[1] Toen de raadgevende onderpriester weer bij de opperpriesters aankwam, werd hij onmiddellijk met duizend vragen bestormd; en hij kon gelukkig net zo snel spreken als het klapperen van een windmolen en antwoordde de honderd vragers door een stortvloed van woorden.
[2] Maar geen van hen verstond ook maar een woord van wat hij zei. Daarom werd hij vermaand om duidelijk te spreken.
[3] En hij antwoordde daarop: 'Geef mij toch de tijd! Laat me eerst op adem komen en vraag niet met zijn allen tegelijk, dan zal ik ook in staat zijn duidelijk genoeg het gunstige bericht van de kant van koning Gurat over te brengen! Maar wanneer jullie allemaal tegelijk met vragen op mij af stormen, dan moet ik wel zo snel mogelijk van alles door elkaar praten om op die manier iedereen die een vraag stelt zo vlug mogelijk tevreden te stellen; of hij van het antwoord iets begrijpt of niet, dat is dan om het even!'
[4] Daarop kalmeerden de opperpriesters de onderpriester en verzochten hem heel gelaten om hun duidelijk en helder het bericht van de koning te onthullen.
[5] Pas daarop ging de raadgever over tot de hoofdzaak en zei: 'Luister dan naar mij, dienaren van de goden!
[6] Het vredes- en schikkingsvoorstel werd door de koning zeer vriendelijk aangenomen, en hij heeft jullie naar mijn idee in jullie waardigheid als opperpriesters bevestigd! Natuurlijk moeten jullie het je wel laten welgevallen het wereldse gezag te laten varen, want hij is de alleenheerser en koning over heel Hanoch en over het gehele, grote rijk. Dat is dus een verandering die hij heeft vastgelegd.
[7] Dan moeten de hogepriesters van de schijnkoning ook opperpriesters worden, of zij moeten samen met de schijnkoning hun functie neerleggen, want door de koning worden alleen de opperpriesters en de onderpriesters bevestigd.
[8] Verder is het de wil en de wet van de koning dat er een eind komt aan het kastenstelsel; en hij alleen bemant alle functies, zowel de wereldlijke als de geestelijke.
[9] Het goud en de schatten van onze paleizen neemt hij volledige in bezit voor zijn staatszaken, maar daarvoor garandeert hij iedere beambte van zijn rijk een wedde overeenkomstig zijn stand, zowel de geestelijke als de wereldlijke. Wij moeten nu weliswaar door de enigszins zure appel heen bijten omdat de zaak niet meer te veranderen is!
[10] Daarbij weet hij evengoed als wij, dat onze godendienst niets anders is dan een illusie voor het volk! Daarom behoudt hij het recht aan zich zelf om de zaak van de godendienst, of juister gezegd van de volksillusie, zelf als hoofd te leiden door middel van geheime bevelen aan jullie; jullie moeten dan de goed geïnstrueerde uitvoerders van zijn wil zijn!
[11] Tenslotte zal hij ook een opperpriestergeneraal boven jullie plaatsen onder wiens leiding wij dan allen komen te staan! - Dat nu is zijn vaste wil. Zijn jullie daarmee tevreden?'
[12] In het begin waren allen sprakeloos na deze kennisgeving; pas na enige tijd stieten alle opperpriesters een gemeenzame vloek uit en wisten van louter woede niet wat te doen.
[13] Maar de onderpriester zei: 'Dat brengt jullie toch niet verder! Kunnen wij het anders doen?! Kom in opstand tegen de machtige als je er zin in hebt om eerst gespietst en dan levend gebraden te worden! Want zo dreigde hij mij tegen alle weerspannigen op te treden!'
[14] Toen de opperpriesters dat hadden vernomen, gaven zij zich over en moesten toen de voorwaarden punt voor punt zo opschrijven als hadden zij dat uit vrije wil verkozen en bepaald.
[15] Toen dit document klaar was, nam de onderpriester het aan en ging ermee naar de koning.
[16] Wat verder, - in het vervolg!

«« 234 / 366 »»