[1] Op de derde dag stond een van de achtergebleven raadsheren die het juiste wilden doen, op en zei tegen de overigen:
[2] 'Luister naar mij, jullie raadslieden die zoals ook ik het juiste willen doen! Uit het bericht dat ons door de poortwachters werd overgebracht hebben wij opgemaakt dat onze zeshonderdvijftig broeders zonder het minste probleem het land uit zijn getrokken; niets heeft hun schreden belemmerd.
[3] Wij weten nu dat hun de overwinning van het verstand gelukt is; of het goede dat wij willen doen net zo zal lukken, is nog niet zeker! Of men zo tegen ons zal optreden als onze vertrokken raadsbroeder zei, is ook nog niet zeker!
[4] Ik meen daarom dat ook wij liever het zekere voor het onzekere moeten nemen en het slimme voorbeeld van onze broeders volgen in plaats van hier de toch wel bedenkelijke afloop van onze hachelijke goede plannen af te wachten! Het is zonder twijfel beter als heer weg te trekken dan tenslotte als een verachtelijke volksbedrieger weggejaagd te worden!'
[5] Een ander weersprak echter de eerste spreker en zei: 'Vriend, je spreekt zonder de gunstige omstandigheid voor ons in overweging te nemen dat het hele volk nu een zeer gunstige indruk van ons moet hebben, doordat wij nu alle schuld van de schandelijke tirannieke willekeur in het staatsbestuur op onze ontsnapte broeders kunnen schuiven. We kunnen er zelfs nog van profiteren omdat we zonder de geringste tegenspraak kunnen zeggen dat wij die tirannen zelf hebben verdreven door de macht van onze woorden, teneinde nu weer de oude, goddelijke orde in te voeren zoals die eens onder Lamech heeft bestaan!
[6] En de rampzalige waarheid die wij voor het volk over ons zouden moeten vertellen, kunnen wij nu ook zonder problemen en kwalijke gevolgen op onze vertrokken broeders schuiven. In de ogen van het volk zullen we dan buitengewone weldoeners zijn en geen laaghartige tirannen die het volk in ieder opzicht zo schandelijk hebben onderdrukt!
[7] Wanneer we ons zo realistisch uitlaten zal het volk ons alleen maar lof moeten toezwaaien en zeker niet naar stenen of roeden grijpen! Dit middel is nu het onschuldigste en onschadelijkste van de wereld, en het doel komt volkomen met de wil van de oude God overeen; wat willen wij nog meer? – Laten we het zo doen, dan moet alles goed gaan!'
[8] En de eerste spreker antwoordde hem: 'Bij dat gunstig lijkende plan wens ik je veel geluk en daarbij uitzonderlijk mooi weer; dat ik me echter bij zo'n gunstig lijkende toespraak tot het volk enigszins op afstand zal houden, kan ik je garanderen!
[9] Heb je dan niet gehoord wat onze vertrokken spreker heeft gezegd over wat iedere leugenaar van de tien boden te wachten staat?! Wanneer jij het volk echter ten gunste van ons wilt voorliegen, - vraag - heb je dan al met de tien gesproken en van hen de verzekering gekregen dat zij van jou bij die gelegenheid niet meteen een brandende fakkel zullen maken?
[10] Waren niet alleen wij steeds het meest kwaadwillige en heerszuchtige deel?! Hebben niet wij hoofdzakelijk de afgodendienst ingevoerd, de politie in het leven geroepen en al die buitensporige belastingen ingesteld?! En nu moeten wij dat allemaal afwentelen op degenen die vertrokken zijn en die altijd beter zijn geweest dan wij?!
[11] Dan wens ik je veel geluk! Doe wat je wilt, maar ik zal gaan, - en wie nog meer?'
[12] Hierop stonden er nog eens tweehonderdvijftig op en trokken met vrouwen en kinderen en vele dienaren weg.
[13] Het tiental ontmoette hen in een straat en vroeg hen: 'Waar gaan jullie heen?'
[14] En zij zeiden: 'Met jullie verlof vertrekken wij naar waar de wereld een einde heeft! - Liegen mogen wij niet, en dus kunnen we er beter snel vandoor gaan dan in de problemen te komen!'
[15] En het tiental liet hen ongemoeid verder trekken en keek niet meer naar hen om.

«« 154 / 366 »»