[1] Voor de onderpriester liet de koning daarop kleding voor hem als opperpriestergeneraal maken en voorzag hem van een benoeming met koninklijk gezag, eigenhandig op goudblad geschreven en daarna ondertekend door alle helden die vroeger opperpriesters waren.
[2] Voorzien van deze oorkonde begaf de onderpriester zich in generaalskledij gestoken dadelijk naar de opperpriesters.
[3] Toen ze hem zo ontzettend mooi uitgedost in het oog kregen werden zij boos en riepen: 'Dus zo is het?! Ook jij was een spitsboef in ons midden?! Waarlijk, er moge met ons gebeuren wat wil,- voor deze misdaad zul je door ons opperpriesters met de dood worden bestraft! - Jullie, onze getrouwe onderpriesters, grijp dit ondier en gooi hem samen met zijn generaalskledij in de afgrond waarin een levend vuur brandt!'
[4] Bij deze oproep riep de generaal boos en riep luid met een gebiedende stem: 'Halt! Terug, jullie duivels! Deze oproep, dit oordeel mankeerde nog aan jullie totale ondergang!
[5] Zie, hier is het document van de koning met de handtekeningen van al jullie vijanden en verdervers! Volgens deze oorkonde ben ik wat ik ben: een gevolmachtigde generaal over jullie allemaal!
[6] Hier onder mijn kleed is het zwaard van de koning ten teken dat de koning ook jullie ellendige duivelsleven in mijn handen heeft gelegd, zoals het document bewijst! - Begrijpen jullie, duivels, mij?!
[7] Buiten staan vierduizend geharnaste strijders! Een teken van mij, - en jullie liggen in enkele ogenblikken in stukken gehakt in deze zaal, waarin jullie zoveel gruwelen hebben laten uitvoeren en nog meer helse plannen hebt overwogen!
[8] Helaas moest ik als onderpriester jullie duivelse geslepenheid lang genoeg aanzien; maar die tijd is voorbij, en nu hebben de satansrollen en die satansonzin van jullie, duivels, afgedaan! Van nu af aan zal alles anders worden!'
[9] Hier trok de generaal plotseling zijn zwaard tevoorschijn, gaf een teken en in een ogenblik drongen van alle kanten geharnaste soldaten met blanke, machtige zwaarden en lansen de zaal binnen.
[10] En de generaal vroeg nu op honende toon aan de ontzette opperpriesters: 'Nu, waar zijn nu jullie getrouwe onderduivels, zodat zij mij kunnen grijpen en vervolgens naar het levende vuur slepen?!
[11] Ik vraag jullie nu: willen jullie je niet wreken op de spitsboef in je midden? Heb je daar geen zin meer in? - Jullie aarzelen? Ben ik dan niet hier?!'
[12] Maar de opperpriesters schuimbekten van woede en doodsangst tegelijk, want zij dachten dat zij verloren waren.
[13] De generaal zei echter: 'Werkelijk, als jullie niet zo door en door slecht waren, zou ik jullie aan stukken laten houwen, maar je bent te slecht voor het edele zwaard! - Maar ik wil jullie omkeren en maak je tot onderpriesters en jullie getrouwe onderpriesters tot opperpriesters! En zo geschiede!'
[14] Hierop begonnen de opperpriesters te jammeren, maar de onderpriesters bejubelden de generaal. De opperpriesters moesten hun kleren wisselen met de onderpriesters en meteen hun woningen betrekken, en de onderpriesters die van de opperpriesters.
[15] En zo eindigde dit tafereel.

«« 236 / 366 »»