[1] Toen Fungar-Hellan dit voor hem enigszins onbegrijpelijke en tamelijk uitgebreide antwoord op zijn korte vraag van Mahal kreeg, zei hij tegen hem:
[2] 'Beste vriend, je kunt wel gelijk hebben, maar desondanks lijkt je verklaring over het mislukken van jouw raad meer een knap verzonnen uitvlucht dan een echte waarheid te zijn!
[3] Want zie, ook ik ben in de leer der overeenstemmingen heel goed thuis en weet heel goed wat er achter een natuurlijk verschijnsel schuilgaat; maar ondanks deze kennis heb ik in het verschijnsel niet gevonden wat jij naar voren hebt gebracht!
[4] Waarlijk, het zou mij, nu jij al mijn vertrouwen bezit, onschatbaar veel liever geweest zijn als je mij openlijk bekend zou hebben dat je je ook een keer hebt vergist in plaats van met deze uitgebreide wijsheidsfrase te komen, waaruit ik kan opmaken wat ik wil; ik kan het geloven - maar ik kan het ook even goed ontkennen!
[5] Maar ik zal je zeggen wat de eigenlijke reden van het mislukken van je raad is!
[6] Zie, het is een heel natuurlijke: je hebt het goed bedoeld en dacht bij jezelf dat deze verwilderde priesters zich het best door de woorden van een meer dan mooi vrouwelijk wezen laten bekeren! En daarom gaf je mij die raad, waarbij je evenwel de grote hitsigheid van deze kerels over het hoofd hebt gezien en dat was precies de reden van het mislukken.
[7] Overigens maakt dat niets uit! Je blijft natuurlijk toch mijn intiemste vriend; alleen zou het mij liever zijn geweest - zoals ik al heb gezegd -, als je meteen met de onverbloemde waarheid gekomen was in plaats van deze verklaring die er met de haren bij gesleept is!
[8] Ik verzoek je daarom nu om een goede raad te geven en me te zeggen wat er met deze geile bokken moet gebeuren; moeten zij in leven blijven of moet ik ze door het zwaard laten ombrengen? - Zeg me de zuivere wil van God, dan zal ik daar ogenblikkelijk naar handelen!'
[9] Toen Mahal deze woorden van Fungar-Hellan had vernomen, zei hij op een enigszins bewogen toon: 'Vriend en broeder, waarom heb je dat nu tegen me gezegd en daardoor niet mij, maar God Zelf voor een leugenaar uitgemaakt?!
[10] Zie, dat zal je nu spoedig een grote strijd opleveren, opdat je door God hevig getuchtigd zult worden! Omdat je mijn woorden, die zeer zachtaardig waren, niet hebt geloofd, geloof dan nu wat ik je thans zal zeggen!
[11] Je bent de bewoners van het hoogland helemaal vergeten en denkt er niet meer aan dat deze je ooit weer enige last kunnen bezorgen; maar de tien nog levende vorsten namen in de loop der tijd toch wel de woorden van een bode uit de hoogte ter harte, herriepen hun wet aangaande verwekking, die in strijd was met deze woorden, maar stelden in ruil daarvoor een grote premie in het vooruitzicht voor degene die een weg naar de laagte tot stand zou brengen.
[12] En ik zeg je: nu op dit moment staat er een mens voor de tien vorsten in hun gouden paleis, die hun een plan voorlegt dat hij door een ingeving van boven heeft bedacht. Volgens dat plan kan en zal de laagte ontegenzeggelijk worden bereikt. En morgen wordt reeds de hand aan het werk geslagen en je zult het werk met miljoenen ogen aanschouwen en toch niet in staat zijn het ook maar in het minst te verhinderen.
[13] Dat zal voor jou een teken van waarheid zijn dat mijn verklaring niet een lege uitvlucht van mijn geest was, maar een eeuwige waarheid van God!
[14] En wat je met deze priesters moet doen? - Hierover zegt de Heer: `Laat hen gaan naar waar zij vandaan kwamen, want aan hun geest is niets meer te veranderen omdat die dood is geworden door de ontucht van hun vlees! En wanneer het water zal komen, zullen zij de eersten zijn die in de vloed de dood zullen vinden!''
[15] Toen Fungar-Hellan dat hoorde, liet hij de priesters meteen gaan, riep het leger bijeen en trok toen naar de plaats die Mahal hem daarna precies aanduidde, namelijk waar de hooglanders zouden doorbreken.

«« 320 / 366 »»