[2] Nu de raad bijeen was en de twee werd verzocht hun stem te laten horen ten aanzien van het verdere algemeen belang, stonden de twee weer op en spraken als volgt:
[3] 'Wil ons dan aanhoren, hoge raadsheren van de stad Hanoch! - Jullie hebben je er tot nu toe van kunnen overtuigen dat alles wat wij aangeraden hebben een zeer goed resultaat had, dat nog steeds beter zal worden naarmate al hetgeen nu begonnen is steeds duurzamer en volmaakter wordt; daarvan kunnen jullie bij voorbaat overtuigd zijn!
[4] Zo zullen onze vazallen zich ook graag voor een belasting uitspreken als wij steeds meer in staat zullen zijn deze te verlagen doordat wij in de aanzienlijke ruimten binnen de stad zoveel zullen voortbrengen als in bescheiden mate nodig is voor onze behoeften aan voedsel.
[5] Ook zal onze sobere levenswijze zeker niet gemakkelijk nieuwkomers naar de stad lokken, maar wel des te meer kooplustigen voor onze nuttige producten, die wij hen tegen de meest billijke prijs willen, zullen en ook kunnen leveren.
[6] Daardoor zullen wij, evenals onze nakomelingen indien zij op onze wegen zullen wandelen, deze oudste, eerbiedwaardigste stad van de wereld steeds in een staat van bloei houden en geen van haar bewoners zal ooit over gebrek te klagen hebben!
[7] Als wij ons in het vervolg nooit willen verrijken ten koste van de volkeren van buiten, en als zij ook geen rijkdom bij ons ontdekken, maar alleen burgerlijke nijverheid en bescheidenheid, dan zal dat nooit een machtig geworden volk prikkelen om ons te onderdrukken en onze schatten weg te nemen die we niet hebben; maar in het tegenovergestelde geval zullen wij geen uur veilig zijn voor overvallen en plunderingen.
[8] Dat is nu allemaal goed doordacht, en een voortdurend geluk van Hanoch is gegarandeerd.
[9] Maar één ding om onze raadgeving volledig te kunnen verwezenlijken, hebben wij nog niet uitgesproken en als de kroon op alles tot het laatst bewaard!
[10] En dat ene is dat wij ten eerste moeten beginnen onszelf volkomen ernstig tot God, de Almachtige, te richten en alle bewoners van deze stad moeten leren deze enige God van onze vaderen, die zij allemaal evenals wijzelf totaal vergeten zijn, weer opnieuw te erkennen, te aanbidden en lief te hebben!
[11] Anders zullen al onze beste raadgevingen in het stof van de nietigheid verzinken, en er zullen slechts enkele jaren voor nodig zijn om ons nog in een veel grotere ellende te storten dan wij ooit hebben meegemaakt!
[12] Daarom moeten wij de beide tempels van Lamech weer openen en daar God, de enige Heer, ons dank- en smeekoffer op gepaste wijze brengen!'
[13] Bij deze woorden begonnen vele raadsheren hun neus flink op te trekken, maar een niet gering aantal was het toch met de twee eens, - alleen drongen zij op de oprichting van meerdere tempels aan.
[14] Maar een deel van de raadsheren wilde daar niets van weten, maar stemde ervoor dat ook de plaatsen van de twee tempels in tuinen veranderd moesten worden; en zo ontstond er al spoedig een strijd onder de raadslieden.
[15] Het vervolg zal tonen hoe dat afliep.
«« 143 / 366 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.