[2] En Fungar-Hellan zei hierop zeer gelaten en goedmoedig: 'Liefste, bekoorlijkste koningin Agla! Je weet toch dat ik je zusters tot vrouw nam en vandaag de bruiloft wil vieren; en het is hier gebruikelijk dat men op zijn minst alle verwanten en overige vrienden voor het bruiloftsmaal uitnodigt! Eerder heb ik mijn prachtige herauten uitgezonden om de gasten uit te nodigen, maar op voor mij onverklaarbare wijze verontschuldigden alle genodigden zich om mij het passende eerbetoon te brengen!
[3] Toen dacht ik: `Wat moet dat? Het lijkt wel alsof mijn intiemste vrienden tegen mij samenspannen en muiters willen worden tegen mijn rechten?!'
[4] En zie, dat was dan ook de reden waarom ik jullie na de hoffelijke eerste uitnodiging een tweede onhoffelijke stuurde! En ik denk dat ik als opperpriestergeneraal toch wel dit respect van jullie kant waardig moet zijn, aangezien jullie wel en wee in wereldlijke zin vooralsnog in hoge mate van mij afhangt!
[5] Bovendien was mijn keuken nog altijd de beste in het hele rijk en mijn vrienden hebben die nog nooit veracht! En waarlijk, ik zie niet in waarom die ditmaal zo geminacht moeten worden?!
[6] Als jij, mooiste koningin, daar misschien een reden voor hebt, laat mij die dan weten, dan zal ik alles in het werk stellen om iedere verdachte schijn voor je mooie ogen weg te nemen!'
[7] Deze woorden bevielen Agla en ook Drohuit in het geheel niet; zij zei daarom: 'Fungar-Hellan! Als je ook maar een vonkje achting voor me had, dan zou je me niet naar de maaltijd hebben laten slepen, daar ik je nu moet zeggen dat ik onwel ben en niets zal kunnen eten, - zelfs al zou je mij de beste spijzen van de wereld voorzetten!'
[8] En Fungar-Hellan sprak: 'O, - dan moet ik je inderdaad om vergeving vragen! Wanneer ik dat van tevoren had geweten, zou ik natuurlijk niet met de tweede uitnodiging bij je zijn gekomen! Maar waarom heb je mij dat niet door de eerste herauten laten weten?!
[9] Maar ga nu op z'n minst de zaal binnen en rust tijdens de maaltijd uit op een heel fijn rustbed, waarna ik je wel in een draagstoel naar huis zal laten brengen!'
[10] En sidderend zei Agla: 'Lieve Fungar-Hellan, wil je me nu vandaag al doden?! Ik mag immers niet in een bedompte ruimte als ik tenminste niet meteen wil stikken!'
[11] En Fungar-Hellan zei: 'O arme Agla, wat heb ik een medelijden met je vanwege een dergelijke zwakte!'
[12] Hierop deed Agla alsof ze flauw viel.
[13] En Fungar-Hellan zei tegen zijn dienaren: 'Breng snel wat water van mijn gouden bron en laat de koningin drinken!'
[14] Nu sprong Agla op en riep: 'Geen water! Dat zou mij ogenblikkelijk doden!'
[15] En Fungar-Hellan zei tegen zijn dienaren: 'Laat maar! Breng daarentegen mijn gouden kooi hier; die zal de koningin weer beter maken! En dan een ijzeren voor Drohuit; want ook hij schijnt een beetje ziek te zijn!'
[16] De beide kooien werden meteen gebracht en geopend.
[17] En Fungar-Hellan sprak tot Agla: 'Ga nu goedschiks in dit sierlijke huisje, - anders zal je geweld worden aangedaan! En jij, Drohuit, eveneens!'
[18] Nu begonnen beiden te aarzelen en werden met geweld in de kooien gestopt en zo in de eetzaal gebracht en op de middelste tafel gezet.
[19] En wat verder, - in het vervolg!
«« 290 / 366 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.