[1] Een flinke dagreis van Hanoch in de richting van de middag op een heel kaal rotsgebergte werd een van de meest bedenkelijke tempels gebouwd, waarin de zon werd vereerd.
[2] Maar waarom was deze tempel dan zo bedenkelijk? - Een nadere beschrijving ervan zal dat duidelijk maken!
[3] De tempel was helemaal rond. De ene helft van de tempel had een dichte muur; maar de andere helft was open en had zes zuilen die het kegelvormige ronde dak droegen.
[4] Aan de kant van de dichte muur in de richting van de avond was het gebouw waar de priesters woonden er vast tegenaan gebouwd. Het bood ruimte voor honderd priesters en was even hoog als de tempel, die een hoogte van tien vadem had en evenzoveel vadem in doorsnee telde.
[5] Precies in het midden van de vaste muur van de tempel was een holle spiegel aangebracht die uit een dikke, zeer fijn gepolijste gouden plaat bestond. Deze had een doorsnede van ongeveer twee vadem en kon door middel van een zeer kunstig mechaniek tussen alle graden van een halve cirkel heen en weer en op en neer worden gericht.
[6] In het brandpunt op precies tien vadem afstand in de richting van de avond waren tussen de zes zuilen vijf voet hoge ronde offeraltaren met een doorsnee van vier voet aangebracht.
[7] Vanuit het priesterhuis leidde een onderaardse gang tot precies onder het middelste altaar, dat wil zeggen dat van de vijf altaren tussen de zes zuilen het natuurlijke middelpunt vormde.
[8] Dit altaar was hol. Eronder bevond zich een hefwerktuig; dit hief een ronde stenen plaat omhoog dat precies in de holle ruimte van het altaar paste.
[9] Wanneer nu de offerende priester in zijn gouden gewaad in de tempel, waar het volk omheen stond, wilde binnenkomen, dan ging hij op de stenen plaat staan en werd omhoog gewonden door een machine, duwde natuurlijk met zijn hoofd het gouden deksel van het altaar omhoog en stond op die manier opeens als tevoorschijn getoverd met een gouden hamer in zijn hand op het altaar.
[10] Als het volk er dan naartoe ging en zich ervan overtuigde dat het altaar van vaste steen was waar geen natuurlijk mens doorheen kon dringen, dan zag het de priester voor een hoger wezen aan. Daarop dekte de priester het altaar weer toe, mompelde enkele onverstaanbare woorden, klopte dan driemaal op het deksel van het altaar, en meteen ging het deksel weer omhoog en een tweede priester kwam met reukwerk tevoorschijn.
[11] Die operatie gebeurde nog driemaal achter elkaar. Dan werd het middelste altaar stevig afgesloten, de bedekking van de vier andere altaren werd weggenomen en de vier opperpriesters legden hun reukwerk op de eveneens witte stenen platen.
[12] Wanneer nu het reukwerk neergelegd was, aanbaden de priesters de holle spiegel die de vorm van de zon had. De opperpriester klopte met de hamer op een andere plaat, en meteen werd de anders bedekte holle spiegel onthuld en werd door middel van een inwendig mechanisme gedraaid, dat door een deskundige werd bediend.
[13] Het enorme brandpunt viel nu op een van de vier offeraltaren en verteerde in één ogenblik het licht ontvlambare reukwerk.
[14] Wanneer op alle vier de altaren het reukwerk verteerd was, kwam er een spreker op het middelste altaar, die een verschrikkelijke toespraak tot het volk hield en bewees dat de zon geheel in de macht van deze tempel was. Daarom moest het volk ook geweldig veel offeren als het mooie dagen en een goed jaar wilde hebben.
[15] Meer hoef Ik van dit satanswerk niet te zeggen; want ieder weldenkend mens kan eenvoudig inzien wat dit bedrog bij het zeer duister gehouden volk wel teweeg moest brengen.
[16] Hierna nog meer van dergelijke dingen!

«« 244 / 366 »»