[1] Toen Waltars zuster in de burcht naar de koning werd gebracht en deze haar van kop tot teen had bekeken, verwonderde hij zich buitengewoon over haar schoonheid en liet meteen Waltar halen om zijn mooie zuster aan hem voor te stellen opdat hij zou bevestigen dat zij zijn zuster was.
[2] Maar toen Waltar Agla zag, kwamen er meteen tranen in zijn ogen van vreugde, en hij viel haar om de hals en kuste en begroette haar als zijn meest geliefde zuster.
[3] Toen het de koning wel duidelijk werd dat dit werkelijk Waltars zuster was, ging hij naar hem toe en zei:
[4] 'Luister, mijn beste Waltar! Je zuster is een wereldwonder; haar schoonheid overtreft al mijn eerdere voorstellingen, en als ik bedenk dat dit meisje eenenzeventig jaren telt, dan staat zij niet als een menselijk wezen voor mij, maar als een pure hemelse godin die nooit ouder wordt, maar de eeuwige jeugd zelve is.
[5] Weet je wat: ik heb tot nu toe nog geen vaste vrouw genomen en heb nog geen meisje een koninklijke kroon op het hoofd gezet; jouw zuster wil ik terstond tot mijn vaste vrouw nemen en ik wil haar koninklijke kleren geven en een prachtige kroon op haar hoofd zetten!
[6] Zeg me, Waltar, ben je tevreden met dit voorstel, en zie je de grote voordelen die dat voor jou met zich meebrengt, als je zuster koningin van het onmetelijke rijk Hanoch wordt?'
[7] Hierop overviel Waltar twijfel en schrik en hij dacht een tijdlang bij zichzelf na en wist niet wat hij daar eigenlijk op moest zeggen.
[8] Maar Agla beviel dit voorstel direct beter dan haar broeder en ze zei tegen hem: 'Wat wil jij hier aan doen in het huis van hem aan wie miljoenen ten dienste staan? Zegen mij voor de koning en treed je voordelen niet met voeten!'
[9] Toen Waltar die woorden van zijn zeer geliefde zuster vernam, zei hij verontwaardigd: 'Niet zegenen, maar vervloeken zal ik je in mijn hart, omdat jouw liefde tot mij, die voor jou in de dood gegaan zou zijn, zo gemakkelijk uit te doven is! -
[10] O koning, neem haar mee, de trouweloze! Ik zegen haar voor u en sta haar met iedere vezel van mijn leven aan u af, want voor mij is zij nu niet meer het stof aan mijn voeten waard.
[11] Waarlijk, was zij mij trouw gebleven en voor mijn liefde nog gloeiend warm, dan zou ik haar toch niet aan u hebben onthouden en ik zou er een grote vreugde in gevonden hebben u een zwaar en groot offer te hebben gebracht! Maar zo heeft Agla mij totaal bedrogen en ik kan, o koning, u nu niets meer geven, omdat de trouweloze zichzelf al heeft weggegeven!
[12] Ik zegen haar daarom voor jou; maar in mijn hart is zij vervloekt! - Laat mij nu weer naar de hoogte trekken om daar mijn leed te bewenen!'
[13] Maar de koning sprak: 'Niet zo, mijn Waltar, moet het zijn! Ik zal je ook koninklijke kleren laten geven en zal je dan zelf naar de tempel van mijn godinnen leiden. Mocht een van hen je bevallen als formele vice-koning, dan blijf je hier; en mocht geen van hen je bevallen dan kun je weer naar huis terugkeren naar je huiveringwekkende bergen!'
[14] Hier ging Waltar een nieuw licht op. Hij nam het voorstel van de koning aan, wat bij Agla wel verbazing teweegbracht; want haar liefde voor Waltar was nog machtig, en haar voorbarige toestemming was meer een vrouwelijke kunstgreep om zijn liefde op de proef te stellen dan eigenlijk een besliste toezegging.
[15] Waltar kwam dat des te beter uit, want daardoor kon hij zich in zekere zin op Agla wreken.
[16] En Gurat liet onmiddellijk voor beiden koninklijke kleding halen en liet hen die afzonderlijk aantrekken.

«« 256 / 366 »»