[1] Er verliep een heel jaar met deze wederzijdse strijd zonder dat de strijdende partijen tot een vergelijk wisten te komen; en zo bleef er voor hen dus niets anders over dan wederom de twee mederaadsleden te raadplegen over wat er voor iedereen het meest acceptabel was.
[2] Want de strijdende partijen waren wel overeengekomen dat het erkennen van een god, desnoods ook van meerdere goden, voor het volk nodig was om de orde te handhaven. Maar dat bewustzijn moest bij het volk niet worden bereikt door op blind geloof gerichte lege praatjes van predikers, wilde het ooit geworteld raken, maar op de pure wetenschap, dus door het onderzoek van de natuur, door wiskunde, door filosofie en God waardige vertolkingen van de kunst!
[3] Daardoor zou het volk iets duurzaams en overtuigends krijgen in plaats van een duister, op het blinde vertrouwen gericht, mysterieus getuigenis voor het bestaan van God, dat alleen maar zou standhouden zolang mysterieuze leraren leefden. Moesten deze echter door de natuur genoodzaakt eenmaal zelf in het stof bijten, dan zou ook hun hele leer met hen in het stof bijten, en het volk zou er dan bedrogen bijstaan met hun god. En als volkeren meermaals op zo'n manier met een mysterieuze god worden bedrogen, dan zouden ze helemaal niet meer tot godsbesef te brengen zijn.
[4] Wat dat betreft werden onze duizend raadsheren het wel met elkaar eens; alleen wisten zij niet hoe zij dit besluit het best in praktijk konden brengen, en daarom richtten zij zich eigenlijk tot het tweetal.
[5] Maar deze zeiden: 'Hoge raadsleden van de grote stad Hanoch! - Wij hebben jullie een jaar geleden het juiste plan getoond, maar jullie hebben het verworpen! Wat moeten wij nu dan nog meer doen?
[6] Iedere aangelegenheid heeft slechts één plan dat als enige goed en waar is en zo is het ook met de verkondiging van God!
[7] Dat plan hebben wij jullie getoond, maar jullie hebben dat verworpen en je hebt nu een ander opgesteld dat volgens jullie mening degelijker is. Voer het dan ook volgens jullie eigen inzicht uit, en laat je door de gevolgen onderwijzen wat voor goeds je ermee aan het licht gebracht hebt!
[8] Wij willen er geen deel aan hebben en je bij de uitvoering van jullie plan ook geenszins hinderen.
[9] Doe met Hanoch wat betreft de leer van God zoals jullie met de leenvorsten hebben gedaan toen jullie ieder van hen een andere leer van God hebben meegegeven om hen door die verschillende leer gemakkelijk te kunnen onderscheiden en zo de huurplicht eenvoudiger van hen te kunnen innen, dan zullen jullie vast en zeker al gauw in Hanoch hetzelfde resultaat oogsten als destijds met de vazallen!
[10] Jullie hebben je er tot nu toe bij alles van kunnen overtuigen dat onze adviezen ten eerste zeer gemakkelijk uit te voeren waren en dat ze ten tweede duidelijk het nuttigst waren voor de hele grote stad.
[11] Wij hebben jullie met niets misleid, maar altijd het beste met jullie voorgehad en het met geen lettergreep ooit over ons eigen belang gehad.
[12] Zo was ook een jaar geleden het door ons uitgesproken plan om God te erkennen en te eren voor ons aller bestwil voorgesteld; maar al in het begin hebben jullie je daaraan gestoten en er toen een heel jaar lang over geruzied, tot je het uiteindelijk over het meest verwerpelijke eens bent geworden.
[13] Maar wij kennen geen mogelijkheid om jullie plan uit te voeren en kunnen daarom ook geen weg ter uitvoering aanbevelen.
[14] Doe daarom wat jullie goeddunkt, maar wij zijn in jullie midden uitgesproken en uitgediend! Daarom verlaten wij jullie nu en vragen geen loon, opdat je zult erkennen dat wij steeds om jullie welzijn bezorgd waren.
[15] Wie echter met ons mee wil gaan, moet dat doen voor het te laat is!'
[16] Daarop verlieten de twee de grote raadzaal, namen hun bedienden mee en begaven zich weer naar de hoogte.
[17] En wat er echter toen allemaal in Hanoch gebeurde zal het vervolg tonen.

«« 144 / 366 »»