[2] Toen nu de tien zagen dat de slaven net zo goed konden omgaan met de wapens als de vierduizend oefenmeesters zelf, ontsloegen zij deze en stelden uit de slaven zelf kapiteins en oversten aan en organiseerden zo het hele grote leger.
[3] Maar de opperpriesters waren het er niet helemaal mee eens dat het tiental hun vertrouwde vierduizend man had afgedankt; zij lieten daarom aan het tiental vragen waarom zij dat hadden gedaan.
[4] En de tien antwoordden: 'Omdat wij niet met de mensen die jullie hier bij je leger nodig hebben de wijde wereld in willen trekken wat tegen onze plannen zou zijn!
[5] Bovendien hebben die vierduizend man ook niet de juiste instelling en zijn te zeer aan het goede leven gewend; dat alles past niet bij onze onderneming.
[6] Daarom hebben wij hen dan ook afgedankt en weer teruggestuurd naar jullie leger. Wij geloven daarmee juist te hebben gehandeld zoals wij dat nog altijd hebben gedaan; maar als jullie ook daar weer aanstoot aan nemen, doe het dan anders!
[7] Geef ons zelf een plan waarnaar wij moeten handelen, en de gevolgen zullen je dan wel leren welke vruchten jullie plan zal opleveren! Hebben jullie niet ook volgens je eigen inzicht vijf jaar geleden tegelijk met ons verspieders naar alle kanten uitgezonden?! Waarom komen die dan niet meer terug om jullie schatten te brengen zoals wij? - Omdat zij geen liefde en trouw voor jullie hebben!
[8] Maar wij, die jullie ondanks alle calamiteiten nog altijd de grootste trouw hebben bewezen, hoeven ons maar te roeren en meteen vinden jullie weer een nieuwe reden om ons te verdenken! Als wij tienen nog één keer een dergelijke stap van jullie kant vernemen, dan laten wij alles in de steek, en dan kunnen jullie doen wat je wilt!'
[9] Dit antwoord had de opperpriesters zeer gestoken, en zij wisten niet hoe zij zich daarvoor moesten wreken, want zij durfden verder niets meer te zeggen omdat zij bang waren de verovering van de gouden bergen te verliezen.
[10] Maar zo'n laatdunkend antwoord moest toch worden gestraft! Maar hoe? Daarover beraadslaagden de opperpriesters gedurende drie dagen. Maar dat leidde niet tot een resultaat, want alles kon op een belediging van het tiental uitdraaien en daardoor ook op het verlies van de gouden bergen. En zo moesten de opperpriesters tenslotte het antwoord slikken, of zij dat wilden of niet!
[11] Zij zeiden echter: 'Maar vergeven wordt het hen niet; uitstel is geen afstel! Wanneer zij van de onderneming terugkeren, zullen wij hen daarvoor een beetje de hel laten proeven!'
[12] Maar dat werd de tien door een goed bevriende onderpriester verraden en het tiental zei tegen elkaar: 'Laten wij deze zaak voor wat zij is en haar negeren! Maar morgen volgt de aankondiging dat wij overmorgen met de hele strijdmacht zullen opbreken, en dan zal spoedig blijken wie van ons als eerste de hel zal smaken!'
[13] De volgende dag werd de bekendmaking gedaan waarmee de opperpriesters het helemaal eens waren, en reeds om middernacht op de derde dag begon de uittocht en die duurde tot de avond, want bijna viereneenhalf miljoen mensen vormen een lange stoet, vooral wanneer men daarbij nog denkt aan de tweehonderdduizend kamelen en viermaal zoveel ezels, die er evenals de kamelen voor bestemd waren om allerlei gereedschap en etenswaren te dragen.
«« 217 / 366 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.