[1] Er verging een jaar van louter beraadslagingen bij de opperpriesters in Hanoch over hoe zij de verraders in het hoogland zouden aanvallen; maar ieder voorstel was met zulke onoverwinnelijke moeilijkheden verbonden dat het onvermijdelijk als totaal onuitvoerbaar moest worden beschouwd, tot welk inzicht de nieuw benoemde opperpriester wel het meeste bijdroeg. Want waar en hoe de verbitterde opperpriesters de verraders in het hoogland ook dachten aan te vallen, daar bracht de nieuwe opperpriester hen naartoe en toonde hun de absolute onmogelijkheid van de uitvoering van hun plannen.
[2] Maar de opperpriesters drongen er bij hem op aan dat hij hen een plan moest geven dat wel uitvoerbaar was als wraak tegen de allerschandelijkste verraders.
[3] Maar de nieuwe opperpriester zei: 'De juiste weg heb ik jullie vanaf het begin gewezen; dat is de enig mogelijke. Willen jullie die weg bewandelen, dan zullen de grote schatten van de hooglanders je ten goede komen via de weg van de vriendschap; maar als je dat beslist niet wilt, dan zullen jullie nooit in staat zijn meer van deze verraders te krijgen - dan van de maan aan het firmament!
[4] Wat voor zin heeft nu je woede, je boosheid, je toorn, je roep om wraak, wanneer het nuchtere verstand moet zeggen: `Dat is allemaal voor niets en vergeefs! Evenmin als wij iets van de maan af kunnen bijten, al hadden wij nog zo'n geweldige woedehonger, kunnen wij ook niets van die verraders afknijpen.
[5] Maar willen jullie dat helemaal niet van mij aannemen, ga er dan naartoe en laat je door een bloedige les terechtwijzen! Wanneer je eenmaal zo'n paar honderdduizend van je beste krijgers verslagen voor je ziet, dan zal er bij jullie ongetwijfeld een ander licht opgaan!'
[6] De opperpriesters wisten nu feitelijk niet meer wat zij moesten ondernemen.
[7] Een van hen, een overigens zeer fijne klant, zei: 'Weten jullie wat? De tien spitsboeven hebben ons enkel en alleen door hun haarfijn berekende list te grazen genomen! Hoe zou het zijn als wij nu ook eens hetzelfde wapen zouden gebruiken?
[8] Het zou toch meer dan te gek zijn wanneer er in heel Hanoch niet ten minste één geslepen kerel te vinden zou zijn die die tien hoofdrakkers niet in gemeenheid en schalksheid zou overtreffen.
[9] Laten wij daarom een gebod uitvaardigen als oproep aan alle hoogst geslepen schavuiten, dat ze allemaal hier bijeenkomen en laten wij de beste eruit zoeken! Hem beloven wij dan een grote beloning als hij de tien op de hoogte overtroeft, en dan kan het lukken!'
[10] De nieuwe opperpriester zei echter: 'Ja, nu hebben jullie het beste idee gevonden dat tot je volledige ondergang leidt! Laat de boeven van Hanoch maar een dergelijke zwakte van jullie zien, dan zullen zij veel gemakkelijker dan jullie denken aan die beloning komen!
[11] Denken jullie dat die hun leven zullen wagen voor jullie? Juist het omgekeerde: zij zullen jullie te grazen nemen en dan hun voordeel pakken! Ook al gaat er een van hen naar het tiental toe, dan zal hij niet zo dwaas zijn om bij jullie terug te komen als hij bij hen een beter onthaal vindt, en hij zal dan bovendien nog een tweede maal verraad aan jullie plegen!
[12] Doe nu wat je wilt, - ik ben uitgesproken; van nu af aan zal de ervaring jullie raadgever zijn!'
[13] Hier had geen van de opperpriesters ook maar iets op te zeggen en ze wisten niet wat ze moesten doen. Zij gingen uiteen, maar op de derde dag werd er toch weer een grote vergadering bijeengeroepen.

«« 221 / 366 »»