[1] Maar waar gingen de vrijgelatenen naartoe? - Zij trokken regelrecht naar de plaats waar vroeger de tempel stond. Daar aangekomen, gingen zij naar een rotswand waarin een onopvallende opening was gehakt, die groot genoeg was om een mens doorgang te verlenen als hij zich een weinig bukte.
[2] Tenslotte verdwenen alle vrijgelatenen in dit gat, en onze geraffineerde spionnen wachtten hier tot het nacht was om te zien wat er uiteindelijk weer uit deze opening te voorschijn zou komen; maar mens noch dier lieten zich zien.
[3] Daarom riepen zij 's avonds de talrijke wachters die hen volgden bijeen en lieten hen op een bepaalde afstand het gat streng bewaken, en iedere wachter moest het gat goed in de gaten houden om te zien of er iemand uit zou komen en wie dat waren - maar dat was alle drie dagen geheel vergeefse moeite, want van degenen die naar binnen waren gegaan kwam geen enkele ziel meer terug.
[4] Na drie dagen keerde een deel van de spionnen terug en berichtte dat aan Fungar-Hellan. Hij was zeer verbaasd en wist niet wat hij daaruit moest opmaken.
[5] Maar er verging nog geen uur of alle vrijgelatenen kwamen welbehouden terug.
[6] Toen zetten de spionnen grote ogen op en ergerden zich vreselijk omdat zij door deze ossenpriesters kennelijk geweldig om de tuin waren geleid.
[7] Fungar gaf de spionnen echter een geheime wenk dat zij de nog achtergebleven spionnen en wachters door ijlboden moesten laten terughalen.
[8] Meteen werden de beste hardlopers ontboden om naar degenen die nog steeds zorgvuldig de wacht hielden toe te gaan, opdat zij weer zouden terugkeren.
[9] Nog voor er zeven uur waren verstreken waren reeds allen voor de tent van de generaal bijeen. Deze kwam naar voren en zei tegen de vrijgelatenen:
[10] 'Jullie zijn werkelijk op de afgesproken tijd hier teruggekeerd; maar dat is voor mij niet voldoende om je daarvoor een nieuw ambt te geven! Je moet me nu ook getrouw vertellen waar jullie deze drie dagen waren en wat je daar hebt gedaan, want daaruit kan ik pas duidelijk opmaken of je drie dagen geleden, toen mijn krijgers 's avonds toegang verlangden hen wel in ernst uit ware trouw aan mij met stenen hebt aangevallen! Spreek daarom nu, en bedenk dat iedere leugen jullie een zekere dood zal brengen!'
[11] De zo bedreigden zeiden: 'Hebt u ons niet drie dagen lang vrij gegeven? Hoe kunt u dan nu rekenschap van ons verlangen? Mochten wij dan niet doen wat wij wilden?'
[12] Maar de generaal zei: 'Juist door deze vrijheid heb ik jullie beproefd, en dat was noodzakelijk om je een belangrijk nieuw ambt toe te vertrouwen! Daarom komt er nu na deze scholing de belangrijkste toetsing waarin jullie je kunnen bewijzen - of voor eeuwig kunnen vallen! Geef mij daarom dadelijk zonder verdere tegenspraak antwoord op mijn zojuist aan jullie gestelde vraag, - anders laat ik onmiddellijk tienduizend zwaarden boven jullie hoofden spelen!'
[13] Hierop keken de bedreigden erg verbaasd, en een van hen zei: 'Heer, als u dan alles wilt weten, weet dan dat wij gedurende deze drie dagen zwaar boete hebben gedaan om ons met onszelf te verzoenen omdat wij u door onze onwetendheid zo erg hebben beledigd!'
[14] Hier kon de generaal nauwelijks zijn lachen inhouden en zei daarom: 'Ah, dat vind ik goed! Maar waar is de geheiligde plaats van jullie boetedoening, opdat ik er zelf naartoe kan gaan om daar een groot gedenkteken op te richten voor jullie trouw aan mij?'
[15] Nu beten de valse boetelingen zich op hun lippen en een van hen zei alleen maar: 'O heer, dat is een heel afschuwelijk, huiveringwekkend hol in het gebergte, en daar zou een gedenkteken wel heel slecht tot zijn recht komen; dat zou u toch niet willen!'
[16] Fungar-Hellan zei echter: 'O, dat geeft niets; wij zullen de huiveringwekkende plaats wel mooi maken! Daarom op weg en naar de geheiligde plek!'
[17] Hierop werden de boetelingen bleek en moesten zich op de zeer hete weg begeven.
[18] Hierna het vervolg!

«« 311 / 366 »»