijn, zoals er op aarde nog nooit een is geweest. De mensen zullen elkaar doodslaan en ons als eersten, en zich dan verzadigen aan ons vlees en bloed!
[3] Maar om deze met zekerheid optredende vreselijke gebeurtenissen te ontwijken en te verhoeden, staan voor ons slechts de volgende wegen open - en wel op zeer korte termijn.
[4] De eerste weg is, dat wij zo snel mogelijk al die ontzettend dure schoonheidsinstituten voor vrouwen helemaal opheffen door naar alle richtingen ijlboden uit te zenden die overal bekend maken dat deze vrouwen nu allemaal voor niets te krijgen zijn met zelfs nog een gift, bestaande uit kostbaarheden en levensmiddelen.
[5] De hoogleraren en schoonheidsspecialisten moeten vertrekken en ieder van hen moet minstens drie vrouwen meenemen; die zullen met enkele kostbaarheden en levensmiddelen hun eigendom zijn. De aarde is groot en de bergen zijn zo goed als ontvolkt; zij zullen zeker een onderkomen vinden.
[6] Dan moeten deze grote gebouwen worden afgebroken en op de ruime terreinen die zij voordien innamen, moeten vruchtbare tuinen worden aangelegd, en dan zullen reeds over een jaar tienduizend vlijtige mensen daar hun levensmiddelen kunnen verbouwen!
[7] Verder zijn er hier onnoemelijk veel echte leeglopers die zich adellijken noemen, maar niets anders hebben dan hun bedrieglijke mond om van te kunnen leven. Weg met hen! Geef ieder van hen nog een met wat goud begiftigde vrouw mee, en onze stad wordt al direct enkele honderdduizenden mensen leger, die hier absoluut nergens voor deugen.
[8] Als zij vragen waar zij naartoe moeten, stuur hen dan ook naar de bergen, - zij zullen daar zeker een onderkomen vinden!
[9] Op dezelfde manier verminderen ook wij onze lijfwachten van duizend naar honderd en geven de ontslagenen voor een half jaar middelen mee, en zo hebben wij aan de stad weer een heleboel onnodige, niet werkende verbruikers onttrokken en haar daardoor de verlichting verschaft waardoor het voor de eigenlijke burgers gemakkelijk wordt op een meer natuurlijke wijze in hun levensonderhoud te voorzien.
[10] En de burgers die graag willen werken voor hun levensonderhoud, delen wij mee dat zij ten eerste alle grote pleinen van de stad in vruchtbare tuinen moeten veranderen; ten tweede de straten die breed zijn met vruchtbomen moeten beplanten; ten derde de terrassen van de huizen eveneens in tuinen moeten veranderen; ten vierde hetzelfde moeten doen met de grote stadsmuur, die alleen al voor honderdduizend mensen allerlei groente en fruit kan opleveren; ten vijfde het buiten de stad liggende gebied met de schommels in akkers moeten veranderen; ten zesde ieder nutteloos gebouw moeten afbreken en eveneens in een tuin veranderen, - en door deze maatregelen zal het ons al binnen een jaar zo goed gaan, dat we beslist benijdenswaardig genoemd kunnen worden!
[11] Pas nadat deze raad is uitgevoerd, zullen wij voortgaan met een andere!'
[12] Dit advies werd met grote bijval aangenomen en reeds dezelfde dag werd het werk al ter hand genomen, en na veertien dagen zag het er in de stad Hanoch reeds zo dunbevolkt uit, dat het voor een bezoeker leek dat hij zich in een woud van huizen bevond; maar toch leefden er nog meer dan twee miljoen ijverige burgers die alles in vruchtbare tuinen veranderden.

«« 142 / 366 »»